La (preskaŭ) senlima idealisto

Etikedoj

analizo, esperanto aranĝo, infj, jes, junulara esperanto semajno, junulara renkontiĝo, organizado, personeco, spertoj

 

Relegante la antaŭan parton pri la JES kaj antaŭ la daŭrigo eble mi paŭzu kaj aldonu tiun parton de la organizado kial JES bonis por la HEJ.

• Io alia: organizi vintran eventon, silvestran eĉ! en Hungario estas defio.

Nenio alia venas al mia kapo. Sufiĉe bedaŭrinda afero estas tio. La tempo estas vere maloportuna de la JES, ĉiu studento scias tion. Ekzamenoj estas aŭ tuj antaŭ aŭ tuj post la nova jaro. La hungaroj nuntempe ekzameniĝas kaj finas sian unuan semestron de la universitata jaro. Mi skribis mian lastan 12-paĝan hejmtaskon la 23-an de decembro, nokte finis ĝin. Poste kristnasko, rapida ripozo (?) kaj daŭrigo de la organizado, antaŭpreparado la 26-an kaj rapide foriris al tempo.

Eble estas pli bone nur por havi la plenan bildon, se mi ankoraŭ iomete revenas al la analizado de mia personeco, por povi klarigi pliajn aferojn pri mia sinteno. Mi ne vere volonte faras tiun detalan priskribadon, sed unu foje eblas tion elteni por la sankta celo. Ke vi komprenu kiel mi pensas. Venu la pozitivaj kaj poste la negativaj partoj de la INFJ-oj (estas mia personectipo).

• Kreiva: uzas kreivon por solvi defion, ĉefe personajn, bonajn konsilojn donas.
• Klarvida: vidas malhonestecon kaj manipuladon de homoj. INFJ-oj vidas kiel homoj kaj eventoj estas konektitaj kaj uzas tion por vidi la kernon de problemoj kaj defioj.
• Inspira kaj konvinkema: povas inspire paroli al homoj kiuj havas la enan idealismon kiel ili. Povas bone publike paroli, gvidi diskutojn fiere parolante pri siaj temoj.
• Decidema: La supraj kune montras, ke INFJ-oj havas tiun forton kaj volon kiuj bezonatas gvidi projekton de komenco ĝis la fino kun siaj kompleksaj detaloj. Ne nur kiel la aferoj devus teorie esti, sed fakte faras la taskojn, vidas kiel solvi ilin.
• Determina kaj pasia: Se INFJ-oj pensas, ke io estas grava, tiam ili iras por la celo kun la plej granda energio kiel eble. Tiu kutime surprizas homojn ĉirkaŭ si, INFJ-oj estas tiuj, kiuj faros skandalon, se bezonatas, io – kion multe da homoj ne kapablas akcepti, sed tiu speca pasio por la elektita celo estas mezpunkto de sia personeco.
• Altruisma: tiuj pozitivaĵoj estas uzataj por bonaj kaŭzoj. Por la forta sento, ke tiuj celoj bonas por la societo, ne por si mem, sed por plibonigi la mondon.

Sonas vere finvenkisme, ĉu ne? Sed mi vere estas tia. Mi pensas, ke mi plurfoje skribis pri tio: organizado estas kreiva laboro, kaj tio estas la interesa parto de ĝi. Tial indas homojn inviti al la organiza teamo, havi preta la administrajn partojn de ĝi kaj interkonsenti, profunde kompreni la bazajn ideojn por povi eksalti de tie. Neniam estas sufiĉe freneza ideo, kiun iel fajnigite ne eblus fari. Sed mi supozas, ke tiun ĝojon multege da homoj ne konas, eĉ tiuj ne, kiuj jam partoprenis en pluraj teamoj aŭ eventoj, ĉar ili blokiĝas je la nivelo de bazaĵoj. Mi elkore bedaŭras ilin, kaj esperas, ke ili iam lernos ĝui la proceson organizi. La kreaivan parton de ĝi. Nun, ke mi skribas pri tio, mi tute emus ekkomenci ion novan. Fakte, mi faros ion tute novan, kion mi dediĉos al la junuloj de Esperantujo, sed specife al tiuj, kiujn ĉiu devas koni: supozeble vi jam konas ilin: Tobiasz (aŭ Tóbi) kaj Vera. Ili estas nur 17-18 jaraj kaj siaj talentoj estas vere sendubaj. Sed pri la projekto mi skribos poste, iam, kiam mi jam komencos ekfari ĝin. La strukturo jam pli malpli pretas. Venu nun la negativaĵoj de mia personectipo.

• Trosentema: se iu kritikas la INFJ-oj, la respondo estos tre forta. Malŝategas konfliktojn kaj kritikojn. Se vi volas certiĝi pri dolorigi INFJ-on tiam estu nekomprenema pri siaj motivoj kaj vi 100%-e sukcesos.
• Terure privata: prezentas sin kiel la plena ideo. Ne parolas pri sia persona vivo, nek vere al siaj amikoj.
• Perfektema: laŭ tio eblas paroli pri la INFJ-oj, kiel sintenas kaj laboras pri kaj por siaj ideoj kaj celoj. Perfektemo estas ofte bona kvalito, sed tamen ne ĉiam, kaj tio havas siajn grandajn problemojn.
• Bezonas celon: ne volas administri, okupiĝi pri strukturaĵoj, ĉar ja estas klaraj paŝoj bezonataj ĝis la celo, do tediĝas de tiaj ĉiutagaj aferoj.
• Povas rapide forbruliĝi: pasio bruligas kaj la fermeco al la mondo ne vere helpas por malstreĉiĝi, do bezonas mem trovi balancon inter laboro kaj vivo.

INFJ-oj estas tre privataj kaj pro tio ofte konsiderataj kiel enigmaj personoj: ne vere parolas pri siaj pensoj kaj sentoj sen senti komforta pri la situacio. Sed samtempe kapablas tre klare kaj rapide vidi la mensogojn kaj facadojn de aliaj personoj. Ne estante seriozaj amikoj kun tiuj, kiuj ne havas la samajn celojn kiel INFJ.

