Mi ĵus rimarkis, ke la lasta libro Ĉiu vorto estas birdo, kiun oni instruas kanti de Daniel aperis antaŭ kelkaj semajnoj, fine de aŭgusto. Ne, mi ankoraŭ ne legis ĝin. Mi pretigis tiun ĉi intervjuon kun li retleterumante jam antaŭ jaro. Fine, mi tamen ne aperigis ĝin, ĉar tiutempe mi laboris tiom multe por TEJO, ke mi tute ne havis energion skribi pri aŭ en Esperanto krom mia laboro. Nun mi relegis nian korespondadon, kaj pensas, ke tamen indas paroli pri li, kaj lia interesa sinteno rilate al Esperanto. Ĝi eble tute ne plaĉos al vi.Legi plu →
Se vi uzas tviteron en Esperanto, vi konas lin. Tiom simple. Li estas la aktivulo, kiu konstante engaĝiĝas kun interesiĝantoj de Esperanto – kun novuloj kaj spertuloj – por vigligi la movadon per pepoj. Li trovas la ĵusfinantajn Duolingo-kursanojn, la plej novajn jutubistojn, demandas pri kaj por la movado, kaj uzas kiun ajn lingvon por paroli pri Esperanto kun homoj el ĉiu angulo de la mondo. Informas, demandas, rekomendas, helpas, interligas, sed ĉefe: subtenas ĉiujn, kiuj montras ajnan emon al Esperanto. Ekkonu Aleks André. Legi plu →
La pasintan semajnfinon okazis la Brita-Skota Kongreso en belega Edimburgo. Mi partoprenis ĝin pro pluraj kialoj. Nun, ke Pasporta Servo aperis kiel libreto post ses jaroj, mi serĉas la eblojn prezenti la libron en la Esperanto-komunumo. La alia afero estis, ke – kiel por multaj homoj – same por mi gravas kie la renkontiĝo de ajna organizo okazas, se mem la temo aŭ la evento ne tiom interesas min, almenaŭ ĝi estu en bela loko, ĉu ne? Parte pro tio homoj ankoraŭ partoprenas ion ajn, kio okazas en Italio, ĉar la lando mem allogas, ne pro la kvalito de eventoj tie. Se vi ankoraŭ ne vojaĝis al Edimburgo, nepre vizitu ĝin!
Trie, kaj tio estas tute persona kialo, mi havas specialan rilaton kun Skotlando, kaj pro tio tre volonte festis tie gravan datrevenon. Mi alvenis tagon pli frue por turismumi, kaj poste tre ĝoje spertis renkontiĝon, kie mi ne vere konis homojn, kiun mi tute ne kunorganizis, aŭ helpis. Tamen, Batist kaj mi prezentis tie Pasportan Servon kaj mi ankaŭ partoprenis Komedian Kvizvesperon. Do, aspektas tiel, ke mi ankoraŭ ne plene sukcesas je vere nur partopreni renkontiĝon. Mi ne dubas, iam venos la tempo. Sed pri tio mi skribos poste.
Nun, anstataŭ kritiki la renkontiĝon, mi decidis intervjui la organizanton, sen kiu nenio okazintus. Tim Owen estas kerna aktivulo en la brita movado, kaj ni babiladis post la fino de la Brita-Skota Kunkogreso. Tiom tuj post la fino, ke ni fakte estis la lastaj forlasi la ejon de „La Fandujo” – komuna oficspaco por inviduoj – kaj tuj eniris preskaŭ la unuan drinkejon por cerbumi pri la freŝaj spertoj antaŭ mia mikrofono. Tiu tre interesa kaj spertoplena intervjuo estas kvazaŭ enkonduko al miaj venontaj podkastoj pri renkontiĝoj. Do vidu, kiel aspektas kiam du tre longe aktivaj kaj spertaj organizantoj sincere pritraktas temojn kiel organizado, kritikoj, Duolingo, novuloj kaj la mensogoj de la Esperanto-movado. Legi plu →
Novembro estas la monato kiam kutime nenio interesa okazas, la fino de aŭtuno, grizeco antaŭ la lumplena decembro. Ĉi jare tamen io estas en la aero! Aspektas tiel, ke post plurjara malrapida morto de la Pasporta Servo ni finfine ekhavos ankoraŭ ĉi monate la retan version de la fama kaj amata libro. Tio estas unu el inter la malmultaj projektoj en Esperantujo, kiu vere interesas la homojn, kaj la ĝenerala publiko deziras rehavi PS-on, ĉar malgraŭ la ekzisto de multaj similaj retejoj, tiuj ne donas la saman sperton de gastigado. Antaŭ la lanĉo mi demandis la ĉefprogramiston, Baptiste Darthenay (Batisteo), pri la projekto.
SĈNK: Kiel vi aliĝis al Pasporta Servo? Kial vi volis partopreni en la relanĉado de tiu ĉi projekto?
Baptiste Darthenay: Estis en aprilo ĉi jare. Mi vidis, ke Roy (McCoy) estis nomumita kiel respondeculo de tiu ĉi projekto. Vidante tion, mi pensis, mi havas iomete da tempo, ke eble mi povus aliĝi helpi. Se dum jaroj neniu povis fari belaspektan faciluzeblan retejon, kial mi ne provu? Do, mi skribis al li, kaj li invitis min al la dissendolisto (ambaŭ de la retejo kaj la libreto) por la organizado de nova PS.
SĈNK: Kio ekzakte estas via tasko? Kion vi faras por PS?
BD: Mia tasko estas nur la programado de la retejo. Do, ke la retejo estu uzebla por ĉiuj homoj kaj ankaŭ por la organizantoj, kiuj kontrolas la datumojn.
SĈNK: Kiel statas nun la projekto? Mi legis, ke ĝi estos relanĉita post du semajnoj, aŭ nepre ankoraŭ en novembro. Kiom da elcentoj estas de la laboro, kiu ankoraŭ mankas?
BD: Povus esti lanĉita jam nun, sed la laboro kiam mi pensas pri la retejo eĉ ne estos preta ĝis la lanĉo, mankos la granda mapo kaj kelkaj detaloj. La programado ne haltos je la publikigo de la retejo. La granda laboro estis enmeti la datumojn de la drupala retejo al la nova, dĵanga retejo kaj tio estis malfacila afero, sed fine sukcesis. Nun mi laboras por ke ĉio estu pli uzamikeca.
