• About / Pri SĈNK

Stela ĉiam nur kritikas

~ mi kuraĝas paroli pri ĉio

Stela ĉiam nur kritikas

Tag Archives: renkontiĝoj

Mono, mono, mono…

12 ĵaŭdo jul 2018

Posted by Stela in esperanto, organizado

≈ Komenti

Etikedoj

kostoj, laboren, organizado, podkasto, renkontiĝoj

Preskaŭ de unu jaro ekzistas La Bona Renkontiĝo-projekto. Bone, en mia kapo ĝi jam okupis multe da loko ekde 2015. Sed finfine tio gravas, ke fine de julio mi publikis la unuajn du epizodojn. Haltante por momento pripensi kion mi atingis mi devas diri, ke estas nekredeble, ke la 30a epizodo aperos post semajno.

Hodiaŭ mi traktas la temon de mono-malmultkosteco en la 3-a serio. Ne, ĝi ne estas aparte facile aŭskultebla, eble vi eĉ bezonos duan provon por kompreni ĉion pri kio mi parolas. La temo longege restis en malneta versio, kaj mi minimume 10-foje rekomencis la surbendigadon-reverkadon daŭre pensante, ke ne, mi ne kaptas la esencon de tio, kion mi volas diri. La nuna versio ne estas perfekta, certe bezonatos pliaj epizodoj, tamen ĝi estas plen-plena per solvoj kaj ideoj.

Malgraŭ tio, ke vere bone plani budĝeton oni vere lernas nur per spertoj, ĝi ne nepre tuj bone sukcesos. Tamen, estu kreativa! Ne ĉagreniĝu. Serĉu solvojn, provu vidi kion vi farus, se vi havus absolute nenian monan subtenon de la partoprenantoj (=programkotizon)? Kiajn programerojn vi farus tiam? Kiel vi pripensus vian programtabulon? Kion vi vere bezonus? Kio gravus tiam?

Mono, kaj ĝenerale kostoj de junularaj renkontiĝoj nekredeble gravas. Mi ne povas sufiĉe substreki al organizontoj, ke por havi sukcesajn renkontiĝojn por la junuloj, oni devas certi, ke oni ofertas (almenaŭ version) de vere malmultkosta evento. Mi mem ne kapablis pagi por multe da renkontiĝoj, kiujn mi volonte partoprenintus, ĉar simple kun la vojaĝkostoj ne eblis ie ajn trovi la sumon por mi. Nek helpis mian triston poste aŭdi kiom bonajn semajnojn mi maltrafis.

Tial gravas, ke oni sufiĉe frue decidu kiam kaj kie okazos evento, kaj vere, kiom ĝi kostos? La aliĝilo en la pasinteco signifis, ke oni povas kontroli la prezojn, ne la simplan anonacadon, ke oni volas partopreni. Oni fakte povas kalkuli kiom ĝi estus minimume, kaj vidi ĉu oni havos sufiĉe da tempo por ekhavi la financajn kondiĉojn. Nun, ke mi vidas en pli okcidenta parto de Eŭropo, mi konstatas la falsan bildon kiun mi havas de relative facila partoprenado de junuloj en diversaj renkontiĝoj. Mi preskaŭ forgesas, kiom malfacile estis por mi, kaj restas por pluraj junuloj…

Se mi komencas iom pli seriozi pri la analizado de la partoprenantaro mi havas la impreson, ke la orientaj landoj malpli kaj malpli kapablas memforte ĉeesti en eventoj. Se mi pensas “nur” pri la hungaraj kaj polaj amikoj, ili vere ne povas partopreni grandajn eventojn, eĉ malgraŭ tio, ke io okazas en siaj propraj landoj…

Do, mi provis kontribui al la streboj de tiuj organizantoj, kiuj kreative, zorgeme, pripensante, entuziasme kaj sukcese laboras malaltigi la kotizon de siaj eventoj por la junuloj. Dankon al vi!


La plej nova epizodo de La Bona Renkontiĝo aŭskulteblas ĉi tie.

Por mi mem

13 merkredo dec 2017

Posted by Stela in esperanto, organizado

≈ 1 komento

Etikedoj

esperanto renkontiĝoj, jes, junulara esperanto semajno, junuloj, maljunuloj, movado, organizado, renkontiĝoj

Mi faras tiujn podkastojn por eligi la informojn, konojn kaj spertojn el mia kapo kiujn mi kolektis dum mia plurjardeka aktiveco en la junulara movado. Mi volas helpi, subteni kaj kontribui al la organizado de junularaj Esperanto-renkontiĝoj. Samtempe mi provas atenti kie mi povos plej bone daŭrigi mian laboron. Ne nepre rilate al organizado, sed kiel partoprenanto. Al mi momente ne aspektas tiel ke mi forlasos la movadon aŭ longtempe ne aktivos por komenci familion. Ne, mi ne scias, ĉu se mi iam havos familion tiu infano estos 100%-e denaskulo kiel mi. Eble. Eĉ tiel mi ne certas, ke mia edzo estas de la movado.

Do, mi devas konfesi, ke mi timas. Aŭ eble mi jam parolis pri tio pli frue? Kion mi vidas el la movado, el la nejunulara parto tio estas tre enua. Ne interesas min. La programeroj ĉefe estas prelegoj kaj kunsidoj. Mi ne vidas ajnan aktivecon kiu donus al mi ĝojan perspektivon, ke mi iam eble volus partopreni tiujn aranĝojn. Kaj jes, mi devas rapide kompreni, ke tiujn renkontiĝojn mi mem devos organizi. Ĉar ili ne ekzistas. Same kiel en miaj podkastoj mi substrekas: organizu tion, kio mankas al vi. Kion vi volonte partoprenus. Faru tiajn programeroj, kiuj plaĉas al vi. Kaj mi mem faris tion en la pasinteco. Organizis renkontiĝojn kiujn mi mem volis partopreni. Faris diskutrondojn pri temoj, kiuj interesis min, kiun mi volonte preparis. Elektis temojn kiujn mi honeste kun ĝojo pridiskutis kaj invitis aliajn homojn por kune fari ilin.

En la pasinta semajno mi estis invitita partopreni en la organizado de du grandaj renkontiĝoj. Laboro, kiun kompreneble teknike mi povus fari kaj helpi, sed mi ne volas. Ne plu. Mia koro ne estas en la organizado, ĉar mi estas tiom laca. Mi ne sufiĉe atentas pri tio, ke mi ne tro laboru pri projektoj… kaj pro tio mi decidis, ke en 2018 mi ne organizos ajnan renkontiĝon. Helpos? Jes, mi tre volonte helpas de la flanko. Mi vidas kiam organizaj eraroj okazas. Mi povas doni konsilojn, ja tion mi faras en la podkasto. Mi rekte parolas al vi, ke vi provu havi tiun enan kompason por voli bone okazigi renkontiĝon. Por ke vi faru la laboron de la organizado. Dum JES ĉi jare mi gvidos kvar sesiojn pri kiel organizi.

Estas malfacile paŭzi. Samtempe, min jam ne tro interesas junularaj renkontiĝoj, ĉar mia fokuso estas alie. Ankaŭ ne havi malnovajn amikojn en tiuj renkontiĝoj jam ĝenas min. Ili mankas al mi. Amikiĝi estas bona afero, renkonti novulon povas esti agrabla sperto, sed mi scias ke miaj malnovaj amikoj ne plu partoprenos tiujn renkontiĝojn.

Kiel jam plurfoje skribitie, kion mi vidas ne plaĉas al mi. Kion mi volonte partoprenus estus renkontiĝo kiel por la junularo, sed ne kun junuloj, kun jam iom pli maturaj homoj. Malnovaj Esperantistoj, aŭ novaj, sed tamen pli aĝaj parolantoj.

