Mi ŝatas babiladi kun homoj supozeble pro tio, ĉar vere interesas min la vivo de aliuloj. Ne en la surfaca senco, tio neniam allogis min. Eĉ mi povas diri, ke ĝenas min, malgraŭ ĝia utileco kapabli babiladi pri nenio. Mi preferas tion, kiam ni komencas ie, kaj iom post iom, pli kaj pli profunde ni sukcesas eniri la pensojn de la alia homo, kie ni rapide malkovras kial kaj kiel ni similas.
Ni ja ĉiuj iel similas. Pasintsemajne mi havis la plezuron fari eĉ du intervjuojn. Unu marde kaj unu dimanĉe. La konkludo de ambaŭ estas, ke esti denaskulo havas multege da avantaĝoj. Kiam oni ŝatas la Esperanto-mondon, oni ĝojas, ke ni iĝis parto de ĝi june, fakte kiel eble plej frue. Por mi unu el la plej karaj homoj de tiu mondo estas Bertilo.
Bertilo kaj mi en 2001
Ni ne ofte renkontiĝas. Mi devas rimarki, ke krom tiu ĉi foto, ni eĉ eble ne havas pliajn komunajn fotojn. Tiun ĉi maldekstre mi eĉ ne scias kiu faris… (eble mia panjo?) Sed mi tre bone memoras kiam kaj kie: la 1-an de januaro frumatene en 2001 en Cuxhaven, Germanio dum mia unua Internacia Seminario. Vi ja povas vidi la multajn malgrandajn ĉampano-botelojn sur la aŭtomato. Mi estis 13-jara tiam. Kvankam tio ne tro gravas: kiam mi rigardas la foton mi pensas, ke ni ne tro ŝanĝiĝis intertempe. Niaj vivoj jes, sed la vizaĝoj, la amikeco kaj nia seriozeco tute ne. Kvazaŭ ni estus la plej mojosaj, alternativaj reklamvizaĝoj de la kolao- kaj ĉokolado-kompanioj. Plia publika konfeso de amo ne bezonatas, ja videblas de la foto ĉio.
Por la ekstera Esperanto-mondo: vi aŭdis unue pri Bertilo depende de tio, kiam vi naskiĝis kaj kiam vi ekestis Esperanto-parolanto. Ĉu Bertilo la muzikisto kiel la membro de Amplifiki, Persone, aŭ nuntempe kiel duono de la duopo de Bertilo kaj Birke? Aŭ mi supozas tio estas la pli ofta kazo: Bertilo la duondio, kiu kompreneble klarigas pri la gramatiko de Esperanto.
Mi scias ke li bonegas pri tio, sed mi certe ne pro tio altestimas lin. Ĉu vi scias, kio estis la plej duondia afero, kion li faris por mi? La 1-an de januaro ĉ. la 5a aŭ 6a matene, li masaĝis miajn piedojn. Tiom bone ke malgraŭ tio ke mi tiom multe dancis dum la nokto ke mi preskaŭ ne kapablis eĉ stari… Post lia masaĝo mi ankoraŭ reiris danci dum horeto al la festo. Kaj kapablis remarŝi al la amasloĝejo kiu estis 30 minutojn for. Ĉar tiutempe ni ĉiam festis ĝis la fino de la mateno la novjaron… Ho, la kapablo de Bertilo! Oraj tempoj. Legi plu →
Mi ĵus rimarkis, ke la lasta libro Ĉiu vorto estas birdo, kiun oni instruas kanti de Daniel aperis antaŭ kelkaj semajnoj, fine de aŭgusto. Ne, mi ankoraŭ ne legis ĝin. Mi pretigis tiun ĉi intervjuon kun li retleterumante jam antaŭ jaro. Fine, mi tamen ne aperigis ĝin, ĉar tiutempe mi laboris tiom multe por TEJO, ke mi tute ne havis energion skribi pri aŭ en Esperanto krom mia laboro. Nun mi relegis nian korespondadon, kaj pensas, ke tamen indas paroli pri li, kaj lia interesa sinteno rilate al Esperanto. Ĝi eble tute ne plaĉos al vi.Legi plu →
Mi havis mian belan, rondan 30-an naskiĝtagon antaŭ kelkaj semajnoj. Dum longega tempo, mi ne pensis pri tio, ke miaj junularaj jaroj oficiale povas finiĝi. Mi timis pri tio. Nun mi ne plu timas, mi nur konstatas, ke esti super tridek en la Esperanto-movado estos io tute alia ol la eblecoj ĝis nun. Mi scias, ke laŭ TEJO ni, super 30 restas junaj ankoraŭ 5 jarojn, sed tamen, ni ankaŭ scias, ke tio estas ĝenerala mensogo por oficiale havi pli da membrojn en la organizo kaj neniel rilatas al ni.