Tiu tipa profunda analizo de mia propra personeco estas tiom forta kaj akurata, ke estas malfacile fari la tradukon sen pensi pri pluraj ekzemploj por ĉiuj ecoj en mia vivo. Sed do mi vere ne volas plu paroli pri mem (mi ja faras tra mia laboro), nur komprenigi kiel eble plej bone la situacion de la tuta organizado el mia vidpunkto.

Mallonge eble mi rezumu la aferon: se mi estas la kunordiganto, mi kapablas kaj ne timas decidi. Tio ja esta kerna afero. Ne volas fari ĉiam la samon, ĉar tio estas damne enuiga. Bezonas kaj serĉas la celon de la evento. Kiun mi ĝis nun ne sukcesis trovi por la JES, krom tio, ke ĝi estas silvestre, kaj ne estu vintra IJS. (Ĝi estas german-pola, sed ne vere, aktivula kaj kunlabora, sed ne vere.) Mi amegas labori kun kreivaj homoj kun kiuj la ideoj simple flugas en la aero, kiuj volonte kunpensas kun mi, kaj kiuj volas la bonon de la evento kaj la partoprenantoj en ĝi. Se mi devas labori kun homoj, kiuj diras “fek al partoprenantoj” (bedaŭrinde tio okazis) mi simple disfalas. Estas volontula laboro, do mi ne povas forĵeti ĉiujn detruajn homojn, kaj tio mortigas min de ene. Se vi mensogas al mi, mi scias. Se vi ne scias aŭ pretendas forgesi kion ni priparolis – mi memoras kaj ne vere pardonas vin. Se mi ne mencias, ke mi scias, ke vi ne faris vian laboron, tio ne signifas, ke mi ne rememoras. Nur por la paco mi aŭ faros la laboron anstataŭ vi aŭ solvos iel aliel la problemojn kaj taskojn. Se vi perfidas min tiam vi estas morta por mi en la organiza teamo. Mi ne faros skandalon, se ne bezonatas. Se mi metas guglo-formon en la reto ĉar la promesita aliĝilo ne pretas eĉ post tri monatoj (sed ĝi estas preta de pluraj semajnoj… do kie eblas testi? kial ne funkcias? – nenia respondo), tiam mi havas celon: ke ĝi estu preta. Se vi laboras kun pasio kaj volas ion elstaran fari, mi estas la plej ĝoja, kaj dum sekundoj havos dudek ideojn por kiel fari kaj kion fari ekzemple dum la silvestra balo. Mi neniam forprenos vian entuziasmon, eĉ se vi havas komence klare malbonajn ideojn aŭ vi eraras. Jes, mi estas perfektema kaj mi volas, ke ni havu altan nivelon de kion ajn ni faras. Mi vere kredas, ke aliel ne indas labori. Havu damne stilon, volu bonkvalite labori, se la celo estas komuna. Se ne, tiam kial vi laboras kun mi? Vi supozeble devas. Mi bedaŭras vin. Mi malŝatas kritikon, sed kiu ŝatas? Se mi ricevas kritikon mi scias ĉu ĝi estas pro mi aŭ pro mia laboro. Se ĝi ne validas, mi ne akceptas ĝin. Mi rapide forbruliĝas, do, ne tiom rapide, sed post iom da tempo jes. Mi ankaŭ bezonas la pozitivajn reagojn kelkfoje, kaj vidi, ke havas sencon, kion mi faras. Tial mi forlasis la teamon en aprilo kaj pro altruismo revenis en aŭgusto.

Estu nur tiom pri mi. Estas vere tro, sed kion fari. Daŭrigos kun detaloj kaj faktoj de la organizado kaj kial la tuta afero havis tiom multe da problemoj, ke mi taksas ĝin kiel fiaska projekto malgraŭ la klare bona etoso kaj ke mi persone ŝatis la eventon.

Organizado ne estas demokratio

Etikedoj

esperanto aranĝo, esperanto renkontiĝo, esperanto renkontiĝoj, hej, jes, junulara esperanto semajno, organizado, pej, spertoj, teamo

Mi skribis antaŭ semajno post la fino de la evento, kaj mi pensas, ke mi daŭre vidas la rezulton de la JES same kiel tiam. Eble mi bezonas iom pli klarigi mian fortan analizon pri la organizado, ĉar ja estas granda kaj longa historio malantaŭ mia malĝojo pro la JES.

Ne miskomprenu min: la evento estis etosplena, amuza, la homoj bonfartis, ne okazis grandaj eraroj, malsanulejaj akcidentoj aŭ skandaloj, ĝi vere estis tre bona evento, kiun mi ŝatis. Sed, kompreneble estas sed: rilate al tio, kion ni originale priparolis, kaj kio estis la celo por helpi (!!) la JES, kaj do la polojn kaj la germanojn tio tute ne realiĝis. Eĉ ne parte. Tion mi bezonos poste ankoraŭ detaligi, ĉar nun sonas vere misterie pri kio mi parolas.

