Tradicioj

Etikedoj

esperanto renkontiĝo, gej, jes, junulare esperanto semajno, nova jaro, pej, pollando, szczecin

Korekto: intertempe la podkasto jam aŭskulteblas sur Podcast Addict.

Iu konstatis dum la JES plenridante, ke Esperantistoj eĉ pli sankte gardas tradiciojn ol la ekstremdekstruloj ie ajn en la mondo. Oni ofte ŝercas pri tio, ke Esperantio estas sekto, aŭ almenaŭ tiom tradiciema kiel ajna kutima religio. Mi certe kulpas je tio. Mi iris al JES serĉante tradiciojn, volante havi la samajn spertoj dum novjara evento kiel antaŭ 15 jaroj. Kelkaj restis, kelkaj bedaŭrinde ne, mi lamentas. Ĉefe tiuj rilate al la novjara balo.

Kiam mi aliĝis al la JES mi decidis, ke kia ajn estos la organizado (mi vidis la malbonajn antaŭsignojn), kion ajn oni faros dum la semajno mi simple volos partopreni ĝin kiel eble plej bone. Mi volos ĝui, ke mi reestas en Esperanta etoso post tiom multe da tempo por tuta semajno. Kaj tio estis ekzakte kion mi faris. Mi sciis kio estos fuŝite, kio povos eventuale funkcii, ĉar mi jam estas sperta organizanto. Miaj antaŭpensoj ne fiaskis, ĝuste tiuj aferoj ne funkciis, aŭ malbone okazis kiujn mi pridiskutadis en mia kapo dum la vojo en la trajno. Sed la diferenco estis, ke la tuta afero ne interesis min, mi ne volis zorgi pri tiuj fuŝoj. Kaj mi sukcesis nur observi, ne reagi. Granda defio por mi.

Ni provis fari tiun foton proksimume 8 foje. Ni ridegas en ĉiu.

Estas belege denove brakumi amikojn, kiujn vi fakte eĉ ne scias kiam lastfoje revidis, sed tiu rideto estas la sama kion vi ĉiam rememoris. Mi sciis, ke mi ekkonos novulojn ankaŭ dank’ al amikoj, kiuj nepre volis, ke mi renkontiĝu kun siaj novaj amikoj. Estis belega semajno. Vera festado de longtempa amikeco kun karuloj de mia mondo. Se vi ne ŝatas legi ĝendolĉajn rakontojn pri amikoj, do ĉesu legi nun.

Kutime mi skribas mian organizan analizon de la evento en mia blogo, sed ĉar mi nun jam havas podkaston, mi decidis iom eksperimenti, fari ion novan. Do, se interesas vin miaj teknikaj laŭdoj kaj plendoj pri la semajno en Pollando aŭskultu miajn komentojn en mia retejo. Aŭ en Stitcher, kaj baldaŭ havebla ankaŭ sur Podcast Addict, se de tiuj lokoj vi ekhavas viajn podkastojn.

Antaŭ la JES mi volis:

• danci iam dum la tuta nokto (Jes! Ĝis la lasta kanto en la diskejo dum la nova jaro. Dankon Gunnar por la kantoj!)
• babiladi trankvile kun amikoj en la gufujo (Dankon Bertilo, estis agrablege post tiom longa tempo.)
• drinki kaj babiladi kun amikoj en la trinkejo (Alekĉjo, kiel ĉiam, amo al vi.)
• movadumi  (Miaj sesioj kaj babiladoj pri organizado de renkontiĝoj donis al mi bonegajn ideojn kaj mi vere dankas la kontribuon de ĉiuj. Eĉ de tiuj, kiuj nepre volis plendi al mi pri la fuŝa organizado de JES. Tio estis kelkfoje lacige, sed ne gravas.)
• finvenkumi (Ĉar mi ĉiam rekonsideras finvenkismon dum renkontiĝoj. Mi ja devas. Tiam tiuj renkontiĝoj neniam plu ekzistus. Iom triste, ni ĉiam konstatas.)
• diboĉi (La kvanto de bieroj kaj ŝaumvino kiun mi drinkis… Mi fieras.)
• manĝi tradiciajn polajn manĝaĵojn en tradicia restoracio (Jes, jes, jes! Plurfoje: bigosz, szaszlyk, salatoj, pierogi kaj barszcz, #porĉiam.)
• kanti la hungaran himnon novjare (Iom da resisto de la hungaraj junuloj, sed finfine ni kantis eĉ du foje. Nian terure malĝojan himnon eĉ en rok’n’rol versio, estis tiom bonhomure. Kaj poste ni fotis la hungaran teamon kun ne hungaroj. Tradicio+++)
• krokodili kun la hungaroj (Mi de tiom longe ne vidis ilin, ke mi kapablintus nur kun ili esti la tutan semajnon. Kaj plej parte jes, mi estis. Sed dankon miaj karaj, parte la etoso de JES estis dank’ al ni!)
• vendi la sakojn (Nekredeble kiom malmulte da ŝanco mi havis fari tion. Elpaki, deĵori, babiladi pri projektoj krom la sesioj de LaBoRen… Mi vendis 7 el 13 – tute ne malbone, la resto aperos sur la retpaĝo de #LaBoRen. Dankon por la subteno de la aĉetintoj!)
• festi naskiĝtagon de panjo (Tute ne iris laŭ plane pro la longeeeega vespera-nokta programo de la koncerto-trinko-manĝo-nokto-Internacia vespero*nokto. Finfine ni manĝis la kukon la sekvan tagon posttagmeze. Kaj milfoje dankon Carsten, ke vi kantigis la publikon por ŝia naskiĝtago. Mi estas tre dankema pro tiu belega ideo! Kaj vi estas unu el la plej bonaj moderatoroj kiun Esperanto-renkontiĝoj iam ajn havis. Vi devos doni ideojn kaj konsilojn en mia podkasto al la venonta generacio.)
• disdoni JarKompasojn (Ili tiom rapide malaperis, ke mi vere devintus printi pli. Mi tion ne povis scii antaŭe. Do la sekvan fojon mi scias. Dankon por la entuziasmo pri tiu ĉi projekto!)
• foti miajn amikojn (Malfacilege. Por fari bonajn fotojn vi bezonas vian okulon, vian cerbon. Drinkado ne estas tiom bona ideo, ĉar la rezulto estos malreviga. Sed, tamen mi sukcesis kelkajn bonajn fotojn fari. Mi alŝutos ilin poste.)
• travivi la karavanon (10 – jes, DEK trajnojn ni devis kapti tien kaj reen, konektojn ne maltrafi. Ni sukcesis. Ambaŭ direkten. Pfff. Dankon Roĉjo por la planado!)
• partopreni prelegon (Ankaŭ sukcesis. Bone, nur duonon, sed tamen.)
• iom diskonigi pri #LaBoRen (Pro la sesioj tio relative bone funkciis. Mi tute ne havis energion fari apartajn afiŝojn por ĝi. Bedaŭrinde. Sed okazas. La sekvan fojon.)
• ne kritiki la renkontiĝon (Malfacile, sed tamen mi estis tiu, kiu daŭre trankviligis la homojn: ĝuu la etoson. Jes, mi komprenas, jes mi scias, sed ĝuu kion vi povas.)
• ĝui la etoson (Mi faris.)

Grupfoto post la hungara himno noktomeze. Unu el miaj plej ŝatataj tradicioj!

Kaj mi povas fiere diri, ke ĉion mi sukcesis fari, kompreneble donacante horojn ĉe la altaro de la Dio de Dormado. Mi ne multe dormis dum la tuta renkontiĝo, kaj ĝuste tio estis la plano. Mi certe ne iris dormi antaŭ la 3a matene, sed poste nur jam je la 6a-7a, ju pli da tempo ni pasigis en JES. Estis bonege. Kiu bezonas dormi, ĉu ne?

Post la JES kiun mi organizis, kaj pro la persona bojkoto de la posta nun mi revenis novjare al Esperantio. Estis bona decio.