Pri kio mi parolas? Do, kiaj Esperanto-aktivecoj kaj aranĝoj estas super 30? Speciale nejunularaj renkontiĝoj, kiuj ne celas familiojn aŭ lernadon de Esperanto? Laŭ mia sperto ne multe. Mi ne diras, ke ne estas, sed supozeble ne multe, kaj certe la vigleco de la junularo mankas el ĝi. De kie mi scias tion? Mi vidas la maljunulojn, kiuj daŭre venas al junularaj renkontiĝoj, ĉar ili ne havas la sian por festi kaj amuziĝi. Ne, mi ne parolas pri tiuj, kiuj ĵus pasis la oficialan junularan limon. Homoj ĉirkaŭ 40, 50 eĉ 60 regule(!) partoprenas aranĝojn, kiuj estas speciale organizitaj por tute alia generacio. Al tiuj, kiuj finas mezlernejon, aŭ studas ĉe universitato vidi maljunuloj ne estas alloga kaj eĉ komprenata. Por mi tio estas evidenta afero kial. Mi jam skribis pri tio multe pli detale en unu el miaj plej seriozaj blogeroj. Legi plu →
La pasintan semajnfinon okazis la Brita-Skota Kongreso en belega Edimburgo. Mi partoprenis ĝin pro pluraj kialoj. Nun, ke Pasporta Servo aperis kiel libreto post ses jaroj, mi serĉas la eblojn prezenti ĝin al la Esperanto-komunumo. La alia afero estis, ke – kiel por multaj homoj – same por mi gravas kie la renkontiĝo de ajna organizo okazas, se mem la temo aŭ la evento ne tiom interesas min, almenaŭ ĝi estu en bela loko, ĉu ne? Parte pro tio homoj ankoraŭ partoprenas ion ajn, kio okazas en Italio, ĉar la lando mem allogas, ne pro la kvalito de eventoj tie. Se vi ankoraŭ ne vojaĝis al Edimburgo, nepre vizitu ĝin!
Trie, kaj tio estas tute persona kialo, mi havas specialan rilaton kun Skotlando, kaj pro tio tre volonte festis tie gravan datrevenon. Mi alvenis tagon pli frue por turismumi, kaj poste tre ĝoje spertis renkontiĝon, kie mi ne vere konis homojn, kiun mi tute ne kunorganizis, aŭ helpis. Tamen, Batist kaj mi prezentis tie Pasportan Servon kaj mi ankaŭ partoprenis Komedian Kvizvesperon. Do, aspektas tiel, ke mi ankoraŭ ne plene sukcesas je vere nur partopreni renkontiĝon. Mi ne dubas, iam venos la tempo. Sed pri tio mi skribos poste.
Nun, anstataŭ kritiki la renkontiĝon, mi decidis intervjui la organizanton, sen kiu nenio okazintus. Tim Owen estas kerna aktivulo en la brita movado, kaj ni babiladis post la fino de la Brita-Skota Kunkogreso. Tiom tuj post la fino, ke ni fakte estis la lastaj forlasi la ejon de „La Fandujo” – komuna oficejspaco por individuoj – kaj tuj eniris preskaŭ la unuan drinkejon por cerbumi pri la freŝaj spertoj antaŭ mia mikrofono. Tiu tre interesa kaj spertoplena intervjuo estas kvazaŭ enkonduko al miaj venontaj podkastoj pri renkontiĝoj. Do vidu, kiel aspektas kiam du tre longe aktivaj kaj spertaj organizantoj sincere pritraktas temojn kiel organizado, kritikoj, Duolingo, novuloj kaj la mensogoj de la Esperanto-movado. Legi plu →
Serioze, mi ne estas sufiĉe Esperanta nerdo por esplori sufiĉe da retejoj en Esperanto, pri Esperanto kaj tio videblas. Mi scias, ke tiu retejo neniel estas nova, aŭ por kelkaj amuza, sed miaj larmoj fluas, kiam mi legas ajnan artikolon de tiu ĉi retpaĝo.