SĈNK: Do, kiu faris tion? Ĉu vi aŭ fakte, kiom da homoj vi dirus, ke laboras por la PS? Unue por la retejo, kaj poste mi supozas, ke ankaŭ por la libro sekvos. Ĉu vi programas sole?
BD: Pri la programado estas helpantoj: unue estis Manuel Ortega, kiu helpis meti la programon sur la retejon, sed post la somero li malaperis, mi aŭdis, ke li translokiĝis, do mi pensas, ke pro personaj kialoj li ne povas plu kontribui nuntempe. Mi esperas ke li reaktiviĝos ĉar mi ŝategis labori kun li. Ankaŭ estas amiko mia, kiu estas franco, vivanta en Anglio, neesperantisto, kiu multe helpis, proksimume 20%-ojn, ĉefe por la aspekta parto de la retejo.
Pri la datumoj kaj la libreto la kunordigadon faras Roy, plejparte li laboras pri la kontrolado de la datumoj, respondas al multege da retpoŝtoj, kiujn la PS-teamo ricevas. Ankaŭ estas Christine & Lars, Alex Baudry, Richard, Alekĉjo kaj Veronika Poór helpas pri la testado de la retejo, mi esperas, ke mi neniun forgesis mencii, la aliaj nur babiladis. Ankaŭ Joop helpas pri la teĥnikaĵoj kun la servilo. Tiu servilo, kiu momente ne funkcias, bedaŭrinde.
SĈNK: Kie estas TEJO en la tuta laboro? Ĵus aperis antaŭ unu tago artikolo en sufiĉe granda ĵurnalo en la angla, kaj mi pensas, ke tio alportos pli grandan interesiĝon aŭ ekkonadon pri la PS almenaŭ por la usonanoj komence. Do, tie estis klare menciite, ke tio estas la projekto de TEJO, sed ĝis nun mi ankoraŭ tute ne komprenas kiel TEJO estas en la tuta projekto. Originale PS estas unu el la taskoj de TEJO. Vi diras, ke la servilo ne funkcias. Do ĉu tio estas la zorgo de TEJO, ekzemple?
BD: Kiu estas TEJO? (ridoj) Pri la servilo estas volontuloj, ne nepre la volontuloj de TEJO. Ankaŭ ĉefe nuntempe Manuel, Joop, estas Piotrek ankaŭ, kaj ili uzas la servilon por la retejo, ekzemple por la germana IJK la sekvan jaron. Fakte, sur tiu servilo estas multe da retejoj: tiu paĝo de IJK, la pasinta PS, la nuna PS, kaj ankaŭ internaj iloj por TEJO. Kaj kompreneble la nova kaj malnova retejo de TEJO. Do la servilo ploras nuntempe.
SĈNK: Ankaŭ la retpaĝo de TEJO ne funkcias de kelkaj tagoj.
BD: Do estas la tuta servilo, kiu paneas. Joop, kaj mi ankaŭ pensas, ke tio estas pro la ĉefretejo de TEJO en drupalo kiu kaŭzas la problemon.
SĈNK: Kiel vi klargius, kio estas la diferenco inter la drupala kaj la dĵanga-pitona versio de PS? Mi scias, ke multaj homoj ne komprenis, kial vi volas nepre ŝanĝi la programan lingvon. Kaj se jam ekzistis drupala versio, kial vi volis tiom fervore uzi ion alian kaj reprogrami la tuton prefere? Kiel vi konvinkis la homojn por la ŝanĝo?
BD: Fakte, unuflanke mi konas neniun, kiu ŝatas drupalon uzi. Estas kelkaj kiuj laboras profesie kun ĝi, sed neniu ŝatas uzi ĝin, nek la administrantoj, nek la uzantoj vere. Mi volis fari ion por PS, do mi volis uzi, kion mi konas plej bone. La alia afero estas, oni komencis la retejon en 2009, kaj ekde tiam estis problemoj kun ĝi, ankaŭ kun la eldonaĵo de la libro. Do, mi neniam vidis la daŭrigon kun drupalo kiel solvo. Fine, la grandeco de la drupala datumbazo estas 180 MB kaj de la dĵanga versio tio estas 750 kB. Tio estas 245 foje pli malgranda kaj evidente tio rezultas en multe malpli da problemoj kun ajna servilo.
SĈNK: Ĉu vi ne timas, ke homoj ne povos daŭrigi vian laboron, se vi ne plu volas/povas fari, aŭ mortas hazarde? Tamen homoj konis ĝis nun unu sistemon, poste vi venas kaj ŝanĝas ĝin.
BD: Ja estas pli da Esperantaj drupalistoj ol dĵanguloj, kaj estas risko. Sed ĝuste pro tio mi programas en la angla kaj poste tradukas al Esperanto. Tiel eksteruloj povus daŭrigi la laboron, se bezonatas. Kaj mi ŝatus disvolvigi la programadon en dĵango, en la gikaj Esperanto-rondoj.
SĈNK: Ĝis nun kio estis la plej granda/grava kritiko kiun vi ricevis rilate al PS? Evidente, ĝi estas tre pasia temo de Esperantistoj, preskaŭ ĉiu havas iun historieton pri ĝi. Homojn interesas tiu ĉi projekto. Multajn ili prifajfas, sed pri tiu ĉi ili tamen atentas, kaj sufiĉe malpaciencas supozeble pro la plurjara malsukceso de la retejo, kaj neaperado de la libro.
BD: Malfacilas konvinki la homojn, ke dum jaroj estis fuŝa projekto, kaj nun estas alia homo, mi, kiu faras ion novan, kaj tio funkcios finfine! Nuntempe mi ŝatus diri, ke ja funkcias, iru testi, rigardu ĉe la servilo, sed nun la servilo ne funkcias momente. Do eĉ pli malfacilas konvinki la homojn! La homoj ŝatas la projekton, volonte donas ideojn, kiel plibonigi ĝin. Mi estis inter tiuj homoj antaŭe, kaj nun mi agas por PS. Ankaŭ estas tiuj homoj, kiuj pensas, ke pro airbnb, couchsurfing aŭ bewelcome, ne plu indas fari tiun verdan projekton. Ke prefere ni konservu la forton por aliaj projektoj.
