Etikedoj

, , ,

Ni ja scias, ke Esperanto-lando ne ekzistas, do ni devas iel krei ĝin. Mi pasie ŝatis kaj daŭre ŝatas pripensi renkontiĝojn. Nuntempe tamen iomete de pli nova perspektivo aperas por mi. Kaj tio estas la pretigado de mia podkasto pri organizado de junularaj Esperanto-renkontiĝoj. Kio signifas, ke mi mem ne aktive partoprenos en la laboro de organiza teamo en la sekvaj monatoj, sed kunordigos miajn pensojn kaj helpos al vi organizi per rakontado de miaj spertoj en espereble bone strukturita formo. 😉

Rilate al tio venu mia konsilo – ofte forgesata – por kunordigantoj de renkontiĝoj. Se vi estas la gvidanto de la teamo, ne forgesu, ke vi estas tiu kiu vidas la futuron. Per tio mi volas diri, ke vi havas la respondecon plani la laboron, kaj pripensi la taskojn rilate al la paŝoj en la organizado. Eĉ se viaj teamanoj jam faris tiun saman renkontiĝon kun vi, kaj teorie scias, per kiuj taskoj oni kutime komencas kaj bezonatas fari eĉ tiam ili atendas vian direktadon kaj apogon. Vi estas tiu, kiu decidas en kiu sinsekvo la laboro estu farita, kaj vi ne rajtas atendi, ke la aliaj “sciu” siajn taskojn. Se io ne estas farite, vi devas rimarki, atenti kaj atentigi pri tio, plie direkti energion al la bezonata tasko: per rememorigo, konsilado ktp. Vi devas esti je unu paŝo antaŭ viaj kunorganizantoj. Ĉiu alia “rajtas” atendi, vi neniam. Estas via respondeco esti klara pri la tempolinio de la organizado kaj detaligo de la laboro. Mallonge: vi devas vidi la futuron.