Pleje plaĉas al mi tiu enskribo en eta bildo: “*Rimarku: kritikemo danĝeras en Esperantio. Publike kritiki povas kaŭzi al vi ricevon de merdpluvo.” (fonto kaj retejo)
Jes, mi jam ricevis merdpluvon. Konfirmite.
P.S.: Mia kunikleto nomiĝas Joga. Kia signo! Kaj nun mi reiras iom ridi.
Se io ne okazas nuntempe, eble mia opinio estas, ke io ja devus okazi. Kial mi skribas tion post pluraj monatoj da silento? Aspektas tiel, ke eĉ ne videblas kio okazis pasinttempe, ĉar ne indis skribi pri io ajn. Kiel ĉiam, la vero ne estas tiom simpla. Mi skribos pri kiel okazis la UEA eksperimento dum JER en marto, kaj ankaŭ pri tio kiel la IJF forprenas mian entuziasmon okazigi IJS-on. Sed unue pri TEJO.
La retpaĝo de TEJO dum la tempo de skribado denove ne funkcias. Mi supozas, ke ĝi revenos post kelkaj horoj/tagoj, sed tamen. Finfine la serĉado de nova retpaĝisto komenciĝis (kaj finiĝis). La alvoko aperis ĉe vizaĝlibro, kion kompreneble ne ĉiuj legas, kaj ne estas atingebla al neuzantoj, sed do, almenaŭ io por renovigo de tiu honto videblas. Estis kelkaj semajnoj por sendi la proponojn, finfine ne la kutima limdato estas morgaŭ sinteno. La aktiviĝo de TEJO, se io estas/okazas, tio montriĝas ĉe vizaĝlibro, sed ne tro en la retpaĝo. Eĉ se aĉa, ĝi tute ne estas ĝisdatigita, kion mi tute bedaŭras.
Mi provis trovi la unuan parton de la Konsultado por la strategio de TEJO, ĉar mi surprize vidis, ke estis alvoko por jam la dua rondo en junio por kiel pli bonigi/funkciigi TEJO-n? Mi tre ŝatas la iniciadon de tiu agado, ĉar evidente ne multo okazis en la pasintaj jaroj, la organizo malrapide mortadis kune kun pluraj landaj sekcioj. Sed mi ne komprenas: kiel bezonatas dua konsultado? Post kiam la retpaĝo denove komencis funkcii, mi decidis rigardi, ĉu estas io rilate al tio sur tejo.org? Jes, estis. Do, mi legis la longegan kaj tre titolajn ideojn kaj pensis: ĉu TEJO komune jam sukcesis tion ĉion atingi, ke jam la dua fazo bezonatas? Ne, kompreneble ne. Kial oni ne komencas fakte realigi almenaŭ kelkajn ideojn anstataŭ kolekti pliajn?
Do, reen al la konkurso pri retpaĝisto. Laŭ mi, se la organizo havas publikan (khm, preskaŭ) alvokon al posteno, tiam kiam la limdato pasis kaj iu estis elektita kiel gajnonto… do, kiel mi diru? Ĉu oni ne devus eble anonci tiun personon, kiu espereble realportos la gloron al la organizo farante propan retpaĝon? Mi skribis retleteron al la Centra Oficejo demandinte, ĉu eblus scii, kiu gajnis. Nenia respondo. Sed ne nur tion mi demandis.
Promesite por mezo de majo, la KODEJO de TEJO ankoraŭ ne estas preta – preskaŭ meze de junio. Ĝi estas tre valora raporto kiu kolektas informojn pri la Landaj Sekcioj. Saci kaj mi nome de HEJ proksimume du horojn pasigis plenigante ĝin. Ni pensis, ke se ni povos vidi la respondojn de la aliaj asocioj ni povos lerni kaj profiti de tio. Ni ĉiuj. Videble, la retadresojn oni jam komencis uzi por kelkaj retleteroj, ĝenerala komunikado, sed la raporto ne estas preta. La limdato por plenigi ĝin estis la 15-an de februaro. Se mi bone informiĝis ĉ. 20 LS-oj sendis la respondojn. Vidante la abundon de demandoj mi povas kompreni, ke daŭras pli longe pretigi la raporton. Tamen ne komprenas kial la rezultoj ne videblas post preskaŭ kvar monatoj?
