Mi rigardas mian grandan ventron kiun mi tre bone povas kaŝi, ĉar en tiuj retaj kunsidoj oni nur vidas la vizaĝon kaj la ŝultrojn de homoj. En mia kazo ĉefe ili vidas mian junan filinon, kiu daŭre kaptas la tabulkomputilon el miaj manoj kaj volas rigardi sin mem sur la ekrano kaj samtempe montri al miaj universitataj amikinoj kion ŝi faras. Estas februaro, kaj ni renkontiĝas rete por pridiskuti kiel ni fartas kaj kio okazis en la pasintaj kelkaj monatoj. Ĝi estas tradicio de jaroj, sed kompreneble en tiuj pandemiaj tempoj kiel ni renkontiĝas tute ŝanĝiĝis.
Legi pluNur se ili scius
07 vendredo maj 2021
Posted in esperanto