SĈNK: Kio okazos per la libro? Ĉu nun, se jam funkcios la retpaĝo, vi havas kaj kontrolis la datumojn, ĉu estos facile tiel printi/aperigi la libran version aŭ ĉu tio estos denove iu granda projekto por la futuro?
BD: Estas projekto. Fakte, mi ne vere scias, kion oni devas fari por la libro. Mi scias, ke unuflanke bezonatas kelkaj mapoj por ĝi. Aliflanke pri la datenoj, mi havos rolon en tiu parto por eksporti ilin en bona formato por Roy, kiu respondecas pri tio.
SĈNK: Evidente estas alia sento trafoliumi libron ol rigardi retpaĝon. Ĉu vi devis aŭ decidis ŝanĝi ion ajn de la libro rilate al la retpaĝo pro malnovstileco aŭ neuzeblaĵoj? Aŭ ĉu vi havas la saman version nur en la reto?
BD: Fakte, ne estas la sama versio. Pri la datenoj estas kelkaj diferencoj, sed nur detaloj: nun estas aldonebla pli ol tri kunloĝantoj, ne estas nur la naskiĝjaro, sed vi povas enmenti vian naskiĝtagon. Oni ankaŭ povas doni pli ol unu loĝejon.
SĈNK: Do al unu persono, se apartenas pluraj loĝejoj, aŭ havas ankaŭ someran domon, oni povas ankaŭ tion enmeti. Brile! Kaj vi parolis pri retejo kaj poste pri la libro, ĉu vi provos uzi la novajn teĥnologiojn? Ĉu la retpaĝo estos bone uzebla sur saĝa telefono, ĉu estas plano fari PS-aplikaĵon por vere tutmodernigi PS-on? La libro estas tre tradicia kaj kara afero por ni diru, iom pli maljunaj Esperantistoj, sed tamen junuloj/novuloj tuj rigardus, ĉu ekzistas aplikaĵo. Ĉu estas planoj evolui en tiu direkton?
BD: Pri aparta aplikaĵo ankoraŭ ne. Mi aŭdis, ke kelkaj brazilanoj, kiu spertas pri tio volus/volis kunlabori, sed mi ne plu aŭdis pri ili. Tio estus ankaŭ pli da laboro por mi kaj por la retejo. Ĝi ne nur estas retejo, sed fakte datumbazo, do la aplikaĵo bezonas „babili” kun la datumbazo, sed eblas uzi la retejon sur saĝaj telefonoj estas bela sur tiuj aparatoj.
SĈNK: Se vi provas kunkalkuli kiom da tempo vi laboris ĝis nun por PS, ne nepre horojn, sed kiom da tagoj vi dediĉis al tiu projekto? Vi komencis envolviĝi en la retlisto en aprilo, sed kiam vi fakte komencis la programadon de la kerno?
BD: Ekde septembro. Mi havas plentempan laboron apude, do mi nur povis labori vespere kaj semajnfine. Kompreneble mi forprenis multe da tempo ankaŭ de mia persona vivo por PS. Du kaj duon monatojn proksimume entute.
SĈNK: Ĉu vi ricevos monon por via laboro? Mi komprenas, ke oni volontulas, sed tamen tio estas vere multe da tempo kaj kono kiun vi donas. Ĉu temis pri tio, ke vi ricevus monon, eĉ se simbolan? Klare ne tiom, kiom vi estas pagata normale kaj tamen estas la laboro de la aliaj ankaŭ. Ĉu estas interkonsento pri tio aŭ io simile?
BD: Interkonsento ne estas, tamen en 2012 estis decido pri buĝeto, mi ne konas la sumon, sed eble ĉ. 1000 eŭroj por la riparo de la retpaĝo de PS. Kompare al la 100 000 de UEA por sia retejo…
SĈNK: Sed vi ne scias ekzakte. Do, kiu estas la TEJO-kunordiganto de la afero? Tamen temas pri TEJO-projekto, kaj buĝeto de TEJO. Ĉu kontribuas per diskonigo, tempo, ajna informo pri tiuj aferoj? Fine tio ne estos „la projekto de Baptiste”, sed eniros la publikon kiel la projekto de TEJO.
BD: Eble estos konata kiel la projekto de Roy! (ridoj) Fakte mi ne vere scias, mi nur scias, ke interesiĝas pri la projekto LukiZ kaj Veronika, kiuj estas en la TEJO-estraro. Krom tio mi aŭdis, ke Pawel estis la respondeculo, sed ne respondis dum monatoj pri tio, do eblas, ke tio tute ne aktualas plu. Iu devus klarigi al mi, ĉar mi tute ne scias.
SĈNK: Do, iomete pri vi: ĉu vi havas aliajn amprojektojn en Esperantujo? Vi jam laboras pri PS pli ol duonjaron. Ĉu faras ankaŭ ion alian krom tiu granda laboro por PS?
BD: Fakte jes, mi komencis tiun projekton en januaro, sed haltis pro PS: estas esperant.io. Temas pri bela mapo, kiu kolektas la Esperantajn renkontiĝojn tutmonde. Restas multe da laboro, mi havas multajn ideojn por disvolvigi. Mi esperas ke iam TEJO akceptos tiun projekton kiel la sia.
SĈNK: Fine, kiun mesaĝon vi havas por tiuj, kiuj jam tre atendas la PS-on?
BD: Mi povintus diri: BALDAŬ! Sed tio signifas nenion en Esperantujo… Mi vere tre atendas viajn reagojn pri kion ni faras. Kontaktu min @batisteo aŭ retletere.
SĈNK: Dankon por la intervjuo kaj bonan laboron al la teamo!
Restas nur kelkaj tagoj kaj espereble tradicia parto de Esperantujo retroviĝos unue rete kaj poste ankaŭ en niaj dorsosakoj!