European Youth Event 2014 okazis fine de majo kun la partoprenado de pluraj Esperantistaj junuloj. Ili iris por reprezenti TEJO-n. Prenante la informojn de kelkaj vl-paĝoj mi vidis, ke tiu grupo de gejunuloj tre bone amuziĝis, rigardis la urbon, festis ktp. Sed mi demandas: kio estas la utilo por TEJO? Kaj por la aliaj E-gejunuloj ĝenerale? Tiu estis anoncite kun la kutima hasta limdato morgaŭ, kaj la hungaroj pro la tre studema majo ne povis konsideri tiom rapidege partopreni, ĉefe ne varbi por ĝi anstataŭ ni. Do, niaflanke mi tute ne havas ideon kio okazis tie. Mi povas vidi ĉe la oficiala retpaĝo, ke oni provis kunhavi multajn junulojn. Bone, tion vi sukcesis. Sed kiel plu? Mi malĝojas ne vidi ion ajn pri tio, nur kelkajn junulojn tre malmultkoste festi por semajnfino. Kial la energio pri subvencipetado iras al tiaj aferoj? Kial ne koncetriĝi pri helpi la LS-ojn, fakajn sekciojn anstataŭe? Aŭ se vere tiom indas partopreni en tiuj ekster Esperantaj internaciaj eventoj kial ne videblas kio estas la valoro de tio? Mi vidas, ke unuopuloj bonfartis, sed krom tio kion oni reprezentas, se la agado de TEJO iĝas tiom ekstera?
Ekzemple kial ne helpi la redaktoron de la TEJO-Aktuale? Pro la translokiĝo de la redaktoro la aperado de la pasinta numero malfruis. Kune kun la alvoko al nia renkontiĝo, kaj post la unua limdato. Mi tute ne kulpigas ŝin, mi simple vidas, ke neniu estas helpanta, se io simile urĝa okazas. Translokiĝo ne okazas ofte. Aspektas tiel, ke ne estas rimedoj por iel tamen aperigi TA-n bontempe. Supozeble ŝi ne ricevas iun ajn helpon, alikaze iu povintus transpreni la devojn partatempe. Domaĝe. Por la IJS, JER, HEJ-aferoj estas klare kiu respondecas pri kio, tamen, se bezonatas ni transprenas kaj transdonas taskojn por provi ne forgesi aŭ malfruigi ilin.
Same pri la efikeco de la Babiladu kun estraranoj! iniciato mi ne certas. Mi vidas, ke ili disponeblas por unu-du horoj rete, kaj eblas kontakti ilin. Bone, interese. Mi volonte legus pri la spertoj, ja pluraj tiuj okazaĵoj estis. Kiuj novaj ideoj aperis? Kiu serĉis ilin por babiladi? Ĉu estas helpa aŭ informa afero? Mi vere ne kompenas por kio ĝi estas utila, sed eble mi ekscius pri tio, se estus informado. Ne estas, do mi ne scias.
Daŭrige la linion de aferoj, kiujn mi ne komprenas: kio okazas al Pasporta Servo? Antaŭ la IJF kunsidis la estraro de TEJO (en aprilo) kaj donis la taskon por aperigi la PS-on al Roy McCoy. Scias tion mi de vizaĝlibro. Tie la papera eldono de PS 2014 estas promesite antaŭ la fino de junio. Mi atendas la rezultojn. Ankoraŭ ne estas la fino de junio. Tamen, neniaj detaloj aperas rilate al la proceso, sukcesoj, defioj, nur unu leteron ricevis HEJ al la centra retadreso serĉante drupalistojn… Roy trovis nin, ĉar la retpaĝo de nia renkontiĝo, IJS, uzas drupalon. Ni malŝategas ĝin, kaj esperas ŝanĝi la programadon al alia lingvo por la sekvaj aranĝoj. Sed tio, ke oni serĉas ankoraŭ drupalistojn fine de majo ne donas al mi esperon, ke papera versio aperos en junio… Oni ja planis kaj bezonas ĝisdatigi la datenojn unue kaj per tio ne finiĝas la taskoj por aperigi libreton. Fakte, se mi plupensas: ĉu la libreto vere tiom gravas? Denove eble bone funkcianta retpaĝo helpus solvi kaj ĝenerale modernigi PS-on. Mi ankoraŭ ne vidis ĝian iam ajn bone funkcii. Bedaŭrinde.