Eble mi komencu per tio, ke pluraj teamanoj diris al mi alvenante al la fino de JES: “fakte, Stela, mi eĉ ne vere komprenas/scias kiel vi laboras, kaj pri kio vi pensas”. Ne ili estis la unuaj homoj, kiuj diras tion al mi. Mi pensas, ke la plej granda diferenco inter tiuj homoj, kun kiuj mi bone kapablas kunlabori kaj tiuj, kun kiuj ne estas la stato de fido. Ĉar la afero estas kune en mia kapo. Nur tiuj homoj komprenas tion, kiuj konas min de pluraj jaroj (prefere pli ol 10). Mian idealismon estas malfacile kompreni, estas pli facile senti. Aŭ simple vidi la rezulton de mia laboro (= de mia idealismo). Do, tio signifas, ke ĝenerale malgraŭ tio, ke mi vere bone kapablas klarigi aferojn, ekzemple anglajn gramatikaĵojn al miaj lernantoj, aŭ politikan sistemon kaj ĝian reciprokan efikon sur la genraj rilatoj en Hungario, mi estas preskaŭ senhelpa kaj malebla, se mi devas klarigi detale kial mi petas ion. Fidu min, ĝi funkcios, vi vidos. Se vi ne komprenas kion vi devas fari, simple diru, mi helpos. Se vi ne fidas min, ke tio, kion mi petas estas grava kaj vi simple ne faras ĝin, ĉar vi ne taksas ĝin bezonata tiam ni ne vere povos bone kunlabori. Kiam gravas tio? Tiam, kiam mi estas la ĉefo. Ĉar organizado ne estas demokratio. Estus bonege, se ĝi estus, kaj tio signifus, ke la respondeco, gajno kaj laboro bele disdividiĝas inter la membroj de la teamo, sed se ion mi komprenas en la vivo, tio estas malegaleco kaj ĝia rekonado. En tiu ĉi JES la hungara teamo aŭ ni diru tiel HEJ estis en la plej malgajna pozicio kiel eble kaj tion mi devis rekompenci laŭ miaj kapabloj.

Kial ne bonis la afero por HEJ? Se JES fuŝas, do estas pro tio:

• ĉar estas en Hungario,
• ĉar la hungaroj kunorganizis ĝin,
• ĉar la hungaroj ŝtelis la eventon de la germanoj,
• ili jam havas IJS-on kaj JER, kompreneble ili ne kapablas trian renkontiĝon organizi en unu jaro.
• ili kapablas organizi nur someran eventon, tiu JES estos kvazaŭ vintra IJS, ne JES.

Kial bonis por GEJ?

• ĉar ili ne organizis, do ne havas respondecon,
• ĉar se la hungaroj fuŝas, do povas diri: sekvan jaron, ni faros pli bone en nia lando.
• ĉiukaze JES jam estas malbona solvo, ĉar la IS jam ne ekzistas, sed tio, ke kun la poloj estis kaj ne en Pollando, tio estis grandega perfidado de la originala kontrakto.

Kial bonis por PEJ?

• se la hungaroj fuŝas, oni povas diri, ke do ĝis nun ni organizis kun la germanoj, do estis io nova, ĝi simple ne funkciis tuj,
• estas malfacile organizi en alia lando ol Pollando (kun la germanoj jam faris, sed denove en alia lando),
• ne polo estis la ĉefo, do vi komprenas, ni farintus pli bone, estis kiel estis.

Tiuj estas kelkaj realaj ebloj kaj jam aŭditaj kialoj dum la organizado. Kompreneble, mi rigardas la pozitivan flankon de la organizado, eĉ tiam, kiam ne estas multe da. Do JES fuŝis, kaj tute ne fuŝis fakte.

Kie mi fuŝis? Mi pensas, ke ne estis la taskoj sufiĉe klaraj al tiuj, kiuj ne demandis min. Se ni rigardas la bazan staton de mia pensmaniero mi simple fidas, ke la homoj faros sian laboron, kion ni antaŭe priparolis kaj interkonsentis. Supozeble donas tre bonan bildon pri mi, kaj vi pli bone komprenos kiel mi pensas, se vi legos la personectipon de la INFJ. Ĝi estas en la angla, do eble mi rezumu kelkajn aferojn pri ĝi. Mi parolos multe pri mi mem nur nun, ankaŭ por komprenigi la postajn blogerojn, kiuj estos partoj de la ĉeno pri mia lasta organizita evento (kaj antaŭaĵoj), la JES. En 2016, – la nova jaro komenciĝis por mi nur la 4-an de januaro – mi strebos partopreni almenaŭ du E-aranĝojn kaj ne organizi ion ajn, nur helpi minimume en HEJ, se bezonatos.

Mi uzos la retejon pri la personectipoj por gvidi miajn pensojn pri kiel mi sintenas pri organizado, kio evidente estas algluite al personeco. Sekreto estas, ke tiun ĉi blogeron mi volis skribi post mi forlasis la organizan teamon de JES en aprilo, sed mi simple ne havis la energion por fari tion, se mi tiam skribintus la aferon supozeble ne estintus JES en Hungario, do mi prefere restis silenta la tutan jaron.

Do INFJ-oj, kiel mi ne estas revantoj, sed homoj, kiuj kapablas realigi celojn kaj pozitivigi la vojon. Tiu personectipo volas helpi aliajn en sia vivo, tio estas la celo de sia vivo, sed pleje gravas por si kompreni situacion kaj en ĝi tion, kial fakte homoj bezonas helpon.

/Mi enmetos komentojn rilate al JES: kiam unue LukiZ serĉis min kaj Sacin, ke ni helpu (!!) dum la JES mi tuj demandis kial, kio estus la laboro mem, kiu parto bezonatas helpon kaj poste pridiskutis, decidis pri tio, kiu povus eventuale kaj pri kio helpi. Helpado signifas, ke se tiuj homoj forfalas, tiam pli malfacilas la organizado al la organizantoj. En tiu ĉi JES, sen la hungaroj ne estintus JES, la situacio rapide kaj multege ŝanĝis, kaj multaj HEJ-anoj diris, ke ili ne volas partopreni en la afero aŭdante tion, kiom malmulte da homoj estos en la teamo krom la HEJ-anoj, plurfoje stresante, ni ne faru la JES-on, estas tempo eliri la projekton, ĉiu kaze ankoraŭ ni ne havis kontrakton kun la ejo en Eger./

Malgraŭ tio, ke la INFJ-oj parolas mallaŭte, ili havas tre fortan opinion kaj batalas por la ideo, je kiu ili kredas. Kapablas decidi, havas fortan volon, sed tion maloftege uzas por persona gajno. INFJ-oj uzas kreivon, imagon, konvinkon kaj sentemon por krei balancon, ne avantaĝon. Egaleco estas tre alloga vorto por INFJ-oj, kiuj pensas, ke kompato povus solvi la mondajn problemojn.