Mi jam nun vidas, ke mi dronos denove ĉe la universitato, mi havas tiom da taskoj, do mi decidis ĉi semajne publikigi duan artikolon antaŭ mi malaperos por kelkaj semajnoj. Ankaŭ pasintjare mi intervjuis pri la Klaĉ-Kunveno Post-Somera (tiam pli longe Manuelan), kaj mi pensis, ke indus denove fari tion por vidi kiu direkten iras tiu renkontiĝo, kiu aperis de preskaŭ nenio/nenie kaj havis tuj grandan sukceson. Mi kaptis Roĉjon por unu hora intervjuo, demandis pri spertoj, planoj, organizado.
Stela: Hejho! Ni komencu par bazaj demandoj. Kie estos la KKPS kaj kiam?
Roĉjo: KKPS 2013 okazos de vendredo la 1-a ĝis dimanĉo la 3-a de novembro en Werkhoven, Nederlando (proksime de Utrecht).
Stela: Kioman fojon vi organizas ĝin?
Roĉjo: Duan fojon, kaj estas ĝenerale la dua KKPS.
Stela: Kio estas la celo de la evento?
Roĉjo: Estas du ĉefaj celoj. La unua estas revigligi la nederlandan/flandran junularan movadon. La dua estas havi renkontiĝon kun geamikoj, kiujn ni antaŭ ne povis vidi inter la somero kaj JES.
Stela: Ĉu vi havos novulojn dum KKPS?
Roĉjo: Malmultajn. Estas en la listo de aliĝintoj unu nederlandano kaj unu flandro, kiun mi ne konas. Kaj venos kelkaj homoj, kiujn mi ne vidis en Esperanto-renkontiĝoj dum kelkaj jaroj.
Stela: Ĉu vi pensas, ke estas alloge aŭ malalloge havi tuj internacian rondon dum KKPS? Aŭ ĉu la movadon helpus prefere havi malgrandan renkontiĝon nur por NEJ-anoj?
Roĉjo: Mi ne scias, mi persone iris al eksterlanda renkontiĝo antaŭ enlanda renkontiĝo. La nederlanda junulara movado ne estas tiom granda, do tio certe ne estus granda renkontiĝo.
Stela: Ne temas pri grandeco, sed laŭ vi tio (ne tiom) gravas ĉu estas aŭ ne estas eksterlandanoj dum la unua renkontiĝo de novuloj?
Roĉjo: Tio certe faras diferencon. Sed laŭ mi se tute ne estas eksterlandanoj, ĝi apenaŭ estas Esperanta renkontiĝo. Mi ĉeestis en kelkaj lokaj kluboj, kaj ili ĉiam ĝojas pro la alveno de eksterlandano, ĉar tiam ili havas kialon por paroli en Esperanto. Estus eble pli bone, precipe por la novuloj, se en KKPS estus pli ol duono nederlandanoj. Por venontjare ni provas kunigi KKPS-on kun la studsemajnfino de Esperanto Nederland, espereble tiel ni havos pli da komencantoj kaj ankaŭ pli taŭgan programon por ili.
Stela: Laŭ vi kio estas taŭga programo por komencantoj?
Roĉjo: Nepre kursoj por la komencantoj, kiuj ne havas sufiĉan nivelon por komuniki en Esperanto. Krome kelkaj programeroj, en kiu bona lingvouzo ne estas grava parto de la agado. SES tion tre bone faras. En la programlibro estas indikitaj la programeroj, kiuj estas taŭgaj por komencantoj, per :).
Stela: Sed SES estas unusemajna renkontiĝo, kaj la profilo estas mem la studado. Kio sufiĉus por semajnfina renkotiĝo?
Roĉjo: Nu, daŭre oni povus identigi la programerojn taŭgajn por komencantojn, kaj provi plani tiel, ke ili estu dise dum la tago. Almenaŭ dum tiu ĉi KKPS ni planas havi multajn tabloludojn, kaj tio kutime taŭgas por komencantoj. Kaj kompreneble dulingvaj programlibro, anoncoj… verŝajne dum tiu ĉi KKPS tio ne necesos, sed mi ne certas pri la lingvonivelo de tiuj nekonatoj.
Stela: Ĉu KKPS havas temon?
Roĉjo: Jes, “ludoj”. Pasintjare la temo estis “klaĉoj”, kaj tiam ni elpensis la sloganon “Klaĉoj, ludoj kaj etoso.” El tio ni ĉi-jare elpensis, ke la temo en 2013 estos “ludoj”, kaj en 2014 “etoso”. Ni ankoraŭ ne scias, kion tio lasta praktike signifas, sed ni elpensos ion. En tiu temo ni havos homlupan ludon, trinkludojn, krimludon kaj iujn prelegojn pri ludoj. Kaj kompreneble estos tabloludoj, kaj de la organizo, kaj ni instigas partoprenantojn kunporti siajn.
Stela: Kompare al pasinta jaro kion vi ŝanĝis? Kiuj spertoj helpis pleje la ĉi jaran organizadon? Ekzemple la aliĝilo aperis jam tre frue, gratulojn por tio!
Roĉjo: Mi dirus, ke ni ne ŝanĝis tre multe. Antaŭ aprilo 2012 KKPS ne ekzistis, do tiam ni devis krei ĉion el nenio, kaj en 2013 ni povas reuzi organizajn ilojn, kiujn ni jam havas. La ĉefa diferenco estas laŭ mi la loko: pasintjare ni havis spacon por 34 homoj, nun por 82, kaj nun vifio, projekciilo kaj multaj aliaj utilaĵoj jam estas en la loko.
Stela: Do la organiza teamo restas la sama?
Roĉjo: Plejparte. La tri plej gravaj organizantoj, Manuela, Nico kaj mi, restis, en similaj roloj.
Stela: Ĉu aliĝis novaj homoj al la teamo?
Roĉjo: Jes, unu nederlanda novulo. Li estas entuziasma kaj ŝajnas esti kapabla organizanto. Li respondecas nun pri ekskurso kaj tradukoj.
Stela: Ĉu vi ĉiuj vivas en Nederlando?
Roĉjo: Ne, Manuela ne. Sed ŝi venontjare ne estos en la organiza teamo, do se la aliaj tri restos, ni tiam havos teamon tute loĝantan en Nederlando.
Stela: Do, kiel vi solvas komunikadon? Ĉu vi renkontiĝis persone por priparoli la organizadon aŭ uzas nur retleterojn kaj skajpon?