Mi ne volas esti solena. Mi ŝatas amuziĝi, babiladi, ekskursi. Aŭ eble la senfinaj prelegoj kaj silenta kunsidado estas la amuziĝo por la pli maljuna generacio? Tio povas esti. Sed la meza ja mankas. Ekzistas tiuj, kiuj daŭre partoprenas junularajn renkontiĝojn – ili estas ĉ. 40 aŭ eĉ 50 jaraj. Jes, kelkfoje 60+. Kiel mia patrino. Kiu ja partoprenas prelegojn, sed ĉefe volas esti aktiva, kaj tio nur troveblas en junularaj Esperanto-renkontiĝoj. Kaj mi ne volas esti tia persono. Mi aktive trejnas min ne esti tiu persono. Mi provas instrui al mi mem, ke ne manku tiuj aferoj. Sed ili kompreneble mankos, tiuj renkontiĝoj estas la solaj aferoj kiujn mi konas, kaj ĝuis iam ajn. Ankoraŭ partopreni IJK-ojn en la sekvaj 2-3 jaroj estas en ordo, sed poste mi jam serioze dubas.

Se mi ne havos familion kaj tiel ne iĝos parto de la Esperantaj familioj tiam kie estos la homoj al kiuj mi povos aliĝi? Kial tiu generacio kiu aŭ ne havas infanojn aŭ jam plenkreskajn – efektive sufiĉe aĝajn, do ne kune feriumas – ne organizas aktivajn renkontiĝojn? Aŭ ĉu ili faras, kaj mi ne scias pri tio? Aŭ en tiu parto de la mondo kiu estas for’ de mi? Aŭ ili helpas al la multe pli maljuna generacio kaj perdas la energion por si mem? Ĉu ili organizas klubkunvenojn sed ne pli ĉar eble E-iĝis nejunule, do eĉ ne partoprenis la kutimajn junularetosajn renkontiĝojn? Aŭ ĉar la partneroj, edzoj, koramikinoj ne parolas Esperanton do pasigas la libertempon alie?

Mi estas sociologo, tiujn aferojn mi provas sisteme pripensi. Kion mi vidas? Kio povas esti la kaŭzo? Kaj efektive se mi respondas miajn suprajn demandojn tiam mi scias, ke jes, la homoj de tiu aĝkategorio parte malaperas. Parte ili jes helpas lokajn klubojn, kaj ne faras ion pli grandan. Parte ne volas sole aŭ duope organizi, ĉar ja estas kune relative sufiĉaj el ili, sed en diversaj partoj de la mondo. Kelkaj vere malfrue E-iĝis, do ne scias kiaj estas junularaj eventoj. Kelkaj simple pigras, kaj ankaŭ junule “nur partoprenis”. Kelkaj obstine restas en la junularaj renkontiĝoj, kaj daŭre sentas, ke estas tiuj renkontiĝoj por ili. Multe da havas ne-Esperanto-parolantajn partnerojn. Junule estis en ordo vojaĝi per kaj pro Esperanto – ja estis tempo, kaj eble ne estis partnero aŭ iu el la movado – nun jam la liberan tempon prefere estas kun partnero eĉ se kelkfoje mankas la Esperanto-etoso. 

Do, tio ne aspektas bone por mi. Mi devos organizi la renkontiĝojn por mi mem – kaj kompreneble por la aliaj ankaŭ kiuj pro ajnaj kialoj nun ne faras. Sed tion mi almenaŭ faros ne en 2018.

Ses jaroj da kritikado, kaj mi iras nenien

08 merkredo mar 2017

Posted by Stela in Uncategorized

≈ 2 komentoj

Etikedoj

feminismo, GLAT, naskiĝtago, organizado, pasporta servo, renkontiĝoj, virintago

Pli ol du monatoj pasis ekde mi lastfoje skribis… Jes, estintus bone pli frue fini la Pasporta Servo libreton, sed aspektas tiel, ke la internacia virina tago donacas al mi tion. Unue mi devas verki artikolon por Revuo Esperanto pri ĝi, kaj poste mi kompreneble pli detale (kaj kun iom pli da kritiko) rakontos miajn spertojn rilate al tiu ĉi projekto.

Hodiaŭ markas jam la sesan jaron, ke mi skribas mian blogon. Mi iras nenien. Ne mankas renkontiĝoj, aŭ interesaj kunlaboroj pri kiuj indas skribi. Ekzemple mi pensas, ke estas vere amuze kaj brile, ke la telegrama komunumo estas tiom aktiva. Almenaŭ la grupoj en kiuj mi partoprenas havas multe da konversacio. Se vi volas ekzerci la lingvon, tio estas la vojo por vi! Kiom interese estas tiel havi Esperantajn konversaciojn ĉiu tage! La alia afero estas, ke el la Egalecen-grupo aspketas tiel, ke ni kreos la unuan klare feminisman Esperanto-renkontiĝeton. Sed, ŝhhhh, tio estas sekreto. (Vere! Eble mi estos duonmortigita, ke mi skribas pri ĝi nun.) Temas pri semajnfino de maksimume 30 homoj, kiuj laboros pri temoj strikte rilate al feminismo kaj Esperanto. Hieraŭ mi finis la skizadon de la semajnfina programo, kaj ni vidu, ĉu ni vere sukcesos kunorganizi tiun renkontiĝeton. Momente la labornomo estas FEK’. Mi lasas al vi diveni kial…

Malgraŭ tio, ke mi ankaŭ ricevis belegan bukedon de tulipoj, mi ne forgesas, ke pri kio temas Tago de Virinoj. Persone, mi festos sabate kun la marŝado en Amsterdamo, kaj organizos ankaŭ klubon por junaj virinoj tiun tagon. Do, kion mi deziras por la Esperanto-komunumo?

  • organizantojn, kiuj emas lerni pri kiel GLAT-igi siajn renkontiĝojn,
  • multajn GLAT-anojn envolvi en E-renkontiĝojn, ke ankaŭ la ideoj de GLAT-anoj pli forte aperu en la renkontiĝoj,
  • partoprenantojn, kiuj komprenas la profundan signifon de respektema konduto en E-renkontiĝoj (tiom da negativaj perfortaj memoroj subite inundas mian cerbon… mi ne volas tion al la nunaj 18 jaruloj…),
  • prilaboritan terminologion pri feminismo, por ke ni povu pli bone diskuti pri ajnaj temoj, kaj kompreni pri kio ni parolas,
  • specife feminismajn renkontiĝojn, kiu eblas gikumi rilate al niaj interesoj

Kaj kompreneble estas multe ne E-rilataj deziroj, kiujn mi havas kaj volonte realigos iom post iom.

Feliĉan virintagon al vi! Ek al la laboro!

Kabei? Aŭ nur paŭzi?

26 ĵaŭdo feb 2015

Posted by Stela in Uncategorized

≈ 2 komentoj

Etikedoj

esperanto renkontiĝoj, gej, hej, iej, ijk, ijs, internacia junulara semajno, jer, jes, junulara esperanto semajno, movado, organizado, pasporta servo, pej, ps, renkontiĝoj

Se mi dek foje ne komencis skribi tiun ĉi blogeron eĉ ne unufoje tiam. Estas tiom granda tempomanko inter mezo de novembro kaj nun, jam fino de februaro, ke mi eĉ ne scias kiel koncize priskribi kio okazis. Ĉar ĉio ligiĝas al ĉio. Ne estas apartaj projektoj sendepende de la movado. Mi pensis multe kiel kunligi la perlojn al ĉeno por montri kiel ni estas en la mezo de ĉio, kiel HEJ, IJS, JER, JES, IJK, PEJ, GEJ, IEJ kaj PS kunligiĝas multe pli influante la laboron de ĉiuj kiom oni originale pensus kaj kiel tio eventuale malrapidigas kaj mortigas la laboron, la fluon de informoj en la junulara E-movado.