/Mi rigardis la organizadon de JES ne tiel, kion HEJ povas gajni de ĝi, kaj en la HEJ-teamo ni priparolis: se ni ne malgajnas, tio jam estos gajno. Ne temas pri mono ĉi tie. Mi sciis, kion ni bezonus por balanco kaj bona kunlaboro, sed tio mankis de la alia flanko. La kreivo kaj la konvinko pleje. (Mi eĉ preskaŭ ne menciu, ke homoj ne fidis miajn kapablojn, sed mem ne volis kunordigi la eventon, ĉantaĝo venis al la HEJ-teamo: aŭ financoj aŭ kunordigado. Mi elektis sciante, ke kelkajn monatojn pli frue ni parolis pri tio, ke ni strikte ne kunordigos la eventon.) Mi ne scias kiom foje mi aŭdis en la teamo, ke la renkontiĝo fiaskos aŭ ke ni faru ajnan eventon, nur ĝi jam pasu. Mi ne tiel organizas, kaj vidante kiom malĝojigis tia parolado ankaŭ la aliajn plej aktivajn organizantojn mi simple ĉagrenis dum semajnoj.

Egaleco ankaŭ signifis al mi, ke mi volas, ke ni egale havu la taskojn kaj la devojn, ke surloke ĉiu povu trankvile labori kaj partopreni la eventon. Mi bedaŭrinde ne havis tiun sperton, ĉar parto de la organizantoj simple malaperis dum la tago, plurfoje forgesis pri interkonsentoj kaj kulpigis aliajn homojn por siaj respondecoj. Nekredeble. Tio signifis, ke praktike 4 organizantoj kun 2 helpantoj okazigis tiom grandan eventon surloke. Tiuj 6 homoj ne povis festi aŭ ripozi. Kelkaj aliaj organizantoj faris la minimumon de la minimumo. Se estintus la origine priparolitaj 12 tiam ĉio irintus pli glate./

Pri INFJ-oj ofte oni pensas, ke estas kvietaj ekstravertitaj homoj, sed prefere oni rememoru, ke ili bezonas tempon sole por ripozi, alikaze subite malaperos. Ili multe okupiĝas kiel aliaj sentas, kaj volas reciproke havi ripozon.

/Mi dufoje ploris dum organizado de E-eventoj: dum la unua ĉeforganizado de IJS, kiam mi estis 19 jara [mortlaceco kaj serioza perfido], kaj dum la lasta dum JES 28 jara mi [mortlaceco kaj malserioza perfido]. Eksa organizanto diris al mi: E-aranĝo ne estas vera aranĝo, se oni almenaŭ unufoje ne ploras dum la evento. Mi malkonsentas. Kial plori? Pro ĝojo, kial ne?, sed ne pro miaj kialoj. Tio signifas, ke io ne vere bone funkcias. Tio ne nepre devas videbli ekstere al la partoprenantoj! /

Plej grave: INFJ-oj pro siaj idealoj kapablas multe pli labori ol la rompiĝpunkto, kiam jam estas vere tro stresitaj, malsanaj kaj malgajaj.

/Ekzakte kial mi decidis forlasi la organizan teamon en aprilo…/

Daŭrigota.

Teamoj, teamanoj – kiam simple ne sufiĉas la aktivuloj

Etikedoj

as, esperanto aranĝo, esperanto renkontiĝo, esperanto renkontiĝoj, gej, germanio, hea, hej, hungara esperanto junularo, hungario, ijs, internacia junulara semajno, is, jes, junulara esperanto semajno, kongreso, maljunuloj, pej, pollando, teamo

Ekde kiam mi reaktiviĝis en la Esperanto movado fine de januaro, 2013 granda parto de la laboro estas organizado de renkontiĝoj. Tio kompreneble signifas, ke bezonatas ankaŭ teamo, ne nur kunordiganto.

Intertempe jam estas la fino de 2014 kaj nia teamo kompare al la somero de 2013, kiam ni organizis IJS-on en Tiszafüred, do, la teamo ŝanĝiĝis. Tio estas natura afero, ke homoj venas, foriras, ni povus pensi. Tio parte estas vero, tamen ni konas teamojn, kiuj dum pluraj jaroj kune organizas sen granda ŝanĝo en ĝia kerno.

Tio ne okazis ĉe ni, kaj la kerno estas eta momente. Kial tio okazas, ke post sukcesa renkontiĝo kaj granda teamo malpli ol duono ne plu aktivas post la somero? La respondo estas tre simpla: la vivo kaj eblecoj rezultas tion. Pluraj teamanoj estas studentoj, kiuj tre seriozas pri ambaŭ la universitato kaj mezlernejaj studoj. Pluraj ĝis nun enorme lernis por esti akceptita al la universitatoj, kiujn ili volis, kaj nun, ke ili studas ekzakte kie ili volas, do, nun la universitato estas la defio por ili. Komenci, alkutimiĝi, daŭrigi la studadon alie, en nova loko, estas malfacile.

Kelkaj, kiuj ĝis la somero studis poste bezonis trovi laboron. Kaj vi ĉiuj scias, ke plej facile estas Esperantumi dum la studjaroj pro la ferioj, sed tio jam estas nur bela memoro kiam vi bezonas negoci libertempon. Ĉiam estas iu, kiu laciĝas post la organizado tiom, ke prefere ne volas daŭrigi, ĉar la organizado kaj movadumado ne ĉiam alportas nur plezuron kaj ja estas multe por fari sen fakte ĝui la renkontiĝon mem. Ĉe ni estas ankaŭ la demando aŭ dilemo de la aĝo. Unu membro de la teamo iĝis 30 jara, do post la elektado de la nova estraro ni havos je unu malpli por la organizado de la IJS. Ankaŭ pri HEJ oni pensas, ke la organizo estas kontraŭ „super 30”, sed tio ne estas vero. Ni simple ne ŝanĝis la statuton por permesi havi pli aĝajn estraranojn, ĉar tio estintus pro unu homo, ne pro la ideo, ke ni ĝenerale volas tion. Estas tre facile esti atakata pro tio, anstataŭ pripensi, kial la junuloj devas servi kiel organizantoj ĉie. Tio estas unu el la plej oftaj kritikoj, kiujn ni ricevas. Oni kompreneble povas helpi la junulojn super 30 ankaŭ, sed se vi ne akceptas, ke eble viaj proponoj ne plaĉos al la homoj kiuj estas ja parto de la celgrupo, tiam prefere ofendiĝu hejme, en la soleco de via loĝejo kaj ne lacigu la junulojn per tio.