Roĉjo: Ni ĉefe komunikas skajpe inter du teamanoj pri specifaj aferoj, kaj retmesaĝe pri aferoj, kiuj koncernas la tutan teamon.
Stela: Ĉu tio sufiĉas, aŭ ĉu vi pensas, ke mankas al vi la persona komunikado?
Roĉjo: Mi neniam spertis alie. Esperanto-renkontiĝojn mi ĉiam kunorganizis de distanco, sed eĉ kiam mi estis skoltestro, mi plejmulton organizis retpoŝte, ne surloke.
Stela: Venu la lasta demando: restas du semajnoj ĝis KKPS, kio restas por fari?
Roĉjo: Prizorgi la manĝomenuon ĉefe. Krome kontakti kun programkontribuantoj, kaj zorgi, ke ili havu ĉion necesan. Kaj trovi kostumon por la halovina balo, ĉar ni organizantoj nepre devas aspekti taŭge dum ĝi!
Stela: Mi deziras al vi bonan organizadon! Ĝis revido post 2 semajnoj! 🙂
Roĉjo: Ĝis revido, kaj multan sukceson kun organizado de JER!
Stela: Dankon!
Restas malpli ol semajno ĝis JER, poste mi ankaŭ partoprenos KKPS-on kaj la semajnfinon poste la homo, kiu inspiris min komenci tiun blogon geedziĝos parte en E-rondo. Mi havos tre Esperantan aŭtunon! Mi ĝojegas! J
Mi partoprenos mian unuan renkontiĝon ĉi semajnfine 🙂 post mi eĉ ne scias kiom longa tempo. Mi pensas, ke lastfoje estis en 2010 – FESTO en Donneville, ke mi sukcesis ĉeesti renkontiĝon de la komenco ĝis la fino (mi ne kalkulas unu tagan kunvenon, aŭ viziton de E-istoj). Kompreneble mi tre antaŭĝojas. Mi intervjuis Manuelan kaj Roĉjon, du organizantojn de la KKPS por iomete ekscii pli pri la organizado, la originalaj ideoj kaj la celo de tiu ĉi semajnfina renkontiĝo en Delft, Nederlando. Denove ni vidas ekzemplon, ke homoj el diversaj landoj kunlaboras por organizi renkontiĝon: Roĉjo estas nederlandano, kiu studas en Danio; Manuela el Italio kun sperto pri Nederlando, ĉar ŝi volontulis por TEJO antaŭ 2 jaroj. Ŝia dediĉo al la movado alportis laŭ mi interesan laboron por ŝi! Kiom da homoj vi konas kiuj laboras kaj vivtenas tuttempe laborante nur por Esperanto? Mi vere malmultajn. Manuela estas unu el inter ili.
Kio estis la originala ideo de tiu chi renkontiĝo? De kie venas la nomo?
Manuela: Post Somera Klaĉ-kunveno estis la tradicia evento de Flandra E-Junularo (komence kunlabore kun Nederlanda E-Junularo). Gxi kutime okazis komence de novembro kaj estis okazo por renkontiĝi inter la grandaj someraj kaj novjaraj eventoj. En aprilo mi estis kun Nico en Varsovio, post estrarkunsido de TEJO…kaj ni klaĉis pri tio ke la flandroj ne plu emas organizi PSKKn…tio iom bedaŭrigis nin kaj, iom ŝerce komence, ekestis la ideo organizi ĝin en Nederlando. Poste la ideo tiom plaĉis, ke ni decidis vere realigi ĝin.
Do tio signifas, ke ghi estis en Belgio organizita antaue kaj neniam en Nederlando?
Manuela: oni rakontis al mi ke iam ankaŭ estis organizita en Nederlando, sed ekde multaj jaroj NEJ ne plu partoprenis en la organizado, kaj ĝi lastatempe ĉiam okazis en Flandrio.
Ĉu vi estas la ĉeforganizanto?
Manuela: mi, Nico kaj Roĉjo estas la organizantoj, kun iom da helpo de aliuloj.
Kio estas la celo de la renkontiĝo? Kiom da homoj vi anticipas?
Manuela: komence ni pensis ke tio estos malgranda, neformala aranĝo. Unu el niaj motivoj estis denove havi eventon en Nederlando post multe da tempo, sed ĉefe ni esperis amuziĝi kaj amuzigi la homojn… sed ni tiom entuziasmiĝis en la organizado ke ĝi havis pli sukceso ol kiom ni antaŭvidis. Nun estas ĉirkaŭ 50 aliĝintoj…sufiĉe granda nombro por aŭtuna semajnfina aranĝo.
El kiom da landoj venos la partoprenantoj?
Manuela: ĉirkaŭ dek.
Chu vi jam iam (ĉef)organizis renkontiĝon?
Manuela: mi kunorganizis IJF-n 2011, kaj helpis en organizado de multaj aliaj. Tio fakte pri kio rilatas Esperantujon, mi ankaŭ havas spertojn ekster ĝi.
Kiajn spertojn?
Manuela: antaŭ mia aktiviĝo en Esperanta-movado mi dum kelkaj jaroj unue volontulis kaj poste laboris kiel edukistino/junular-gvidantino, do tiukadre mi organizis ankaŭ diversajn renkontiĝojn kiel internaciajn interŝanĝojn kaj somerajn feriumadojn por adoleskuloj kaj infanoj.
Kio estas ideala renkontiĝo laŭ vi?
Manuela: Mi plej ĝuas mez-grandajn renkontiĝojn, mi dirus inter 100 kaj 150 homojn…sufiĉe multaj por ne enui, kaj ne tiom multaj por “perdiĝi”… Krome, ideala renkontiĝo por mi estas zorge organizita, sed oni devas ankau esti suficxe fleksemaj kaj lasi spacon al spontaneco. Kaj bona vetero cxiam helpas :).
Preskaŭ ne ekzistas renkontiĝoj kun inter 100-150 homoj. Kiu estis via plej ŝatata renkontiĝo?
Manuela: Mi vere ne povas respondi. Ĉiu renkontiĝo estas malsama kaj havas siajn bonajn kaj malbonajn flankojn. Krome mi ĉiam ege intense partoprenas en la E-aranĝoj, kaj do kutime en ĉiu renkontiĝo por mi estas tre fortaj emocioj… mi vere ne scipovas elekti. Tamen, eble la plej “aparta” estis la ĉijara IJK en Vjetnamio.