Tio estas unu afero, ke en mia persona vivo post la kampanjo de la balotoj en oktobro, ni komencis la longegan procezon de la eventuala kunlaboro pri la JES kaj en decembro mi subite ricevis laboron en Bruselo, do devis denove translokiĝi al alia lando. La alia okazaĵo estis la veraj malfacilaĵoj trovi ejon por la IJS. Tio daŭris tro longe (ni trovis la ejon meze de decembro). Fakte la mezo de decembro tute taŭgas rilate al la aliĝilo kaj varbado, sed mem la procezo trovi la ejon estis vere mortlaciga. Tri kialoj estis por tio: parte ni volis helpi la publikon de la renkontiĝo kaj nepre trovi ejon en okcidenta Hungario. Tio estas vere multe pli kosta ol en aliaj partoj de Hungario, maltaŭgaj ejoj abundas kaj montriĝas, ke ne hazarde ekde 11 jaroj ne estis IJS en tiom okcidenta parto de Hungario. Poste pro la negocado kun JES ĉiuj niaj energioj malaperis. La hezitado de la germanoj, la daŭra tempopetado de la poloj post kiam ili donis striktajn limdatojn al ni (kiujn ni ĉiuj respektis) kaj fine, sed samgrave la malaktiveco de tiu parto de la hungara teamo kiu promesis helpi/okazigi IJS-on, sed ne faris. Kaj malgraŭ tio, ke mi plurfoje petis mi ne ricevis uzeblan helpon. Tiuj aferoj mense estas treege lacigaj por mi. Estas limo, kiam mi ne plu povas labori por Esperanto.

Do ni vidu la ligojn kaj la finan kialon por la problemoj laŭ mia vidpunkto. La IJK en 2015 estos en Germanio (organizata de GEJ kaj IEJ – serioze la germanoj organizas kune kun la italoj? Ĉu tio estas pro la itala estrarano de TEJO? Tute en ordo, mi simple ne vidas konekton inter la du organizstiloj, same kiel mi ne vidis inter la germanoj kaj la poloj); la IJK en 2016 estos en Pollando. Tiuj du IJK-oj forprenas multege da energio kaj restas la JES 2015-2016 meze, tutsole, sen organizantoj, ĉar la germanoj estos mortlacaj post la IJK, kaj kiam ili devus antaŭprepari la renkontiĝon estos plejege okupataj per la monda kongreso. La poloj kiam devus plej multe labori por la IJK estus plej okupataj de JES kaj poste lacaj pro la renkontiĝo, la tempo pasas, la IJK pli rapide ol pensite alvenas.

Do la solvo estis peti helpon de ni, la hungaroj. Post 3×2 jara periodo, ni vidu kio okazas, sed povus esti eventuale en Hungario la renkontiĝo. En mia lasta skribaĵo ni estis antaŭ la ĈAR-renkontiĝo. Kaj por ni ĉiuj triope, kiuj reprezentis la hungarojn estis evidente, ke ni vere ne devus akcepti kunorganizi la JES, ĉefe, ke klare ne estas dediĉitaj homoj al la projekto krom unu. La aliaj partoprenis la renkontiĝon, sed ĉefe estas en la IJK-teamo aŭ tamen ne interesiĝis pri helpi. Tiu unusola homo poste iĝis la ĝenerala sekretario de TEJO , do ricevis eĉ pli da laboro de alia Esperanta organizo krom esti la estrarano de PEJ. (Noto surflanka: kiel tio povas esti, ke eĉ du estraranoj de TEJO estas ankaŭ estaranoj de PEJ? Ĉu tio ne igos TEJO-n transformiĝi al PEJO? Kial ne doni alian nomon al TEJO kun tria polo ankaŭ en la kontrala komisiono pri la elektado de nova estraro? Laŭ la influoj, tiel ankaŭ ne estas surprizo, ke TEJO-IJK konkursojn tiom grandnombre gajnas poloj.) Nun aspektas tiel, kvazaŭ mi malŝategus la polojn kaj kolerus kontraŭ ili. Tute ne, mi tre ŝatas ilin kaj mi pensas, ke tiuj aferoj estas rezulto de kelkaj malbonaj decidoj unu post la alia.

Do, la tamen pozitiva/akcepta reago de la hungaroj, kiuj volonte partoprenas la teamon de JES volis unufoje organizi renkontiĝon en Hungario. Ĉar tio ja estas speciala afero. Alie, tio ankaŭ gravas, ke oni ne volas perdi tradicion de granda E-renkontiĝo en la junulara movado. Sed la kunlaboro malrapide funkcias. Kaj tio ne estas la kulpo de la hungara flanko. Mi volis, ke ni pretu per baza hejmpaĝo kaj la aliĝilo por la JES, por montri, ke la laboro okazis multe pli frue ol por la lasta JES. La retpaĝo pretis, la aliĝilo ne, ĉar ni ankoraŭ ne findecidis pri la kotizoj. Ni progresas, sed malrapide. (Laŭplane ni povintus iom paŭzi en la laboro januare kaj reparoli februare pri la programoj antaŭ la JER, kiam ni havos kunsidon pri la strukturo de la tutsemajna programo. Kiel ni iris al ĈAR, nun poloj kaj aliaj naciuloj de la teamo venos al JER (dankegon Saci, ke mi nenion organizas!).) Sed tion ni ne povis fari, la plano ne funkciis, ĉar la buĝeto daŭre ne estas findecidita.

Intertempe pro tio ni ne tre evoluis nian propran aranĝon, IJS-on. Tial mi diras tiel, ĉar dum pluraj atentigoj kaj antaŭkritikoj venas, ke oni timas, ke la JES estos tro-IJS-eca, ni mem ne povas okupiĝi pri la IJS mem, kaj tiuj, kiuj devus pleje inlfui la programon de JES ne montris tro grandan aktivecon rilate al tio. Kompreneble tio ŝanĝiĝos en marto, sed ĝis tiam ideoj jam povus veni, aldoniĝi al la excel-organiza programo, kie ĝis nun estas neniu propono. Tiu skemo de la programo atendas la ideojn ekde la 29-a de novembro. Kompreneble tio ĉio zorgigas min, sed ĉefe malĝojigas. Mia reago ne kolero estas, se oni promesas ion, sed poste ne faras, nur simpla malĝojo.

Mia propra teamo la hungaroj laŭ mia sento iom perfidis la fakton, ke se mi petas, sed poste oni sendas reagon – nur ke oni ne havas tempon – tute ne ofertante kiam fakte havos duonhoron por okupiĝi pri aferoj, tiam mi faros la aferojn, ĉar post iom da tempo ili ne plu povas atendi. Nenio okazas de si mem. Se oni laboras, tio videblas, se oni ne laboras, tio ankaŭ videblas. Tio estas nenio. Nenion en Esperantujo oni ankaŭ tre bone kapablas klarigi, ke tamen estas io. Vidante ekzemple la kazon de Pasporta Servo, estas homoj kiuj promesas la retpaĝon, promesas la ĝisdatigon kaj informojn, kaj estas iu, kiu fakte faras. Kiu estas pleje atakata? Tiu, kiu volas, ke oni simple lasu lin labori. Jes, tiu, kiu laboras pleje povas montri rezultojn. Tion eblas kritiki. Tamen, nun kiam vera libro en 2015 post 2011, do 4 jaroj(!) povus aperi, oni ne volas plenigi malmultajn, vere bazajn petojn por helpi la laboron. Oni trovas kialojn, parolas pri aliaj aferoj… Kiu demisiis ne malaperas de la tasko. Kion signifas tiam demisii, se ne forfikiĝon de la laboro? Kial oni ne akceptas la respondecon malaperigi tiun homon kaj daŭre engaĝiĝas en pli kaj pli da dramo? Kiel tio povas esti, ke nun kun programoj, komputiloj, teknologio estus multe pli facile aperigi ĝisdatigitan libron antaŭ la somero (homoj vojaĝas ĉefe tiam, sed ne nur – fakte povus pleje uzi la PS-on), sed neniu kuraĝas diri: faru la laboron tiu, kiu fakte laboras kaj donas la promesitajn rezultojn? Kial?! Pri la mono jam mi eĉ ne volas paroli. Indus, sed tio estas vere surflanka afero kompare al la grandegaj problemoj ene de TEJO kaj la PS-teamo. (Ĉar se vi ankoraŭ ne sciis, PS estas ja projekto de TEJO, sed tio laŭ mi tute ne videblas.) Kompreneble publike oni ja ne parolu pri la problemoj, ĉar tiam la homoj ekscios. Kion signifas tio, ke la lasta libro aperis en 2011? Ĉu tion, ke ĉio iras glate? Ĉu vi (TEJO-estraro) pensas, ke homoj estas vere tiom stultaj?