Dum la balo de la 25-a IJS ni invitis la antaŭajn organizantojn de tiu ĉi aranĝo, kaj tio rezultis, ke ni “rehavas” malnovan organizanton, kiu volonte revenis labori kun ni. Do rezume: ni havis 4 lernantojn, 4 universitatanojn, 2 homojn jam kun laboro. Nun ni havas 1 lernanton, 3 komencajn universitatanojn (unu eksterlande), 4 laborantojn (1 tre malproksime de Budapeŝto, do pri daŭra laboro sabate, ne eblas persone organizi, unu super 30) kaj unu senlaborulon. Tiu lasta estas mi.

Mi havas multe da laboro, nur ne ricevas monon por ĝi. Tio estas mia persona problemo, kaj ĝuste pro la laboro de tiuj, kiuj ja havas propran laborejon ne plu havas tempon agi en la E-mondo, aŭ eventuale maljunas por tio. Tiel ni nun havas 4 dediĉitajn homojn por ĉiuj projektoj kaj la aliaj eble helpas, sed oni ne rajtas kulpigi ilin, se ne plu volas aŭ simple ne povas. Ni ĝoju, ke ni havas entute 4 aktivulojn, kiuj faras multe da laboro, do t.e. tri krom mi.

Kial mi matematikumas tiom? Tial, ĉar kiam estas projektoj, kaj naskiĝas ideoj pri kunlaborado ni bezonas scii kiom da homoj povos sindediĉi por ili. La afero estas tre aktuala por HEJ. Ni estis en tri projektoj kaj ni bezonis vidi kiel ni povos partopreni ilin. Unue mi skribos pri la du fiaskoj, kaj poste pri io, kion ni eble povos realigi. Unu estintus inter la 4 mez-eŭropaj landoj por fari junularan renkontiĝeton, semajnfinan, nur por komencantoj en Esperantujo. Tiu afero ne okazis malgraŭ provoj. Unue: nur reprezentatoj de du landoj aliĝis al la afero fakte farante aŭ priparolante ion, la aliaj du nur promesis helpon aŭ simple ne respondis al retleteroj, skajp-invitoj. La poloj insistis komenci la projekton jam printempe pro la limdato de la konkursoj por povi gajni monon de Viŝegrada fonduso, malgraŭ tio, ke la hungaroj diris, ke ili ne havos tempon ĝis junio. Mi persone ne povis kontroli la tekston kaj la bezonatajn aferojn por la konkurso, simple tute ne povis helpi ĉar miaj finaj ekzamenoj kaj la limdato de mia tezo estis ekzakte tiu tempe. Ni kompreneble ne gajnis, la sendita afero estis malbonkvalita, kaj estis priparolita poste dum la IJS, sed ni decidis ne plu labori pri tio, ĉar sen aktivuloj el ĉiuj landoj, sen mono, sen kono ankoraŭ ne eblas realigi tion.

Due, dum la tuta jaro mi ricevas leterojn kaj kritikojn, ke la junuloj ne volas kunlabori kun la plenkreskuloj pri la E-movado en Hungario. Tio signifas, ke ili volas, ke ni organizu aferojn por ili, aŭ ili volas helpi nian laboron per konsiloj, kiuj ne estas uzeblaj pro tio, ke ili tute ne scias kion bezonas IJS organizado, aŭ junulara renkontiĝo tutĝenerale. Mi pensis, ke estus bone organizi ion kune, do proponis la fortojn por la printempa JER transformi al Hungara Kongreso kaj havi komunan temon, diskutrondojn kiel envolvi komencantojn, junulojn al la E-projektoj, renkontiĝoj. La problemo estas, ke ni volis komenci la laboron kun HEA, kaj havis unu babiladon kune, sed ĝi konsistas nur el 2 personoj, kiuj eventuale laboras por la organizo. Ne pli. La estraro ne laboras krom tiuj 2 homoj. 1 kiu havas sperton pri la junuloj, la movado, organizado, kaj 1 alia, kiu fakte eĉ preskaŭ ne parolas Esperanton kaj ne vere komprenas la movadan parton, nur la teĥnikajn aferojn pri la mona parto de la asocio. Tre grava tasko, tamen ne sufiĉas por la organizado. Do tiu, kiu ne komprenas, kiom profunde la E-movado en Hungario bezonus E-Kongreson decidis pri ne okazigado pro monaj kialoj antaŭ provi trovi solvon kune kun HEJ pripensante alian lokon, provante aliajn lokojn. Tutdomaĝe. Do bone, ni prefere ne engaĝiĝu kaj lasu la projekton por aŭtuno 2015, eble prefere kunlaborante kun aliaj organizoj, ekzemple ILEI aŭ iu alia, mi ne scias momente. Tamen tempo kaj energio denove perdita por nenio.