Kiel okazas la organizado de la IJK? Sufiĉe silentas ĉio ankaŭ pri tio flanke de TEJO. Ion mi aŭdetis pri vojaĝoj antaŭ longa tempo, sed ne multon pli. La retpaĝo mem aspektas bone, multaj informoj troviĝas tie, sed la ligiloj al pepilo, G+ kaj youtube ne funkcias, al vizaĝlibro jes, sed tio ne estas publike videbla de ĉiuj. La nombro de aliĝintoj estas momente 135. Malmulte. Kion helpas TEJO pri la procezo?
Fine, mi rigardu kiel la TEJO-trejnado okazos dum IJS en Hungario. Do, kiel jam skribite, mi petis tre frue havi trejnadon dum la IJS. Unue, mi deziras helpi TEJO-n. Mi ne petis ion ajn novan, nur ke ili faru la saman trejnadon kiel antaŭe dum la JES, do nenia nova materialo devus esti pripensita, ni bezonas nur trejniston, kiu povus veni. Donus senpage la restadon por kontribui. Unue mi planis la programon, demandante kiam estus bone havi la trejnadon, tiam ni priparolis, ke mi rajtas decidi. Poste venis la peto ŝanĝi la programon al la semajnfino nur, ne dum la semajno. Do bone, mi faris tion. Poste venis la decido, ke malgraŭ la fruega peto pri trejnado, tamen ne povos veni la trejnisto. Mi scias, ke parto de TEJO-estraranoj estos en la alia flanko de la mondo pro la aliaj du kongresoj, sed mi ankaŭ supozis, ke pro mono kaj laboro, tamen ne ĉiuj sukcesos iri tien. Ili certe atendis tro longe pri la decido kaj fine la flugbiletoj tro kostis por veni por 3 tagoj al Hungario. La IJS estos tre proksime al Budapeŝto, ne estas granda peno veni al la ejo de la flughaveno. TEJO decidis elekti iun por la tasko de la jam aliĝintoj. Praktika solvo, sed ne tio estis la interkonsento. Mi ne hazarde petis jam plurajn monatojn antaŭe trejniston. Aŭ diru ne, aŭ vi ankaŭ komencu pli frue plani. Kompreneble 2 monatojn antaŭe oni ne trovos malkostajn flugbiletojn. Sed eble 6 monatojn pli frue jes. La rezulto estas, ke ni ne povas plej efike varbi por la trejnado, ĉar ankoraŭ ne haveblas informoj pri ĝi. Ni ne povas doni detalojn pri la tipo de programeroj dum ĝi al la Esperanto-mondo. La trejnisto partoprenos la tutan semajnon, sed mi ne refaros la programon, ŝanĝi denove? Malbona ideo kaj troa laboro. Same interesus min kiel funkcias, sukcesas la rettrejnado, kiun TEJO ofertis en marto pri negocado. Taskoj kaj klarigoj rete, iu tipa trimonata aktivula trejnado. Ĝi devus nuntempe finiĝi. Kiom da aliĝintoj estis/estas? Kiel evoluas la lecionoj? Kiel fartas la eksperimenta fazo? Pri tiaj aferoj eblus vere multe lerni, se ni aŭdus pri la spertoj de la trejnistoj. Sed nek tio okazas.
Mi demandas: kial ne? Ni vere ne tre scias, kion TEJO faras krom kolektado de ideoj. Eĉ ne ĉe vizaĝlibro, nek ĉe pepejo, kiu estus tre rapida 140 karaktera mesaĝo simple ĝisdatigebla, nek sur la retpaĝo. Mi tre bedaŭras tion, ĉar mi serioze pensas, ke se ni scius-vidus pli pri la aktiveco de la oficiale tutmonda organizo, aŭ almenaŭ mi ne ekhavus la ideon, ke ĉio nur komenciĝas, sed fakte nenio donas rezultojn. Verdire TEJO ne estas la unusola, kiu donas la impreson, ke multe, multe pli da homoj parolas pri la aferoj ol faras ilin. Mi denove ricevis retleteron pri kial mi ne lasas helpi la maljunulojn helpi la organizadon? Sed kiam mi demandas fakte kiajn taskojn ili imagas, ke povus pli bone fari por junulara renkontiĝo ol la junularo mem tiam ne venas respondo. Alia retletero povas doni (tute ne helpajn) saĝajn ideojn pri kiel organizi, ekzemple per listado de homoj, kiuj kapablis bone organizi antaŭ dek jaroj. Ĉu ili helpas organizi nun? Evidente ne. La laboro devas esti farita nun, ne en 2004. Mi pensas, ke mi scias, kion mi faras, kial kaj kion mi organizas. Ankaŭ mia teamo. Nur du semajnoj restas, kaj mi estos la lasta en la vico kiu finstudas por la jaro. Nekredeble kiom rapide pasas la tempo kaj kiom da homoj daŭre provas forpreni tiun malmulte da, kion mi uzas por organizi. Kiam ili komencos labori anstataŭ paroli?