Do tiuj aferoj okazis en la pasintaj monatoj kaj mia laboro ne helpas mian entuziasmon. Mi ŝatas agi, kiam ni kune faras. Tio estas la plej bona parto de ĝi. La spirito de la grupo, la kunkreado. Rigardi de ekstere, kaj atendi kio okazos estas sinteno de unu el miaj tre bonaj amikoj. Mi serioze ne komprenas kial oni pensas, ke io ajn ŝanĝiĝos, se oni ne partoprenas helpi solvi la problemojn. Oni ne devas esti spertaj, ne ĉiuj devas kunordigi, oni simple devas voli helpi iomete. Tiam neniu devas labori multe, nenies bonintenco estas eluzita kaj misvojita. Mi scias, ke ekzemple pro mia kono de aferoj igas min fari/pripensi/rememori aferojn pli rapide. Sed oni povas tion lerni. Kaj ĉefe, se oni akceptas taskon, oni faru. Se oni malakceptas taskon, tiam ne faru kaj foriru, ne restu kaj konfuzu homojn pri via rolo. Ĉar supozeble vi nur aspektigas vin kiel grava persono, sed fakte vi plene malhelpas la laboron de la aliaj. Aŭ ne daŭre koleru kaj plendu pri aferoj kiuj okazis antaŭ 10 jaroj. Tio estas simple stulte. Kio okazis, okazis. Forgesu kaj vivu en la prezento. Faru aliel. Helpu nun! Aŭ finfine damne silentu! Neniu el tiuj du tipoj de homoj (estas fakte unu tipo, du variantoj) estas pli venena por la movado laŭ mi.

Ni reiru al la JES, ni vidas kiel fine estas preskaŭ 2/3-one la tasko de HEJ momente, unue helpo, poste pli, kaj pli. Aŭ kunordigado aŭ financoj estis la demando. Kiel kvazaŭ tio estus bela oferto por ni. Vere pretendema. Sed povas esti, ke pro la grandaj taskoj la poloj eĉ ne rimarkis, kion ili fakte petis de ni. Kaj ni povintus diri ne, sed ni ne faris. Pro la amikeco, pro la espero, ke aferoj ŝanĝiĝos en la movado, se ni helpas. Mi bedaŭras, ke mi momente ne vere vidas helpon de ene. La duono de la TEJO-estraro ne laboras, jes, mi rimarkas tion, ĉar eĉ ili mem skribis tion en la letero pri siaj propraj taskoj. Kiel tio estas rolmodela? Kiel tio inspiru homojn? La fiŝo ja malbonodoras pro sia kapo. Tiuj, kiuj ja laboras okupiĝas ĉefe pri eksteraj rilatoj, do ekstere de Esperantujo al la mondo. Ne gravas, ke iom post iom tute ne eblos kion oferti kion TEJO faras, ĉar tio estus fakte, kion la LS-oj faras.

Ah, pardonu! Mi forgesis la IJK-on! La plej grandan junularan renkontiĝon en la mondo dum la jaro! Fakte jam ne plu, kaj jam de longa tempo ne plu. Sed la aspekton oni ja devas havi, do tiu IJK, kiu jam de jaroj ne allogas multe da homoj pro ĝia vere disfalanta organizado en ĉiuj landoj. Ekzemple ĉu la IJK finfine okazis aŭ ne en Isrealo? Fakte en kiu urbo? Oni tiom foje ŝanĝis, ke mi ne plu scias. Sed, la IJK ja devas okazi. Ne gravas kiom da forto ĝi kostas de tiuj aktivuloj, kiuj lastmomente provas ion fari, kaj ankoraŭ laboras en la movado… IJK devus esti la pinto de la jaro, la honoro, sed nun ĝi estas nur pezo sur la movado. Plej bone videblas tio, ke tiuj okazigas ĝin, kiuj ankoraŭ iom povas fari ion en siaj landoj por Esperanto. La bankrota GEJ, kaj poste PEJ kun siaj estraranoj en TEJO. Tiu mensogo kostas multe, ĝi forprenas de tie, kie ankoraŭ estas iom da forto kaj postulas pli kaj pli de malpli kaj malpli da homoj. Terure, same, kiel en aĉa demokratio. Ne funkcias, kaj fakte tio ne plu estas demokratio. Tial aktivaj homoj kiel mi volas kabei. Aŭ, do en mia kazo eblas eble nur paŭzi, ĉar mi estas denaskulo. Sed tion nepre. Estas malfacile ne reagi kiam oni vidas, ke ĝi bezonatas kaj lasi, ke la aliaj (ne) faru la laboron. Sed do estu tiel. Laŭ mi IJK ankaŭ meritus paŭzon. Tio devus esti nur la ĉerizo sur la kuko. Sed se la kuko ne ekzistas, kial nepre voli meti la ĉerizon en la aeron? Ĝi ne restos tie, ĝi falos. Kaj tio estas la tragedio. Tiom aĉe kiom la movado de ene putras. La ideo de IJK vere malrapide mortigas la movadon. Bedaŭrinde. Por povi pensi pri solvoj kaj rehavi la enan fajron mi bezonas paŭzon.

Mensogoj, mensogetoj…

14 vendredo mar 2014

Posted by Stela in Uncategorized

≈ 10 komentoj

Etikedoj

hej, hungara esperanto junularo, ijs, internacia junulara semajno, laboro, renkontiĝoj, uea

Interesa artikolo aperis ĉe la Novjorka Ĵurnalo, kiun mi tuj legis pasintnokte, kiam mi ricevis la ligilon tra pepilo laŭ rekomendo. Temas pri tio, ke de kio dependas la sukceso de firmaoj. Vi certe jam legis intervjuojn kun famuloj, kiuj nun estas riĉegaj, ke ili kredis je si mem, ke ili sukcesos, kaj do, jes, ili sukcesis. Aŭ pri la sarkasmo, ke estas du reguloj por sukcesi, la unua estas ne rakonti al homoj, ĉion kion vi scias…Do, tiu ĉi artikolo substrekas, ke entreprenistoj malsukcesas pro tio, ĉar ili mensogas. Tio estas la unua kialo (certe ne la nura). Kompreneble ekzistas ankaŭ sciencaj publikaĵoj, kiuj esploras kiuj grupoj, profesioj mensogas pleje kaj kiom ofte ktp. La rezultoj? Ni mensogas. Ĉiuj. Ĉefe tiuj, kiuj havas eksteran premon de la socio. Do: ĉiuj. Se vi diras, ke vi neniam mensogas, vi mensogas. Mia patrino estas konvinkita (certe ankaŭ ŝi legis ie), ke ne hazarde nek aperas en La Dek Ordonoj, ke „Ne mensogu!”