Kaj nun ni alvenas al la granda fiŝpeco de mia rakonto: JES. Jes, la fama Junulara Esperanto-Semajno. Tiu renkontiĝo al kiu mi plurajn artikolojn dediĉis. Kie mi komencu? Do, eble unue per la bazoj. JES, organizita de PEJ kaj GEJ, do la polaj kaj germanaj junuloj kune alvenos al sia 7-a jaro de sia rilato en 2015. La IJK en 2015 estos en Germanio, la IJK en 2016 estos en Pollando. Kiu okazigu do ĝin? Ĉu estas sufiĉe da gejunuloj en ambaŭ landoj por fari inter tiuj du grandegaj aranĝoj la silvestran renkontiĝon de Eŭropo? La organizantoj de la antaŭaj jaroj pensis, ke ne, tio ne eblas, do petis HEJ helpi pri ĝi ankoraŭ fruprintempe ĉi jare. Poste PEJ kunsidis, kaj ni ricevis retleteron tuj antaŭ la IJS (2 tagojn antaŭ la komenco) repripensi la kunlaboron, ni diru, malĝentile, sciante, ke ni estas tutokupataj per la organizado de nia propra evento. Do, ni interkonsentis pri la komenco de oktobro. En septembro HEJ kunsidis kaj ekparolis pri tio, kiu povus partopreni en la organizado kaj kiu respondecus pri kio, kiajn kondiĉojn ni havas, kaj kion ni povas oferti. Eventuale la renkontiĝo estus en Hungario kaj pri la lokaj aferoj kaj ekskursoj ni povus helpi, sen la financoj aŭ kunordigado por ne „forpreni” la eventon, sed plene subteni la tutan teamon. Ni fervore komencis serĉi lokojn, kaj trovis du, kiuj sufiĉe bonas por la organizado, ne tro malproksime de Budapeŝto kaj atendis la skajpan kunsidon preta por la laboro.

Kio okazis? La dua frazo de la germanoj estis, ke ili ne volas JES en Hungario. Tio ne estis la interkonsento de GEJ kaj PEJ. Se ni restas ĉe la formaleco de la afero, ni povas vidi, ke ne ekzistas renovigita kontrakto jam de pluraj jaroj, do fakte tio ne gravus. Pli gravas, ke la germanoj daŭre havas la premon de ekstere por okazigi renkontiĝon, kiel IS en la pasinteco. Ĉiuj nunaj aktivuloj en GEJ estas tie de malpli ol 2 jaroj, do ili ne scias kian taskon ili devus plenumi, ĝuste pro la malsperteco kaj la fiereco pri la pasinteco. Do, ili decidis tiel pro multaj kialoj, bone. Fine ili konsentas ne organizi ion ajn paralele al eventuala hungara JES, por ne fari konkurencon, sed preskaŭ plene rifuzas helpi ajne. Intertempe evidentiĝis, ke la antaŭe tutstabila GEJ bankrotiĝis, sed tion ili forgesis mencii al ni. Do, tial tute neis fari la financojn por hungara evento kvazaŭ ili ne povus fidi la hungarojn, sed ne temis pri tio. Ke ili mem povus okazigi la renkontiĝon, se la poloj ne povas. Mi dubas tion, ili eble dankos nin poste, ke ili ne devis organizi ankoraŭ unu semajnon por E-istoj. Nek la poloj sciis pri la situacio. Unua signo de supozeble ne tro bona komunikado inter la du teamoj. La kvalito de organizado multe dependas de la komunikado kaj ĉefe se temas pri internacia teamo. Mi partoprenis du JES-ojn kaj al mi tute klaris, ke ili ne sufiĉe bone kunlaboras, la informado kaj la kvalito de organizado, aperado de aliĝilo malfruege en la pasintaj jaroj suspektigis ion similan. Nun la hungaroj povis vidi tion en viva konversacio. Tiam mi perdis entuziasmon. Vidante, ke la poloj kaj la germanoj tute ne interkonsentis pri la kondiĉoj de la hungara partopreno. Originale ni pensis, ke la afero estos preskaŭ nur formaleco kaj ni komencos la laboron, sed ne, anstataŭe ni ŝokiĝis vidante la rilatojn, kaj pridiskutis tion en paralela fenestro de skajpo nur kun la hungaroj.

Post kelkaj tagoj… letero. Ni organizu kun la poloj, ĉiu kaze estus ilia tasko okazigi ĝin en Pollando, ĉi jare JES estos en Wiesbaden. Plena cirklo, 3×2 jaroj, kial ne provi ie alie? Sed. Aŭ ni faras la financojn, aŭ ni ĉeforganizas. Granda diskuto inter la junuloj de HEJ. Originale tute ne temis pri tio! Ni sciis, ke tio okazos, ke subite ni devos multe pli fari ol la unuaj petoj kaj interkonsentoj, damne! Se mi kunordigas, kiu faros IJS-on?… Do, fine mi akceptas. Sed petas le teamon de la poloj la sekvan semajnon. Intertempe ni daŭrigas la laboron, vizitas la ejojn, daŭre pridiskutas kiel okazigi JES kun kiuj, kie. Sed ne venas propraj informoj de la pola teamo. Ni atendu ĝis ĈAR, ĝis la fino de novembro por la teamo. Do, klare ne estas sufiĉe da homoj tie, ĉar estas nur unu homo, kiu plene okupiĝas pri la afero, kiu ricevis la taskon kaj laboras pri/por ĝi, ĉiuj aliaj silentas. La IJS organizado tute haltas pro JES, ni ne havas ejon, eĉ ne okupiĝas pri la serĉado post la fiasko kun la loko en la urbo Sopron pro la malfleksemo de la restoraciestro tie. Tio simple ne funkcias. Ni bezonas alian lokon. Ne trovas. Nek vere serĉas, daŭre ni parolas nur pri JES, uzas la IJS-liston nur por JES kaj mi malrapide freneziĝas, ke estas du renkontiĝoj sen vera helpo.

Do, nun okazos ĈAR ĉi semajnfine. Mi gvidos kunsidon pri la renkontiĝo. Triope veturos la hungaroj por vidi kiel ni statas. Tio estas la lasta ŝanco de la poloj. Fine, JES ne estas nia renkontiĝo, sed per IJS ni ne evoluas pro la malfruo de PEJ. HEJ ĉion faris ĝustatempe, kunsidis, okazigis, organizis, serĉis. Aperis ĝustatempe por skajpkunsidoj, priparolis. En PEJ estis eĉ homo kiu venis saluti la homojn, kaj ĝisis ĉe la fino, sed nenion aldonis al la konversacio intertempe, ne alportis ideojn, opiniojn… Kiel eblas tiel kunlabori? Ni vidos post la semajnfino, venas tempo por LA decido. Ĉu fari JES en Hungario aŭ ne? Ni vidos…

Kaj ni organizas plu…

Etikedoj

esperanto aranĝo, esperanto renkontiĝoj, hej, hungara esperanto junularo, hungario, ijs, internacia junulara semajno, organizado, ses, tejo

Iomete malrapide, sed tamen. Ankoraŭ antaŭ iom pli ol semajno mi petis la teamon enskribi en dokumenton, ke kiu, kiel havos tempon dum la lastaj tri semajnoj antaŭ la evento. Mi sciis, ke kelkaj homoj vojaĝos al SES, sed poste vidis, ke preskaŭ neniu ĉeestos 2 semajnojn antaŭ la renkontiĝo.