Nekredeble, preskaŭ jam estas la fino de oktobro! Pasintan monaton mi komencis skribi kaj simple ne povis fini por povi publikigi. Vi povas vidi, ke mi estas tre okupata, universitato forprenas multege da tempo, mi simple ne havas energion por pensi/skribi. Sed tamen mi provos denove iomete pli ritme publikigi miajn pensojn kaj vidpunktojn pri kio okazas en la Esperanto-mondo. Kompreneble rilate al tio nenio ŝanĝiĝis, mi daŭre kritikas kaj kritikeme rigardas kio okazas en la movado, nur ne havas tempon skribi pri ĝi. Mia listo enhavas 7-8 malsimilajn temojn. Mi elektas mian plej ŝatatan: la organizadon de Esperanto-renkontiĝoj.
Dum la somero malgraŭ miaj planoj por provi veturi al kelkaj renkontiĝoj, mi fine sukcesis nur unu kaj duon tagon partopreni la IJS-on. La etoso estis ĉarma. Malmulte da homoj, vespera kazino, malstreĉiĝo. Mi alvenis la tagon de la tuttaga ekskurso, kaj bonŝance por mi ĝi estis tre proksime al Budapeŝto. La ekskurso estis terure enua kaj la programeroj sen iu ajn bona ideo. Urborigardado. Multege da tempo por fari nenion post la gvidado de virino, kiu iomete tro rakontis pri religiaj aferoj en la urbo. Akvobatalo sen sistemo, ideo, reguloj, nur verŝado de akvo.. Nur por povi poste iri al la urba naĝejo. Kaj reen al la ejo. Kompreneble mi povis revidi amikojn kaj babiladi iomete, sed krom tio kaj la bona vetero mi ne volintus pagi por tiu tago. La vespera programo estis tre ĉarma. La kuko farado kun Vlasta estis tre amuze. Iom da infaneca artumado kreis bonan etoson. Sekvan tagon matene mi povis iomete ĉevalrajdi, sed mi devis veturi for antaŭtagmeze. Post la fino de la renkontiĝo estis bambumado en Budapeŝto. Mi scias, ke tio ankaŭ estas tradicio de pluraj jaroj, mi daŭre ne vidas kiel tio helpas konigi Esperanton al homoj sen ili pensi, ke ni estas vere frenezaj. Jes, mi scias, fieri pri la fakto, ke ni estas “frenezaj” estas kvazaŭ devo inter E-parolantoj nuntempe. Mi pensas, ke tio estas malbona ideo. Do, jes, la daŭra demando: kion indas fari per Esperanto, kion signifas esti E-isto kaj kion ni celas. Nia kara majstro Zam’ havis siajn ideojn pri tio. Tre klarajn, eĉ! Mi pensas, ke nuntempe tamen estas du kategorioj: bonfarto, aŭ agresema varbado por la “ideo”.
Reen al la renkontiĝoj: mi ne scias kia estis la FESTO (aŭ la IJK). Komence mi ankoraŭ partoprenis iomete en la organizado de FESTO, poste bedaŭrinde tute malaktiviĝis pro miaj devoj ĉe la universitato. Jes, mi vidis fotojn, sed do ne indas skribi pri io, kion mi tute ne spertis. Kaj la IJK, rapide organizita en alia lando? Oni (ne) multe povas fuŝi tie, ĉu ne? Por eŭropanoj estas alia kontinento, ekzotika lando, eĉ se ne estas multo por fari, estas multo por sperti kaj ekskursi. Interesus min detala rakonto de iu, kiu partoprenis.
La fino de somero tamen estas grava parto de la jaro por mi. Mi devas decidi kion fari dum kristnasko, kiam hejmen veturi, kiam aĉeti biletojn (kiel eble plej rapide) aŭ ĝui kristnaskon ie alie. Kompreneble, se mi volus partopreni JES (kiun mi planis ĉijare ĉar Germanio estas pli proksime al Nederlando ol Hungario), do mi devus decidi pri tio.. Jes, estas varmege, preskaŭ 40 gradoj eĉ, kaj mi rigardas aviadilbiletojn hejme por povi decidi kiam aŭ ĉu entute reveni. Mi estas malriĉa studento, do se mi volas ion partopreni aŭ ien vojaĝi mi devas tre klare plani, antaŭvidi kostojn. Ĉefe post kiam mi ekvidis la novan pagsistemon de mia universitato..