Tamen, kial estas problemo, se ni mensogetas? Ĉu ĝi devus iĝi la 11-a ordono? La aŭtoro argumentas, ke ne tio estas la problemo, ke vi iĝas malbona persono pro la mensogo, sed tio, ke vi forgesas pri la nuntempo. Vi provas eviti pensi pri la problemo nun, kaj anstataŭ tio koncentriĝas al la neekzistanta futuro. Vi kreas falsan realon kaj komencas vivi en tiu mondo. Vi povus prefere koncentriĝi pri la problemo, pri ĝia solvado kaj ne okupiĝi pri tio, ke kiel vi sukcesos klarigi, se oni tamen rimarkos, ke vi mensogis. Estas malfacile provi atingi celojn, kiujn vi bazas sur neveraj informoj.  Do, gravas pensi kaj agi nun. Kio okazas nun? Kio estas la problemo? Mi pensas, ke se oni ne kaŝas, ke estas fuŝoj, tiam la homoj sentas la honestecon de la celo. La artikolo iomete envolvas budhisman filozofion, dirante, ke se oni povas agi en la nuno, tiam oni pli pacas kaj pli produkteme povas pritrakti la laboron. Laŭ tiu pensmaniero, se ni mensogetas, ni ekpensas pri la futuro, kaj ne ĉeestas nun.

Eble vi jam komencas senti, kial mi volis skribi pri tiu ĉi temo. Simple ne eblas bone, fruktodone labori kun homoj, kiuj mensogas. Eĉ se ili nur mensogetas. La aŭtoro kaj ankaŭ mi pensas, ke rakontoj pri kial oni ne legis retleterojn, finfine ne venis al kunsido ktp. estas malutilaj. Ili ne helpas. Mi sentas tiel, ke mi ne povas sufiĉe ofte diri al miaj kunlaborantoj: mi komprenas, se vi ne havas tempon, ne povas veni, ne povas akcepti taskon, nur simple diru, skribu, komuniku, ke mi ne atendu vian respondon. Estas vere malfacile ĉi jare pro la tezoj kaj finstudadoj. Pasintjare la defio estis, ke mi ne konis tre bone la teamon kaj de eksterlande provis konstrui kunlaboradon por la IJS. Mi daŭre estas eksterlande, kaj mi fidas la homojn kun kiuj mi laboras. Mi pensas, ke ili scias, ke ili povas fidi min. Mi eĉ ne havus tempon daŭre kontroladi (kaj ne volus!), ĉu ili faras la taskojn, kiujn ili akceptis. Kelkfoje kompreneble mi devas rigardi-kontroli, sed ĝenerale mi priparolas taskojn kaj rezultojn kiam ni havas kunsidojn.

Kutime por la renkontiĝoj ni sendas tri aŭ kvar konfirmilojn. Unu tuj post la aliĝo, duan antaŭ la renkontiĝo kaj trian kun la financaj informoj. Por la JER/SPAMO la konfirmiloj post la aliĝo parte alvenis, sed post la kelkaj unuaj aliĝintoj praktike al neniu. Mi ne sciis pri tio kaj unue pensis, ke kial la aliĝisto ne faras sian laboron? Sed poste mi ankaŭ pensis, devas esti problemo en la sistemo, ĉar li ja kutime faras sian laboron. La problemo estis en la sistemo. Guglo ŝanĝis ion pri aŭtomataj leteroj sen averti la uzantojn. Mi ne okupiĝas pri tiu parto de la organizado, do mi ne sciis pri tio. Mi pensis, damne, ni fuŝis. Eĉ se Guglo fuŝis, ni fuŝis. Mi fuŝis. Kial mi ne vidis tion? Do, evidente mi ne havas tempon. Nek la aliĝisto por daŭre kontroli kaj pli rapide rimarki la problemon. Tio ja okazas. En la konfirmilo mi sentis, ke ni bezonas skribi pardonpeton kaj mallonge konigi la situacion. Ne eblis fari pli post la rapida sendado de konfirmiloj de la aliĝoj.

Kompreneble la temo de mensogoj, mensogetoj pensigas min pri aliaj Esperanto-organizoj, renkontiĝoj, homoj kaj okazaĵoj; kiam mi malkovris, ke oni mensogis al mi, al la partoprenantoj ĝenerale, aŭ en antaŭaj renkontiĝoj, kie ne mi estis la gvidanto de la grupo estis kaŝo de problemoj rilate al mi. Kaj mi devas konstati, ke tio okazas vere ofte. Mi nur povas instigi ĉiujn, ke prefere parolu, komuniku, skribu rekte pri la problemoj kaj defioj. Jes, estas kelkfoje terure malfacile. Sed ankaŭ vi eble povas vidi, ke kelkfoje tamen ne tiom malfacile, kiom vi origine pensis. Kredu min, la rezultoj konvinkos vin.

Ĵus estis naskiĝtago de la blogo. Jam 3 jara ĝi estas! Ne, mi ne relegis-analizis kion mi skribis antaŭ kelkaj monatoj/jaroj, kiom mi mensogis aŭ ne, sed mi pensas, ke eĉ se mi ne konsentus momente kun ĉio kion mi skribis iam ajn – tiam, en tiu momento mi provis esti honesta, kaj skribi laŭ tio, kion mi pensis ĝusta. La blogo ĉiam alcelis tion. Ne hipokritumi, ne skribi pri tio, kion mi ne vere pensas. Tamen, nun, ke mi cerbumadas, mi devis almenaŭ unufoje kompromisi pri tio, kion mi skribis, kaj tio estis pri la unua artikolo pri Muzaiko. Kaj kiam mi lasis, ke amiko influu la aperitan materialon, dirante tio kaj tio ne rajtas aperi mi ne sentis tre bone poste. Ne, ne estis mensogoj, nur simple malpli da informoj, kaj laŭ mi tute ne sekretaj aferoj. Sed mi respektis la peton. Do tio okazas tamen, kiam oni intervjuas plurajn homojn. Mi neniam aperigis ilin sen konsento kun la intervjuito. Sed tio estas alia afero, ĉu la intervjuitoj mensogas aŭ ne…

Fine venu problemo nuntempa de nia grupo de HEJ. Alvenas plendoj de okcidentanoj (jam ne en la junula kategorio), ke niaj renkontiĝoj iĝis tro multekostaj por eksterlandanoj, kvazaŭ ni ne volus, ke ili partoprenu ilin, kaj subtenas nur la hungarajn junulojn plialtigante la kotizon de ĉiuj aliaj. Mi deziras respondi al tio ĉi tie. HEJ volas ŝanĝi paŝo post paŝo la funkciadon de la asocio. Nia celo estas allogi junulojn, kaj ĉefe hungarajn junulojn. Tio estas en nia statuto, ni deziras helpi ilin ekzerci la lingvon kaj ekkoni la Esperanto-kulturon. Mi tre tre lacas (kaj ankaŭ la aliaj en la teamo), ke ni daŭre devas defendi(=mensogeti por ne ofendi la demanditon) kial la (mal)grandajn rabatojn la (malriĉaj) hungaraj junuloj, kaj ne la okcidentaj maljunuloj ricevas. Mi scias, ke en la Esperanto-mondo „mojosa” kaj „juna” havas eble iomete malsimilajn signifojn kompare al la ekstera mondo, sed malgraŭ tio mi devas substreki: ni organizas por la junuloj. Jes, tio signifas prefere sub 30. Ni mem estas junuloj. HEJ estas junulara asocio. Min vere ne interesas, se maljunuloj ofendiĝas pro tio. La daŭra zorgo pri kion pensos tiu kaj tiu homo forprenas la malmultan energion, kiun ni ĉi jare havas por fari ion eksperimentan kun UEA dum JER (t.e. la SPAMO seminario), kaj jubilean dum la somero en IJS. Mi jam skribis pri tio antaŭe, ke estas malfacile, ke mezaĝuloj ne havas siajn renkontiĝojn kaj venas al la junularaj aranĝoj por senti la junecon kaj la etoson. Bone, venu kaj amuziĝu kun ni. Sed bonvolu ankaŭ pagi por tio.

Ĉu mi volas, ke vi partoprenu mian aranĝon?