Tio pensigis min pro du aferoj: unue pri la sento de respondeco por la organizado, due pri la sinsekvoj de la someraj renkontiĝoj en Esperantio.

Mi ne tro nervozus pri tio, ke homoj ne tiom atingeblas antaŭ la evento, se la organizado havus plejparte ĉion preta. Ni havas plejparte ĉion preta krom la tuttaga ekskurso. Tio estas ne tiom surprize, ĉar pro la subita nombro de partoprenantoj ni devis redecidi tamen kiel fari la tuton. Se ni volas havi du busojn, tio estas vere multekoste, kaj originale ni ne bezonintus pli ol unu 49-personan buson, kun kelkaj partoprenantoj restante hejme (kiel ĉiam, ne ĉiuj nepre volas ekskursi) aŭ havante kelkajn aŭtojn same de la partoprenantoj ili povintus sekvi la buson, sed daŭre nur bezonatus unu. Do, kion fari? Ĉu elspezi vere multe da mono nur por busoj aŭ preferi trovi iun alian solvon? Mi scias, ke la tradicio dum IJS estas por ĉiuj veturi kune kaj ĝenerale havi unu programplanon kun A, Bo, kelkfoje eĉ Co grupoj. Finante la tagon kune apud iu lago. Sed nun tio ne vere gravas, ni estos apud lago la tutan semajnon, kaj kiam ajn oni povas iomete bani (tamen prefere ne dum la programeroj, ĉiu tage estas loko por ĝi en la programo)… Mi fakte tre malfacile povis konvinki la grupon, ke havi du grupojn kaj ofertado de du malsamaj tuttagaj ekskursoj ne estas tragedio. Kompreneble tio evidentiĝos nur dum IJS, kaj mi kompreneble esperas, ke tiu aranĝo de la programoj bone funkcios. Kial?

Estas du ebloj, ĉu ne? Aŭ oni ofertas ion tre similan, aŭ ion tute malsimilan en du ekskursoj. Pro la troaj busokostoj, ni simple ne havos du grupojn en la sama loko. Do, ni unue ne planis viziti parton de Eger, kiu estas ‘Valo de la bela virino’, sed tamen, unu el la plej bonaj vinregionoj de Hungario troveblas tie. Ili certe alkutimiĝis al turistaj grupoj, pluraj lokoj ofertas “pakedojn” de vingustumado 4-5-6 vinoj ktp. Tio estas bona por havi propran ekkonadon de vinoj kaj tiam ni ne devas stultumadi dum la popola vespero pri nia relativa malsperto pri tio. Malavantaĝo? Evidente se homoj ne elektas tiun ekskurson ili ne spertos vingustumadon dum tiu ĉi IJS, ĉar ni forprenos la originalan lokon de vendredo kaj metos ĝin al mardo. Infanoj se volas ekskursi aŭ tiuj, kiuj ne trinkas kion faros dum la vingustumado? Kaj tiam kio estos anstataŭ la vingustumado vendrede, ĉu nenio? Ĉu io alia bezonatas anstataŭ ĝi? Do, nova situacio ĉiam naskas novajn demandojn kaj defiojn.

La alia elekto estos aventurparko en la urbo mem. Sur insulo. Ni havos kelkajn infanojn dum IJS, do mi pensas, ke organizado de malgranda grupo al tiu loko, kie ankaŭ plenkreskuloj tre bone fartas ne estas tiom malbona ideo.

Tiuj estas la ekzemploj, kiujn mi volas uzi, ĉar la plano estas bona, sed la fakto, ke ĝi ankoraŭ ne estas finorganizitaj donas al mi iom da nervoziĝo. Mi supozas, ke la teamo de IJS simple pensas, ke se io ne estas solvita, tiam tio ne restas tiel, ĉar finkaze mi faros la laboron, la telefonadon, la leterumadon pri tio. Origine ne tio estas la laboro de la kunordiganto de renkontiĝo (ankaŭ TEJO skribis pri tio, mi volonte skribos artikolon ankaŭ pri ilia organizaĵ-pakedo por organizantoj de Esperanto-renkontiĝoj). Sed vere. Subite homoj estas for’ kaj la laboro ne pretas. Kiu havas la respondecon? Ĉu mi? Ĉu ni ĉiuj? Ĉu tiu persono, kiu organizas la programon? La kialo por mia cerbumado rezultas pro mia momenta malfacila situacio: en la loĝejo de mia patrino laboristoj renovigas la banĉambron kaj mi simple ne povas pensi, inspiriĝi aŭ labori en la bruo kaj la daŭra bezono de aferoj hejme. Mi pensas, ke normalkaze mi simple rigardus kio ne estas preta, kaj simple kaptus la laboron, sed nun mi ne povas.

Kiel mi jam skribis antaŭe kutime mi sendas leteron dirante, ke tio nun gravas, ni bezonas agi, organizi, preti. Venis nenia respondo. Hm. Kion fari? Mia cerbo ne funkcias pro la problemoj kaj la nekerdebla laciĝo hejme, tio ankoraŭ daŭros plurajn tagojn, la renkontiĝo estos post 2 semajnoj. Damne. Kaj tiam ne respondante al tiu letero subite venas iu organiza vekiĝo kaj ni relaboretas.

Tamen, tio ĝenerale ne devus tiel funkcii. Mi supozas, ke pluraj homoj en la organiza teamo ne konscias, ke malaperado antaŭ la evento oni devus eviti, ĉar restas la aĉetado, la lastmomentaj aferoj, kion kunporti (la listo ĉiam longiĝas) kaj do tro nur por lasi tion al unu-du homoj. Same manko de sperto, de tioma antaŭvida pensmaniero. Kiam mi tiom lacas kiom nuntempe tio vere ĝenas min.