Kaj la plej malŝatata?
Manuela: 😀 ankau pri tio malfacilas elekti, dependas ĉu pri organizado, pri personaj kialoj, pri etoso… Mi povas diri ke IJK en Kievo havis tiom da organizaj problemoj, kaj mi estis tie kiel TEJO-volontulo, do ĝi estis sufiĉe terura por mi. Kaj mi ne tiom ŝatas la tro oficialan kaj iom malnovstilan etoson de UK (Universala Kongreso de UEA).
Do, laŭ vi kio bezonatas por allogi homojn por semajnfina renkontiĝo?
Manuela: mi dirus “mojoseco”. Homoj (ĉefe junuloj) estas allogitaj se oni promesas al ili amuziĝon kaj amikecan etoson.
Do, kio estos la “mojoseco” de PSKK/KKPS? Kion vi promesas al la partoprenantoj?
Manuela: Ni promesas junecan kaj neformalan etoson, tamen ni ne subtaksis la gravecon de bona organizado. Ni metis vere multe da entuziasmo en ĝin, kaj mi esperas ke tio estos videbla ankaŭ en la rezultoj. Mi krome promesas, ke mi denove pretigos mian mondfaman tiramisuon :).
Kia estas bona organizado? Krom kompreneble entuziasmo. Tio estas la baza fazo. 🙂
Manuela: Bona organizado estas provi antaŭvidi ĉion kio estas necesa por ke la partoprenantoj bone fartu, kaj ĉiujn eblajn problemojn, kaj klopodi trovi solvon por la problemoj kiujn oni ne antaŭvidis.. Tio kompreneble estas abstrakta respondo, ĉar la temo estas tro ampleksa, kaj krome en la praktiko neniam eblas tion realigi. Kaj la “bonfarto de la partoprenantoj” inkluzivas diversajn aspektojn…esti bone informitaj, afable traktitaj, havi decajn manĝojn, interesan programon, necesejpaperon… ĉio gravas.
Mi tute konsentas. Mia vidpunkto estas la sama. Organizantoj simple devas scii ĉion, kaj antaŭvidi ĉion, kaj kion ne sukcesas tion rapide provi solvi. Kiam vi partoprenis vian unuan E-renkontiĝon?
Manuela: en aprilo 2010, en IJF.
Vi estas en la movado nur ekde iom pli ol 2 jaroj!
Manuela: Jes ja.
Kio estis la pinto de ĝi?
Manuela: Nu, la fakto ke mi nuntempe vivtenas min nur laborante por la E-movado.
Al kiu organizo vi laboras kiel kio?
Manuela: mi laboras partatempe jam ekde pli ol unu jaro kiel oficisto de TEJO, kaj ekde unu monato mi laboras ankau en la sekretariejo de Itala Esperanta Federacio.
Dankon por la intervjuo! Mi espereble ne maltrafos vian tiramisuon! (Bedaŭrinde mi alvenos nur sufiĉe malfrue vespere.)
Roĉjon mi rapide (antaŭ sia foriro al Roterdamo) demandis pri NEJ, pri la Nederlanda Esperanto-Junularo. Mi ne aktivas en ĝi, malgraŭ tio, ke mi vivas en Amsterdamo ekde pli ol jaro. Tamen, eble dum KKPS mi sukcesos aktivi. Roĉjo partoprenis PSKK-on unufoje, kiam ĝi okazis en Zutendaal.
Ĉu NEJ estas aktiva?
Roĉjo: oficiale jes. NEJ havas estraron, kaj gazeton, kaj TEJO-komitatanon. Tamen dum la pasintaj jaroj ne estis multaj aktivaĵoj en Nederlando.
Kion vi promesas al la partoprenantoj de KKPS kaj kion vi esperas de la renkontiĝo?
Roĉjo: klaĉojn, ludojn kaj etoson. La celoj estas havi ĝojan tempon kune inter la somero kaj novjaro, kaj revivigi la nederlandan junularan movadon. Pri la dua mi ne tiom certas pri sukceso, ĉar malmultaj nederlandaj junuloj aliĝis.
Dankon Roĉjo!
Mi esperas bonhumoran etoson. Mi ĝoje vidas en la listo de aliĝintoj, ke estas pluraj homoj, kiujn mi tute ne konas. Mi ŝatas malgrandajn renkontiĝojn, ekzemple la hungaraj junuloj organizas JER, la Junularan Esperanto-Renkontiĝon por semajnfino ĉiam dum la paskaj ferioj antaŭ aŭ post IJF. Familieca etoso, kutime en vilaĝo aŭ malgranda urbo, komuna kuirado, multe da babilado apud la bivakfajro en kampadejo. Mi ankaŭ ŝatas kion KKPS promesas rilate al la programo. Mi tre atendas la cerboŝtormumadon pri FESTO, sekva KKPS kaj la espereble interesan prelegon de Manuela pri klaĉoj.
Sekvan semajnon mi skribos pri kiel sukcesis la semajnfino en Delft.
Du vidpunktoj. Pluraj konsiloj. Du intervjuoj kun organizantoj kiuj malgajnis la rajton por organizi IJK-on en siaj landoj. Mi demandis pri la motivo por la organizado, pri la spertoj de la aliĝo al la konkurso, pri la helpo de TEJO kaj ĉefe pri la spertoj post la malsukceso.
Rolf Fantom, angla E-isto kandidatiĝis por organizi IJK-on por la jaro kiam Zakopane gajnis fine (2005) kaj Martin Sawitzki parolis al mi pri siaj „freŝaj” spertoj de tiu ĉi jaro, Germanio kandidatiĝis por 2013 kaj Israelo venkis.
Stela: Saluton Rolf! Kial vi ne gajnis la organizadon de IJK?
Rolf Fantom: Do, fakte temis pri tio ke nia propono vere ne estis perfekta kaj finfine estis bona afero ke okazis en Pollando, ĉar ni ne estis pretaj. Tamen, pri la sperto aliĝi, estis kelkaj strangaĵoj ekzemple, oni stipulis ke estis bezonata 11 programĉambroj kaj fakte tute nenie staris iu dokumento pri la celo de la IJK, estis nenio por komuniki al la organizantoj ion ajn pri la tipa enhavo de la IJK…
Kiu gajnis la jaron, kiam vi kandidatiĝis?