15 mardo okt 2013

Posted by Stela in Uncategorized

≈ Komenti

Etikedoj

aranĝoj, esperanto renkontiĝoj, hej, hungara esperanto junularo, ijs, jer, organizado, renkontiĝoj, tejo

Dimanĉe estis la limdato por la unua aliĝkategorio de la Junulara Esperanto-Renkontiĝo, kiu okazos en Budapeŝto, fine de oktobro. Kiel mi skribis jam antaŭe, post la organizado de IJS unu semajnfina renkontiĝo ne devus esti problemo por teamo, kiu faris tiom da laboro kaj havas multe pli da sperto post la somero. Tamen la realo ĉiam funkcias aliel, kaj nova (eĉ se malgranda) evento alportas novajn defiojn.

Ĝenerale bona demando estas por komenci: se oni organizas E-renkontiĝon kio estas ĝia celo? Kial kunvenu la homoj krom iomete vidi unu la alian? Ofte kompreneble renkontiĝoj aspektas kiel grandaj naskiĝtagfestoj en amika rondo. Por la hungaraj junuloj JER (nur printempe) ĉiam estas la semajnfino por havi la jarĉefkunsidon. Ni neniam havis ĝin dum la IJS ekde mi povas rememori. Ĉi jare ni havis neoficialan – kiel plu? Kiel daŭrigi? Kion ŝanĝi? – kunsidon, kiu estis unu el la plej bonaj momentoj de la tuta semajno por mi. Kio komenciĝis kiel iom nervoza, malcerta palpado de la temoj-problemoj iĝis tri hora serioza-emocia-pasia diskuto pri kiel indas uzi la eblecojn de la HEJ. Interalie tiel naskiĝis la aŭtuna JER. Por povi ŝanĝi spertojn kun la najbaroj, ĉar je iu parto de la diskuto, iam je la 2a matene (antaŭ la nokta banado) la ideoj elĉerpiĝis.

Ni bezonas rehavi la malnovan tradicion de OKEJ-MEJK, poste TEJK por scii kiel la aliaj junularaj organizoj faras/organizas sian landan laboron. Mi eĉ ne scias kiam TEJO iniciatis lastfoje tiu tipan renkontiĝon… (Jes, denove: kion damne TEJO faras?) Eble dum IS-oj, JES-oj estis io simile, ia kunpensado, sed mi scias, ke pli bone funkcias, kiam oni kun pli da fokuso uzas semajnfinon por tio kaj kunvenas por vera diskutado. Ne nur por kelkhora babilado, kiu estas bedaŭrinde deviga. Aŭ tute ne deviga, kaj oni eĉ ne partoprenas ĝin. Mi memoras la TEJK en Söjtör estis tre bona, ankaŭ la antaŭa en Francio, apud Parizo. Sed ili estis jam antaŭ ĉ. 10 jaroj…

Do, intertempe post la IJS pluraj rimarkoj, petoj alvenis al la estraro por kunlaborado dum niaj sekvaj renkontiĝoj. Pro tio ni subite devis eĉ pli arde labori, sed ni fakte ne sukcesis. Entuziasmon ni havas, tempon simple ne. Nun ni komencas senti la pezojn de nia vivo ekster Esperantujo. La sub 20 jaruloj havas la ŝokon de la lasta jaro de la lernejo, la “vi-devas-vere-multe-lerni-nun-por-povi-bone-sukcesi-en-via-abituro-por-povi-akceptiĝi-al-bona-universitato-kaj-ne-fuŝi-vian-vivon-ĉar-ĉio-dependas-de-tio”. Do ili preskaŭ ne plu aktivas nuntempe. La “pli aĝaj” teamanoj batalas en la kampo de la lasta jaro de universitato (2 faras bazan, 2 magistran nivelon). Ankaŭ por mi estas la lasta jaro, ĉiu tage mi studas de la 9a matene ĝis almenaŭ la 10a vespere, kaj provas intertempe ankaŭ organizi JER, kelkfoje sukcesi aĉeti manĝaĵon, kuiri kaj eĉ bonfarti sen miaj devigaj taskoj. Mi ne volas streĉigi la aliajn organizantojn, mi scias, ke neniu havas sufiĉe da tempo por koncentriĝi pri la movado pli profunde. Kaj kompreneble, tiuj, kiuj laboras, do, ili laboras. Kaj la kombino de laboro kaj studado? Do, vi komprenas.

Kaj nun venas la esenco de mia enskribo: se ni laboras, mi volas, ke homoj respektu nian laboron. Mi ŝokiĝas, kiam maljunuloj (kompare al ni), kiuj nun estas 50-60 jaraj diras al ni: en nia tempo ni ankaŭ laboris, studis kaj havis tempon por biero kaj organizado. Mi sentas tiel, ke mi ne bezonas ĉiam klarigi, ke se mi ne havas tempon, mi ne havas tempon. Kaj mi nek volas miajn helpantojn, kunorganizantojn vidi pasigi tempon per skribado de retleteroj klarigante, protektante niajn vivojn, nian mankon de tempo. Oni  ŝategas diri al ni: vi ne faras sufiĉe. Ne montri, nek klarigi, nur simple diri.

Ni faras sufiĉe. Kaj tio, ke kion vi faris en via tempo estas alia afero. La mondo ŝanĝiĝas, la movado ŝanĝiĝas, kaj malhelpado estas kvazaŭ la kancero de ĝi.  Ankaŭ sen miaj studoj mi scius, ke la mondo estis tute alia. Interreto, politikaj rilatoj, berlina muro, varbado, interesiĝo, konekteco, ĉio influas, ke renkontiĝoj funkcias aliel, ke la bezonoj estas aliaj, kaj jes, tio jam estas la nekomparebla al antaŭ 30 jaroj kategorio.

Se vi ĝis nun ne sciis, do nun vi lernos ion novan: en Hungario lingvoekzameno estas bezonata por ricevi la diplomon, t.s. por propre finstudi kaj havi la paperon. Tio estas unu afero, ke la hungara lingvo ne nepre helpas la studadon de aliaj lingvoj, ĉar damne nenio similas al ĝi… sed ankaŭ la aĉa nivelo de lingvoinstruado donas malaltan ŝancon al tiuj homoj kiuj malfacile lernas alian lingvon (kaj mi petas vin, ke ni forgesu pri la ĉiu povas facile lerni, nur la metodo mankas, ne ekzistas diferenco inter lingvolernanto kaj lingvolernanto argumenton). Do jes, Esperanto! Simpla, rapida, preskaŭ sendolora metodo por havi vian diplomon! Tio donas la salajron de kelkaj homoj en Hungario, kaj kiam temas pri via manĝaĵo kaj pagado de viaj fakturoj, vi ankaŭ aliel rilatos al E-renkontiĝoj. Kial? Venu klara ekzemplo.

Mi decidis pri la kotizoj de la programo de JER. La kotizoj estas tre malaltaj ĉiu kaze, sed estas intenca diferenco inter la prezoj de aliĝado frue (ĉi kaze antaŭ la 13-a de oktobro), ĝis antaŭ la renkontiĝo kaj surloke. Oni povus argumenti, sed ĝi estas nur mallonga, semajnfina renkontiĝo kun preskaŭ nenia programo, kial gravas ĉu oni venas nur por kelkaj horoj sabate aŭ ne? Kial oni pagigas 4000 HUF por tio? Tial, ĉar por ni, la organizantoj, estas grave, ke homoj venu por la tuta aranĝo. Ni ne organizas por tiuj kelkaj horoj, por la komforto aŭ oportuno de kelkaj homoj, aŭ ni povas diri instruistoj, kiuj volas kunporti grupeton de homoj por vidi vivantajn E-parolantojn kaj ekzerci la lingvon. Tio ne estas la celo de nia renkontiĝo. Se oni pagas la kotizon, oni ne pagas vin por la instruado por kiu vi faris nenion.