Kaj ĝuste ni alvenas al la dua afero: kutime Esperanto-renkontiĝoj okazas unu post la alia, kaj homoj vere volas, ke SES estu proksime al IJS, ĉar ĉiam du najbaraj landoj okazigas tiujn unusemajnajn eventojn. Sed se ni partoprenas unue la slovakan renkontiĝon meze de julio, kie estos la homoj por la antaŭpreparado de nia propra evento? Ĉefe, ke ni provis lastvintre interkonsenti pri la sinsekvo. Unue ĉio sonis bone, sed por nia teamo la sekva jaro estos malfacila. En junulara organizo junuloj studas, ĉu ne? 3 organizantoj diplomiĝos, aliaj 3 helpantoj-organizantoj abiturajn ekzamenojn havos. Se ni havos ion ajn meze aŭ fine de julio tiam la rezulto estos sendube aĉa. Tio estos en 2014. Ni vidos. Unue venu tiu ĉi post 2 semajnoj en 2013.

Kio okazas, se entuziasmo elĉerpiĝas?

Etikedoj

esperanto aranĝo, hungara esperanto junularo, hungario, ijs, internacia junulara semajno, organizado, teamo

Tio eventuale okazas laŭ mi. Jes, mi skribas denove pri nia teamo de IJS. Mi pensas, ke ankaŭ tiuj kelkaj homoj, kiuj profesie laboras por Esperanto kelkfoje perdas entuziasmon, aŭ devas ion alion fari por povi daŭrigi la laboron. Ne nepre temas nur pri Esperanto, sed tamen. Mi jam skribis pri tio plurfoje, ke nia teamo estas bunta, sed ĝenerale studanta, kaj tio signifas, ke aprilo kaj majo estas malfacilaj monatoj rilate al laboro. Ankaŭ mi dronis ĉe la universitato. Ni simple devas koncentriĝi al la vivo, kiun ni havas ekster IJS. Tio kompreneble montriĝas tiel, ke leteroj ne estas responditaj, aferoj ne priparolitaj, kunsidoj ne okazas, organizado ne daŭriĝas. Mi rolas kiel kunordiganto, kion mi faru? Ĉu mi skribu leteron, hej, homoj! Bonvolu respondi, komenci labori! Ĉu mi estu severa, rigora? Ĉu mi estu ĉarma, kaj petegu? Ĉu mi skribu unuope al ĉiuj? Mi pensas, ke mia kelkfoja ĉagreniĝo ankaŭ rilatas al la distanco inter ni.

Kiam oni vere povas kiel ajn konekti, sed ne persone tio estas por mi malfacile. Mi ĝuste la personan flankon ŝatas de la laboro. Do, kion fari, se organizado ne moviĝas antaŭen? Ĉar tio okazas. Mi decidis skribi leteron. Jes, mi timis, ĉar mi ne povas esti 100% certa pri mia teamo. Kelkajn mi konas sufiĉe bone, sed plurajn ne, kaj la retleterumado ne helpas. Ni komunikas, sed ni ne povas trinki kafon kune. Kaj tio terure mankas al mi.

Ĝoje mi povos veturi hejmen kaj ni havos kunsidon kun sufiĉe multe da homoj. Sed antaŭ tio mi decidis skribi tiun leteron. Estas pli facile tiel. Mi komprenas, ke ĝuste pro tio, ke mi estas nova por kelkaj homoj, tiel pli malfacilas ekkoni aŭ fidi min. Laŭ mi prefere oni komencu per fido kaj poste eblas perdi ĝin, sed ne estas mia decido kiel la aliaj rilatas al tiaj demandoj. Ĉar entuziasmo daŭras por kelkaj homoj ĝis kiam oni vere devas komenci labori, por aliaj ĝis la unuaj malfacilaĵoj, ĝis la unuaj kritikoj, aŭ la unuaj promesoj, kiujn oni bezonatas fari post divido de taskoj.

Nia teamo estas iomete timema, hontema. Ankoraŭ ne kuraĝas sole elpensi, fari taskojn sen mia helpo, gvidado aŭ klara peto. Tio estas kompreneble malfacile, ĉar malrapidigas la organizadon, kaj klare mankas kuraĝigo de antaŭaj jaroj aŭ organizaj spertoj. Ekzemple malgraŭ tio, ke mi vivas eksterlande, plej multo de la teamo vivas aŭ en aŭ en la proksimeco de Budapeŝto. Ili povus renkonti de si mem kaj alvoki min skajpe. Kial tio ne okazis? Mi pensas, ke ili eĉ ne pensis pri tio. Videble estas ĉe ni la kutimo, ke unu centra persono estas bezonata. Ne, mi ne mian gravecon priskribas ĉi tie. Mi parolas pri tio, ke la teamo alkutimiĝis al unu ĉefo, kaj homoj ĝenerale ne kuraĝas proponi aferojn aŭ alpreni taskojn. Pli simplas atendi kaj vidi kio okazas. Sed aferoj okazas pro ni! Ni kreas ilin! Niaj ideoj bezonatas!  

Mi esperas, ke mi povos eble instrui aŭ montri, ke nur tiuj ne fuŝas, kiuj faras nenion. Mi devas pri tiu frazo tre ofte pensi, ĉar ĝi estas tiom prava. Bezonatas memfido, ke novaj ideoj povas sukcesi.

Do kio estis la respondo al mia letero? Venis multaj respondoj! Ne al la letero mem, sed al preskaŭ ĉiuj aliaj leteroj kun la gravaj enhavoj. Kiom mi ekĝojis kiam post reveno de la tuttaga universitata studado atendis min 11 retleteroj! De pluraj homoj! Tiom daŭris mia zorgo. Mi ne plu estis laca! Kaj mia entuziasmo reiris al 100%. Indas paroli pri la problemoj kaj zorgoj, klare.