Estis por IJK 2005 ke ni kandidatiĝis, finfine okazis en Zakopane.
Sed, kiam vi decidis kandidatiĝi, kial vi volis IJK-on?
Lukiz, Tina kaj mi en Bjalistoko kunmetis (tio okazis lastatempe, ne en 2005) ian tian dokumenton por helpi al aliaj organizantoj, sed ni volis IJKon cxar kiel dumvivaj esperantistoj oni ekhavas tiun senton voli kontribui kaj venigi Esperantistojn al sia propra lando. Fakte, tio estis malbona motivigo – oni devus voli organizi por bone influi kaj subteni la Esperanto komunumon…
Kio estas la problemo kun la “sento”?
Organizi eventon estas por la partoprenantoj, ne sufiĉas diri ‘bonvenon al mia lando’, jen mi faris mian taskon. Devas esti ‘jen, mi provizas ion kion vi ŝatas’ ‘jen, mi provizas servon al vi kiu valoras’.
Kiom da homoj estis en via teamo?
Estis kerna teamo de 4 aŭ 5 homoj, tiel devus esti: klara kerno kun aldonaj ‘helpantoj’ kaj meznivelaj organizantoj. Miaj gefratoj estis ĉefe la teamo kaj ni ne estis taŭga teamo.
Kiu estis via temo de la renkontigho?
Temo? Fekegalas la temo! Esperantistoj obsedas pri temoj!!!
Kial vi pensas tion?
Kio estis la temo de la pasinta renkontiĝo kiun vi ĉe-estis?
Mi eĉ ne memoras, kiam mi ĉeestis lastfoje E-renkontiĝon.
Tiom da tempo ĉe organizaj renkontiĝoj estas uzata por elekti temon, anstataŭ zorgi ke partoprenantoj havu ion fari! Mi ne memoras la temojn de la eventoj kiujn mi organizis, escepte ‘Katastrofoj’, ĉar per tiu temo ni primokis la ideon havi temon! Ne indas fokusi je la temo. Indas fokusi je ‘Kion homoj faros’? Pli bone demandu ‘Kio estas la celo de la renkontiĝo’?
Do kial oni obsedas pri tio?
Ĉar Esperantistoj ŝatas obsedi kaj temo estas io pri kiu ĉiu en la teamo povas havi opinion kaj kapablas aserti sian opinion. En profesia teamo oni faras tion kio bezonatas. En amatora teamo oni faras tion, kion oni ŝatas. Homoj ŝatas havi kaj imponi siajn opiniojn, speciale Esperantistoj!
Kial vi ne gajnis laŭ TEJO?
Mi ne memoras la detalojn, nur ke PEJ havis multege pli taŭgan proponon. Mi estas tre dankema, ke ni ne venkis. Tamen, finfine okazis dum la IJK 2005 brita vetero, kaj ili havis saman ideon kiel ni: uzi grandegan tendon por la ĉefhalo. Nur ili faris tion 20 metrojn for de domoj meze de tia kvartalo, ni planis fari meze de tendumejo kiu ĝenus nur la iom apudan M25 (la aŭtoŝoseon ĉirkaŭ Londono). Ankaŭ ne helpis ke la prezidantino de JEB publike kaj aktive subtenis havi IJKon en Afriko por tiu jaro.
Ĉu vi ekhavis la saman ideon aŭ vi parolis pri tio?
Mi ŝerce akuzis ilin pri ŝtelado de la ideo, sed mi suspektas, ke ili simple simile ideis originale…
Ĉu vi eksciis antaŭ la oficiala diskonigo, ke vi ne gajnis?
Jes, mi pensas, ke jes.
Ĉu vi planas iam rekandidatiĝi? Ĉu vi rekandidatiĝis postajn jarojn?
Mi neniam plu planas organizadi kaj ni ne rekandidatiĝis, Britio ne estas taŭga loko, pro vizaj kaj financaj kialoj.
Ĉu vi ĝenerale pensas, ke estas landoj kie IJK prefere tute ne okazu pro iu ajn kialo?
Unu granda problemo pri tiu pensmaniero “Mi volas organizi ion por montri mian landon al aliaj Esperantistoj” estas, ke tio forĵetas la avantaĝon, ke kiel Esperantisto, oni povas okazigi eventon pli malpli ie ajn, kondiĉe, ke estas du aŭ tri lokuloj…
Se oni volas ke ĉiu estu bonvena, oni okazigu IJKon en relative malkostaj landoj sen striktaj vizaj kondiĉoj. Ekzemple, Usono ne taŭgus, nek Britio, nek Skandinavio, nek Japanio ktp. Tamen, ne eblas trovi lokon kie ĉiu estus bonvena, do estas unu el la gravaj elektoj – kiom prioritatigi tiun alireblecon kaj kiom prioritatigi la ĉarmecon de la lando / kvaliton de lokaj organizantoj ktp.
Mi ŝategus ĉe-esti IJK-on en Libio, sed nur post stabiliĝo de la lando. Se mi kaj mia koramikino ĉe-estus IJKon, nepre ne estus en Israelo ĉar ŝi estas islamanino kaj ekzistas fortaj politikoj tiarilate. (Ŝi ne volas ĉe-esti ĉiokaze, do tio ne tro gravas, sed indas pensi pri kial tiom malmultaj islamanoj ĉe-estas E-eventojn.)
Mia sugesto al TEJO estus jena: Klare komuniku al kandidatoj la kernajn bezonojn, provizu rimedojn kaj sugestojn, havu klaran ideon pri kio estas la celoj de la IJK. Provizu rimedojn kiuj donas ekzemplojn de tipaj ‘truoj’ en kiujn novaj organizantoj ofte falas.
Ĉu tio venu de vi mem aŭ de TEJO?