Advertisements

Post la somero

Etikedoj

aliĝilo, aliĝilo, esperanto, ijs, internacia junulara semajno, jes, junulare esperanto semajno, kritiko, malfruo, malfruo, organizado, renkontiĝo

Nekredeble, preskaŭ jam estas la fino de oktobro! Pasintan monaton mi komencis skribi kaj simple ne povis fini por povi publikigi. Vi povas vidi, ke mi estas tre okupata, universitato forprenas multege da tempo, mi simple ne havas energion por pensi/skribi. Sed tamen mi provos denove iomete pli ritme publikigi miajn pensojn kaj vidpunktojn pri kio okazas en la Esperanto-mondo. Kompreneble rilate al tio nenio ŝanĝiĝis, mi daŭre kritikas kaj kritikeme rigardas kio okazas en la movado, nur ne havas tempon skribi pri ĝi. Mia listo enhavas 7-8 malsimilajn temojn. Mi elektas mian plej ŝatatan: la organizadon de Esperanto-renkontiĝoj.

Dum la somero malgraŭ miaj planoj por provi veturi al kelkaj renkontiĝoj, mi fine sukcesis nur unu kaj duon tagon partopreni la IJS-on. La etoso estis ĉarma. Malmulte da homoj, vespera kazino, malstreĉiĝo. Mi alvenis la tagon de la tuttaga ekskurso, kaj bonŝance por mi ĝi estis tre proksime al Budapeŝto. La ekskurso estis terure enua kaj la programeroj sen iu ajn bona ideo. Urborigardado. Multege da tempo por fari nenion post la gvidado de virino, kiu iomete tro rakontis pri religiaj aferoj en la urbo. Akvobatalo sen sistemo, ideo, reguloj, nur verŝado de akvo.. Nur por povi poste iri al la urba naĝejo. Kaj reen al la ejo. Kompreneble mi povis revidi amikojn kaj babiladi iomete, sed krom tio kaj la bona vetero mi ne volintus pagi por tiu tago. La vespera programo estis tre ĉarma. La kuko farado kun Vlasta estis tre amuze. Iom da infaneca artumado kreis bonan etoson. Sekvan tagon matene mi povis iomete ĉevalrajdi, sed mi devis veturi for antaŭtagmeze. Post la fino de la renkontiĝo estis bambumado en Budapeŝto. Mi scias, ke tio ankaŭ estas tradicio de pluraj jaroj, mi daŭre ne vidas kiel tio helpas konigi Esperanton al homoj sen ili pensi, ke ni estas vere frenezaj. Jes, mi scias, fieri pri la fakto, ke ni estas “frenezaj” estas kvazaŭ devo inter E-parolantoj nuntempe. Mi pensas, ke tio estas malbona ideo. Do, jes, la daŭra demando: kion indas fari per Esperanto, kion signifas esti E-isto kaj kion ni celas. Nia kara majstro Zam’ havis siajn ideojn pri tio. Tre klarajn, eĉ! Mi pensas, ke nuntempe tamen estas du kategorioj: bonfarto, aŭ agresema varbado por la “ideo”.

Reen al la renkontiĝoj: mi ne scias kia estis la FESTO (aŭ la IJK). Komence mi ankoraŭ partoprenis iomete en la organizado de FESTO, poste bedaŭrinde tute malaktiviĝis pro miaj devoj ĉe la universitato. Jes, mi vidis fotojn, sed do ne indas skribi pri io, kion mi tute ne spertis. Kaj la IJK, rapide organizita en alia lando? Oni (ne) multe povas fuŝi tie, ĉu ne? Por eŭropanoj estas alia kontinento, ekzotika lando, eĉ se ne estas multo por fari, estas multo por sperti kaj ekskursi. Interesus min detala rakonto de iu, kiu partoprenis.

La fino de somero tamen estas grava parto de la jaro por mi. Mi devas decidi kion fari dum kristnasko, kiam hejmen veturi, kiam aĉeti biletojn (kiel eble plej rapide) aŭ ĝui kristnaskon ie alie. Kompreneble, se mi volus partopreni JES (kiun mi planis ĉijare ĉar Germanio estas pli proksime al Nederlando ol Hungario), do mi devus decidi pri tio.. Jes, estas varmege, preskaŭ 40 gradoj eĉ, kaj mi rigardas aviadilbiletojn hejme por povi decidi kiam aŭ ĉu entute reveni. Mi estas malriĉa studento, do se mi volas ion partopreni aŭ ien vojaĝi mi devas tre klare plani, antaŭvidi kostojn. Ĉefe post kiam mi ekvidis la novan pagsistemon de mia universitato..