Do, se vi volas veni por ekzerci la lingvon por poste sukcesi en via ekzameno kaj forgesi la lingvon tuj poste (oh, la teruraj memoroj kaj la sufero de la lernado kaj la sufiksoj…) tiam pagu pli. 4000 HUF estas la sumo, kion vi pagas al privata instruisto por eble 2 hora leciono. (Oni pagus al mi proksimume similan sumon nun, antaŭ kelkaj jaroj kompreneble iom malpli. Mi ne estas hipokrito, mi laboris kiel privata E-instruisto por jaroj, ĝoje uzis la eblecon gajni monon facile (ne, ne facile, sed tio estas alia temo) por pagi miajn studojn. La hungara sistemo helpis min ankaŭ.) Do, finfine la kotizo surloke ne estas tiom multe, kaj vi povas babiladi la tutan tagon kaj partopreni diversajn programerojn eĉ. Instruistoj diras, ke estas malfacile konvinki la lernantojn partopreni la renkontiĝojn. Do, se ili ne interesiĝas, eble, ili ne venu. En la interreto la retpaĝo estas du lingva. Se vi ne tuj komprenas E-on, ĉio estas ankaŭ en la hungara. La aliĝilo estas en la hungara. Se vi estas plenkreskulo vi povas mem decidi, ĉu vin interesas JER aŭ ne. Mi, kiel organizanto, ne volas havi neinteresiĝantojn en mia evento, kie estas devo(?) partopreni.

La alia afero estas, ke la sumo estas nur surloke. Do, se oni decidas aliĝi nun tiam kostas nur 2000HUF por la tago. Eĉ la instruisto ne legis propre la retpaĝon. Ridige. Estas ankaŭ bona ekzerco plenigi aliĝilon. Vi devas ĉiu kaze scii tion dum via ekzameno ankaŭ… (Kiel vi nomiĝas? Kiam vi naskiĝis?) Antaŭe JER faris (laŭ mi) la eraron de organizado de prov-lingvoekzamenoj dum la renkontiĝo. Tio iras kontraŭ niaj celoj mi pensas.

Ni forgesu pri E-renkontiĝoj. Se estas iu ajn alia konferenco, ĉu oni povas rigardi/partopreni ĝin nur por kelkaj horoj senpage aŭ por malalta kotizo, ĉar oni nur volas iomete sperti ĝin? Ne, oni ne povas. Kaj ne temas pri fermiteco de la renkontiĝoj-konferencoj, sed temas pri tio, ke homoj laboras multe por organizi tiujn eventojn. Por la planado oni devas scii, kiom da homoj deziras partopreni. Kaj momente mono montras plej bone, ke aparte de la bazaj kostoj de organizado, oni devas iel apreci tion. Rilate al tio mi proponas al vi rigardi prelegon de filozofo Sandel pri la valoro de mono kaj pri merkato-socio.

Senpaga laboro ne signifas, ke ĝi valoras malpli. Mi volas, ke homoj komprenu kiom multe ni faras por okazigi eventojn malgraŭ niaj problemoj. Kaj se vi ne komprenas tion, mi ne volas vidi vin en iu ajn evento, kiun mi organizas. Mia evento, miaj reguloj. Se ne plaĉas al vi, organizu la vian.

Kiel oni krias al vi?

14 mardo feb 2012

Posted by Stela in Uncategorized

≈ 7 komentoj

Etikedoj

amsterdamo, esperanto klubo, esperejo, la amsterdama rondo, prelego, renkontiĝoj

Prelegoj estas partoj de ĉiu renkontiĝo. Mi ne ŝatas prelegojn. Ili kutime estas enuigaj. Simple estas tiel. Ofte en renkontiĝoj oni devas fari tagan programon kaj krom la kutimaj E-kursoj de malsamaj niveloj kaj manlaboraj aktivaĵoj, kion eblas oferti por la partoprenantoj? Se ne estas ekskursa tago aŭ la oficiala komenco de la evento oni ne havas pli bonan ideon por plenigi la progamojn. Mi memoras, ke mi fojfoje partoprenis prelegojn en renkontiĝoj nur por diri, ke mi ja partoprenis. Mi hontis, ke nur pro la homoj veturas kaj tute ne interesiĝas pri tio, kion la organizantoj proponas dum la semajno.

Ankaŭ le demando venas: kial estas prelegoj dum la semajno? Kial la semajno havas temon? En la pasinteco internaciaj semajnoj ĉu junularaj aŭ ne, ne nepre havis temon. Sed kiam subvencipetado iĝis pli kaj pli ofta kaj oni devis iel montri, ke la renkontiĝo estas valora.. (ne eblas nur simple skribi: ni tiom bone amuziĝas, kaj distras, drinkas, dancas, internaciumas en amika rondo.. donu monon) ekestis pli kaj pli da subtitoloj de eventoj.

Dum IJK en Hungario antaŭ 4 jaroj tio iĝis iom da problemo, ĉar simple ne eblis trovi sufiĉe da prelegantoj por la tagoj kaj kelkaj partoprenantoj plendis, ke ili vidas preskaŭ nenion en la programo rilate al la temo. Same, se vi volas ricevi rabaton, en pluraj renkontiĝoj oni demandas ĉu vi volas/povas iel kontribui? Oni povas kompreni, ke kelkaj homoj sen la rabatoj ne povus veturi al renkontiĝoj. Tamen, mi memoras, ke mi havis kelkajn disputojn pri tio.. mi konis aŭ la prelegon aŭ la partoprenanton kiu volis fari prelegon kaj mi diris, ke laŭ mi ne indas havi ĝin en la programo, ĉar ne estas bonkvalita kaj se la temo estas unu afero oni ne faru prelegojn pri io ajn. Kaj tiam venis la argumento: jes, sed ĉiu kontribuo estas bona kontribuo (ĉu vere?), ni bezonas ilin. Pigra respondo. Ĝuste pro tiu sinteno la kvalito de la renkontiĝo komencas fuŝi kaj mi pensas, ke partoprenantoj ankaŭ (kelkfoje) sentas, ke estas prelegoj ĉar la organizantoj ne havis pli bonan ideon.

Mi firme pensas, ke se la renkontiĝo ne havas tiom grandan buĝeton tiam oni devas pli strebi por inventi programerojn. Ekzemple se oni volas fari kvizvesperojn aŭ propran interkonan vesperon, kiu ne enhavas koncerton oni devas vere multe pripensi kiel fari tion. Ekpensi demandojn, ne tro facilaj, ne tro malfacilajn, strukturon, kalkuli kiom ĝi daŭros ktp. Kaj provi trovi novajn ideojn, novajn ludojn, ĝenerale novaĵojn kaj ne ĉiam la samajn aferojn. Novulojn eblas ravigi per io ajn. Tio sonas tre malĝentile. Sed vi devas kompreni, ke tiuj, kiuj neniam antaŭe spertis junularan renkontiĝon ili ĝojos pri ĉio kion eblas sperti dum la semajno. (Por beboj ĉiu ŝerco estas nova, ĉu ne?)

Tamen la kerno de E-renkontiĝoj estas homoj, kiuj jam partoprenis de longa tempo la saman renkontiĝon kaj eĉ se ili konas – kiel ekzemple hungaroj organizas la IJS-on -, kaj kiu tipaj programeroj estas, do ĉiam indas strebi por fari ion novan. Mi ankaŭ tre ŝatas tradiciojn. Tio ne kontraŭdiras pri kio mi ĵus skribis. (Tradicioj iĝas tiuj programeroj kiuj estis sukcesaj kaj la partoprenantoj tre ŝatis, espereble kion ili ne ŝatis estos ŝanĝitaj por la sekva fojo.) Mi kredas je balanco.