De TEJO. Kaj plej plej grave, havu teamon en TEJO kiuj laboros kun la organizantoj por gvidi ilin, ke estu almenaŭ du aŭ tri spertaj TEJO organizantoj en ĉiu IJK organiza teamo. Alie la IJK daŭre ripetos la samajn erarojn jaro post jaro… Aldone, okazigu trejn-seminariojn por tiuj, kiuj organizos – GEJ kaj PEJ okazigis ion tian ĉi-oktobre en Dresden. Ili invitis min veni kaj trejni, tio bone funkciis. Mi volonte ripetus kondiĉe, ke kostoj estus kovritaj. Povus okazi kadre de IJK, alia evento aŭ tute alie organizita.
Dankon por la intervjuo!
Stela: Saluton Martin! Kial vi decidis kandidatiĝi por organizi IJK-n?
Martin Sawitzki: Estis kelkaj kialoj. Unue estis membroj de GEJ kiuj pensis, ke estas bona tempo por ke ni faru ĝin denove en Germanio. Inter aliaj, Nils Martin Klünder estis kiu transprenis la kunordigadon de la teamo. Due, evidentiĝis ke ni havas tre taŭgan ejon por fari IJK-on, kaj trie mi pensis, ke mi nun havas sufiĉe da sperto por fari tre bonan IJK-on. La bezonataj elementoj estis en bona situatio, do ni decidis kandidatiĝi.
Pri kiu urbo vi pensis?
La urbon vi kaj viaj legantoj verŝajne ne konas. Ĝi nomiĝas St. Andreasberg kaj situas meze de la Harzmontaro. Vi eble pli bone konas la apudan urbon de Herzberg – la Esperanto urbon.
Ĉu estis GEJ kaj aliaj germanaj aŭ eble internaciaj asocioj kiuj volis helpi vin?
Ni kompreneble havis la plenan subtenon de la GEJ estraro kaj plej parte estis GEJ membroj (kaj mi kiel eksa GEJ membro) kiuj pretis organizi la IJK-on.
Kiu estis la ĉeforganizanto?
Nils.
Ĉu li vere ankoraŭ eĉ ne 20 jara estas?
Jes. Kontraŭ demando: ĉu TEJO estas organizo por junuloj?
Jes, laŭ ili sub 30. Same kiel aliaj junulaj organizantoj. Ĉu vi komprenas, kial mi demandas pri lia aĝo?
Jes. Mi fakte ne komprenas kial la aĝo tiom gravas. Laŭ mi pli interesas kiom da sperto oni kunportas.
Ĉu li havas multe da sperto?(Ĝuste tial mi demandas, tamen mi pensas, ke eĉ ne 20 estas malmulte, en aĝo, en sperto. Sed esceptoj ĉiam estas.)
Mi eble aldonu ke GEJ jam kelkfoje havis tre junajn kaj sukcesajn prezidentojn kiuj transprenis tion postenon kun 18 aŭ eĉ 17 jaroj. Laŭ mia impreso jes, li havas multe da sperto.
Kiom da homoj estis en la kerna teamo?
Nia celo estis havi kernan teamon de 8 kaj plenan teamon de 30+ personoj. Dum la JES ni invitis multe pli da homoj al nia teamo kaj faris unuan (kaj bedaŭrinde solan) LKK kunsidon. Komence de januaro ni havis ĉ. 15 homojn kiuj pretis kunlabori kaj 6 en la kerna teamo.
Do kial Nils estis elektita kiel ĉeforganizanto? Mi ne konas lin, tial mi demandas.
Li iniciatis la proponon, faris plej parte la laboron por la kandidatiĝo, plej bone konas la ejon, kaj estas tre kapabla organizanto. Vi scias, ke organizoj mem ne agas, ĉiam estas homoj. Por tiu ĉi projekto estis li.
Jes, mi scias.
(Ne gravas ke li estas denaskulo en la 4a generacio, sed tio donas avantaĝon rilate al esperantaĵoj, kiam oni estas juna.)
Kiel TEJO helpis vin dum la preparado de la kandidatiĝo?
La kontakto kun TEJO estis kun Tina Tiŝljar la prizorgantino por kongresoj. Tuj kiam ni decidis kandidatiĝi ni informis ŝin kaj ŝi ĉiam klare, rapide kaj helpeme reagis. La ĉefa subteno estis la dokumentoj de TEJO. La apliko mem kaj kelkaj broŝuroj.
Kial vi ne gajnis laŭ TEJO?
La interna respondo estas tre simile al la oficiala. La alia kandidatiĝo estis pli bona kaj Israelo por pli longa tempo ne havis IJK-on. Ankaŭ nia teamo ankoraŭ kreskis kiam la kandidatiĝo estis jam survoje, ĉar ni multon aranĝis dum la JES, kie simple pli da GEJ-membroj estas surloke. Mi ankaŭ povas imagi, ke iel gravis, ke parto de nia teamo jam estis ĉe la alia flanko de la aĝkategorio. Estis kelkaj teamanoj kun 29 aŭ kiel mi, 30 jaroj. Eble TEJO sentis ke tio ne plu estas sufiĉe juneca grupo por la plej grava junulara aranĝo en Esperantujo.
Ĉu vi konsentas kun tiuj kritikoj? Ĉu vi vidis la israelan kandidatiĝon?
TEJO ne publikigas la kandidatiĝojn, fakte oni longdaŭre tenas sekrete kiu eĉ kandidatiĝas. Mi ne komprenas la kialojn, sed tamen respektas tiun agmanieron. Mi ne vidis la israelan kandidatiĝon, sed ŝatas. Laŭ mi, ni faris bonan projekton, sed nekonante la alternativojn malfacilas diri kiom bone ilia propono estis.
Ĉu vi planas inviti IJK-n por 2014?
Aktuale ni ne planas tion.
Kiun helpon/konsilon vi donus al tiuj, kiuj deziras kandidatiĝi? Laŭ viaj spertoj, kio estas kerna afero por la organizado?
Pasintjare TEJO invitis min fari prelegon/laborgrupon pri eventfarado en Bruselo. Tie mi iom pli vaste parolis pri tiu demando. Mallonge mi diru ke oni prenu la projekton tre serioze, pripensu ĉion, trejnu la homojn kaj komuniku unu kun la alia. Ankaŭ helpas havi spertojn de aliaj eventoj. Kvankam estas diferenco inter 50, 130 kaj 400homaj eventoj. Multaj spertoj de eventfarado bedaŭrinde ne bone trejneblas, sed oni kreskas kun la aranĝoj, kiujn oni faras.