Estis la fino de aŭgusto kaj kion mi vidas? Ke ne ekzistas aliĝilo por JES. Mi devas diri, ke mi ŝokiĝis. Mi pensis, ĉu tio estas ia eraro? Ne estis eraro. Mi demandis plurajn homojn, kaj ili diris al mi, ke ĝi aperos baldaŭ. La aliĝilo aperis nur komence de septembro. Mi scias, ke la organizantoj estas internacia teamo, sed tamen mi pensas ke mi ne eraras se mi konkludas, ke se JES estas en Pollando pli da poloj helpas, kaj se en Germanio, tiam ĉefe germanoj organizas. Do, mi tial volis pli volonte partopreni en Germanio, ĉar mankas al mi IS, la bona organizado, la ‘germana’ pensmaniero pri renkontiĝoj. Mi jam komparis la du renkontiĝojn pli frue, kaj estas tre evidente, ke mi multe pli preferis IS-ojn al AS-oj. La germanoj multe pli bone organizis, kaj tio mankis al mi de la AS-oj kaj poste de JES, kiu devintus esti bonega kun du teamoj, kaj du malsamaj spertoj. Certe ankaŭ pli malfacila. Sed tio ne tiel estis. Prave, mi partoprenis nur la unuan JES. Sed ĉiam la unua devus esti la plej bona, la plej entuziasma. Mi serioze pripensis ne plu partopreni JES post tiu semajno en Zakopane. Sed do ĉu estas granda elekto de renkontiĝo por junuloj ĉirkaŭ la nova jaro? Ne, ĉar la elekto decidis kune daŭrigi.

Do kio okazis? Kiel povas esti, ke nur antaŭ kelkaj jaroj oni povis aliĝi dum IJF (Internacia Junulara Festivalo en Italio, kiu okazas ĉiam dum pasko, do ĉirkaŭ marto-aprilo) al IS, kaj dum IS jam ekscii la planojn por la nova loko, la sekvan jaron? Mi ĉiam diras, ke se vi volas multajn partoprenantojn por via renkontiĝo vi devas frue komenci organizi kaj poste varbi multe (persone kaj aliel) en pluraj aliaj renkontiĝoj. Nuntempe tio signifas, ke ju pli frue la aliĝilo estas preta des pli frue homoj povas decidi. Mi certas, ke ĝuste pro tio estas iomete pli ol eble 50 homoj dum IJS. Mi vidis en Hungario, ke la organizantoj provis kiel eble plej bonan laboron fari, sed la sperto mankis, kaj ankaŭ la homoj. La homoj kun spertoj, kiuj scias kio bezonatas dum IJS. Videblis la manko de tempo de la same universitataj studentoj kiel mi. Mi aŭdis, ke estas granda demando, ĉu oni povos sekvan jaron okazigi la renkontiĝon. Mi komprenas la dubojn. Se ne estas homoj por organizi, ne estos renkontiĝo. Same okazis dum la dua AS, kiun mi partoprenis, en Nowy Sacz. Homoj demandis min pri la IJS. Kial ni ne havas aliĝilon? Ni simple havis paperon de A4 por kolekti nomojn pri eblaj partoprenantoj.. Sen povi doni urbon aŭ propran daton. Nur eblecojn.. Ili povas esti nur malnovaj partoprenantoj, kiuj kutime volas vojaĝi dum la somero al Hungario, kaj venus ĉiukaze. La nombro de tiuj homoj malpliiĝas ĉiu jare. Tiel ja ne eblas varbi. Ĉar al kio oni varbas? Al kiu urbo oni invitas la ontajn partoprenantojn? Klara krizo.

Nun ni parolu ankaŭ pri sukceso: la Klaĉ-Kunveno Post Somera, estis rapida ideo, okazos en Delft (Nederlando) kaj eĉ mi povos partopreni ĝin en novembro. La nombro de partoprenantoj estas hodiaŭ estas ĉ. 50. Mi intervjuos la organizanto(j)n en mia sekva artikolo.