Sed kion fari se temas pri klubkunvenoj? Mi ne konas multe de E-kluboj. Ekzistis la legenda Esperejo en Budapeŝto. Kia vivo estis tie! Tio mankegas io simila al ĝi. Kunvenos ĉiu semajne, se eksterlandanoj alvenis per trajno al la okcidenta stacidomo, la klubo situis nur straton for de ĝi. Kelkfoje homoj eĉ tranoktis tie.

Estas la E-klubo de s-ino Éva Farkasné Tatár ĉiun lastan mardon de la monato. Tie estas interesaj prelegoj, rakontoj pri aliaj E-renkontiĝoj kaj interesaĵoj. Ni diru povas esti konsiderata kiel tradicia klubo. La hungaraj junuloj faras ĉiu monate iun alian aktivaĵon, ekskursas, pentras t-ĉemizojn, ludas biljardon. La unusola problemo estas, ke ne estas fiksita dato, do oni ne tre povas antaŭplani kaj noti en la kalendaron ekzemple ĉiun trian dimanĉon. La londonanoj nur drinkas ;), ili estas la sekreta societo por la amantoj de Wetherspoon. Fakte mi ne tre bone konas aliajn klubojn ĝenerale.

Mi partoprenis lastan dimanĉon mian unuan kunvenon en La Amsterdama Rondo. Komprenble oni avertis min, ke estos nur maljunuloj tie inter aĝa inter 70 kaj morto, sed mi tamen decidis iri. Estis ankaŭ junaj partoprenantoj, mem la preleginto estis 30iom jara. Mi ŝategis esti tie! Tiu prelego estis ĉio, kion bona prelego bezonas.

Unue ni estis salutitaj de la estrino de la grupo, S-ino Bakker-ten Hagen, kiu parolis tre klare kaj malrapide por la komencantoj, ŝi parolis pri tio, ke ŝi pensis, ke nur 5 homoj venos, estis tre amuze! Poste S-ro Dennis van der Heijden daŭrigis pri siaj spertoj en Ganao. Sed li ne nur simple komencis paroli pri ĝi, sed alportis kvizon kaj evidentiĝis, ke krom kelkaj bonŝancaj respondoj mi scias nenion pri Ganao. Li klarigis la respondojn kaj intertempe rakontis pli. Ankaŭ pri la lingvoj en Ganao kaj li eĉ komencis instrui al ni la lingvon ewe (ekz-e: biblioteko = loko por legi librojn). Estis tiom bonhumora kunveno, ni multe ridis provante eltrovi kiun nomon ni ricevintus laŭ la tago kiam ni naskiĝis. Kaj ĉu vi sciis, ke la nomo de Kofi Annan(fama diplomato de Ganao, antaŭa ĝenerala sekretario de la Unuiĝintaj Nacioj) signifas, ke li naskiĝis vendredon kiel la 4a filo en la familio? La titolo de mia artikolo ankaŭ venas de la prelego, demando: kiel oni krias al vi estas varianto de kio estas via nomo? Do, sed mi prefere ne rakontu la tutan prelegon, espereble vi ankaŭ povos lin aŭskulti persone iam. Fine li estis dankita per libroj rilate al lia laboro en Ganao kaj mi pensis, ke tio estis vere atentema afero de la estrino. Estis tre bona ekzemplo por elstara, interesa prelego.

Mi devas konfesi, ke mi kutime ne tiom interesiĝas pri kluba vivo, ĉar mense mi ĉiam preparas min por la grandaj renkontiĝoj. Tio estas erara pensmaniero, ĉar ankaŭ dum la jaro eblas renkontiĝi kelkfoje nur por posttagmezo, ĉu ne? Mi ankaŭ pensas, ke ofte oni (mi) malestimas tiajn eblecojn. Malgraŭ tio, ke la unutaga renkontiĝo kun la najbaroj HURKAS – depende ĉu hungaroj renkontis aŭstrojn, slovakojn, kroatojn :), ĉiam estis granda sukceso… oni ĉiam povas daŭrigi je pli malgranda nivelo. Post la nuliĝo de Esperejo senteble granda vakuo iĝis. Ne estas tiom facile trovi klubejon por renkontiĝi (almenaŭ en Hungario). Mi ne scias kiel tio funkcias en aliaj landoj. Ĉu vi aktive partoprenas en la vivo de iu klubo en via urbo?

Stela

Lastaj artikoloj

  • Jarfina kurado
  • Hasta monatĵurnalo de lastminuta verkanto
  • Kaj la magio okazis la 11-an tagon
  • Interplektitaj lingvoj
  • Kaj la mateno venis, kaj la homlupoj mortigis neniun…

Pri tio pepas Stela

  • En 2023 havi grandegan leonkapon sur ajna vestaĵo estas skandalo. Ne la fakto, ke virino surhavas la vestaĵon en la… twitter.com/i/web/status/1… 1 day ago
  • Break point! 🎾 (La respondoj sub la originala estas tiom amuzaj, ke se vi bezonas iom da ridado, tiam legu kelkajn!… twitter.com/i/web/status/1… 3 days ago
  • Mi rehavas finfine mian komputilon post kompatinda kablo tute fiaskiĝis. Nun, ke mi povis normale enŝalti ĝin, mi f… twitter.com/i/web/status/1… 3 days ago
  • Krom unu tenisisto ĉiu venas de orienta Eŭropo/slavdevenda lando en la lastaj 8 de la aŭstrala ĉampioneco. 🇵🇱🇰🇿🇧🇾🇭🇷… twitter.com/i/web/status/1… 3 days ago
  • @Persuader817 Estos mia jaro ;-) 4 days ago
  • RT @andy_murray: Thanks to everyone for all the kind messages. We left it all out there. Hope you enjoyed the show. ❤️ 1 week ago
Follow @Stela_Bee

aktivado bobelarto brita kongreso denaskulo esperanto esperanto aranĝo esperanto renkontiĝo esperanto renkontiĝoj gej germanio hej hungara esperanto junularo hungario ijk ijs INK internacia junulara semajno internacia kunlaboro intervjuo is jer jes junulara esperanto semajno junulara renkontiĝo junuloj kkps kritiko kunlaboro laboren laboro literaturo maljunuloj movado nederlando nova jaro organizado pasporta servo pej pollando problemoj renkontiĝoj ses somero spertoj teamo tejo uea uk verkado vivo

legu pli en la arkivo

Serĉu en la blogo

Stela pepas

  • En 2023 havi grandegan leonkapon sur ajna vestaĵo estas skandalo. Ne la fakto, ke virino surhavas la vestaĵon en la… twitter.com/i/web/status/1… 1 day ago
  • Break point! 🎾 (La respondoj sub la originala estas tiom amuzaj, ke se vi bezonas iom da ridado, tiam legu kelkajn!… twitter.com/i/web/status/1… 3 days ago
  • Mi rehavas finfine mian komputilon post kompatinda kablo tute fiaskiĝis. Nun, ke mi povis normale enŝalti ĝin, mi f… twitter.com/i/web/status/1… 3 days ago

Ekskribu vian retadreson se vi deziras ricevi retleteron kiam aperas nova blogero de Stela

Aliĝi al 1.155 aliaj abonantoj

Krei senpagan retejon aŭ blogon ĉe WordPress.com.

Privateco kaj kuketoj: Ĉi tiu retejo uzas kuketojn. Per daŭra uzo de la retejo, vi konsentas al la uzo de kuketoj.
Por ekscii pli, inkluzive kiel regi kuketojn, vidu ĉe: Kuketa politiko
  • Sekvi Sekvas
    • Stela ĉiam nur kritikas
    • Sekvu kun 89 aliaj sekvantoj
    • Already have a WordPress.com account? Log in now.
    • Stela ĉiam nur kritikas
    • Tajlori
    • Sekvi Sekvas
    • Registriĝi
    • Ensaluti
    • Raporti ĉi tiun enhavon
    • Vidi retejon en la legilo
    • Administri abonojn
    • Maletendi ĉi tiun breton