Estis la fino de aŭgusto kaj kion mi vidas? Ke ne ekzistas aliĝilo por JES. Mi devas diri, ke mi ŝokiĝis. Mi pensis, ĉu tio estas ia eraro? Ne estis eraro. Mi demandis plurajn homojn, kaj ili diris al mi, ke ĝi aperos baldaŭ. La aliĝilo aperis nur komence de septembro. Mi scias, ke la organizantoj estas internacia teamo, sed tamen mi pensas ke mi ne eraras se mi konkludas, ke se JES estas en Pollando pli da poloj helpas, kaj se en Germanio, tiam ĉefe germanoj organizas. Do, mi tial volis pli volonte partopreni en Germanio, ĉar mankas al mi IS, la bona organizado, la ‘germana’ pensmaniero pri renkontiĝoj. Mi jam komparis la du renkontiĝojn pli frue, kaj estas tre evidente, ke mi multe pli preferis IS-ojn al AS-oj. La germanoj multe pli bone organizis, kaj tio mankis al mi de la AS-oj kaj poste de JES, kiu devintus esti bonega kun du teamoj, kaj du malsamaj spertoj. Certe ankaŭ pli malfacila. Sed tio ne tiel estis. Prave, mi partoprenis nur la unuan JES. Sed ĉiam la unua devus esti la plej bona, la plej entuziasma. Mi serioze pripensis ne plu partopreni JES post tiu semajno en Zakopane. Sed do ĉu estas granda elekto de renkontiĝo por junuloj ĉirkaŭ la nova jaro? Ne, ĉar la elekto decidis kune daŭrigi.
Do kio okazis? Kiel povas esti, ke nur antaŭ kelkaj jaroj oni povis aliĝi dum IJF (Internacia Junulara Festivalo en Italio, kiu okazas ĉiam dum pasko, do ĉirkaŭ marto-aprilo) al IS, kaj dum IS jam ekscii la planojn por la nova loko, la sekvan jaron? Mi ĉiam diras, ke se vi volas multajn partoprenantojn por via renkontiĝo vi devas frue komenci organizi kaj poste varbi multe (persone kaj aliel) en pluraj aliaj renkontiĝoj. Nuntempe tio signifas, ke ju pli frue la aliĝilo estas preta des pli frue homoj povas decidi. Mi certas, ke ĝuste pro tio estas iomete pli ol eble 50 homoj dum IJS. Mi vidis en Hungario, ke la organizantoj provis kiel eble plej bonan laboron fari, sed la sperto mankis, kaj ankaŭ la homoj. La homoj kun spertoj, kiuj scias kio bezonatas dum IJS. Videblis la manko de tempo de la same universitataj studentoj kiel mi. Mi aŭdis, ke estas granda demando, ĉu oni povos sekvan jaron okazigi la renkontiĝon. Mi komprenas la dubojn. Se ne estas homoj por organizi, ne estos renkontiĝo. Same okazis dum la dua AS, kiun mi partoprenis, en Nowy Sacz. Homoj demandis min pri la IJS. Kial ni ne havas aliĝilon? Ni simple havis paperon de A4 por kolekti nomojn pri eblaj partoprenantoj.. Sen povi doni urbon aŭ propran daton. Nur eblecojn.. Ili povas esti nur malnovaj partoprenantoj, kiuj kutime volas vojaĝi dum la somero al Hungario, kaj venus ĉiukaze. La nombro de tiuj homoj malpliiĝas ĉiu jare. Tiel ja ne eblas varbi. Ĉar al kio oni varbas? Al kiu urbo oni invitas la ontajn partoprenantojn? Klara krizo.
Nun ni parolu ankaŭ pri sukceso: la Klaĉ-Kunveno Post Somera, estis rapida ideo, okazos en Delft (Nederlando) kaj eĉ mi povos partopreni ĝin en novembro. La nombro de partoprenantoj estas hodiaŭ estas ĉ. 50. Mi intervjuos la organizanto(j)n en mia sekva artikolo.
Stela ĉiam nur kritikas 