Stelulo de du mondoj – intervjuo kun Bertilo Wennergren

Etikedoj

Akademio de Esperanto, Amplifiki, bertilo wennergren, esperanto, gramatiko, ijk, intervjuo, KEF, muziko, Persone, PIV, PMEG, uk

Mi ŝatas babiladi kun homoj supozeble pro tio, ĉar vere interesas min la vivo de aliuloj. Ne en la surfaca senco, tio neniam allogis min. Eĉ mi povas diri, ke ĝenas min, malgraŭ ĝia utileco kapabli babiladi pri nenio. Mi preferas tion, kiam ni komencas ie, kaj iom post iom, pli kaj pli profunde ni sukcesas eniri la pensojn de la alia homo, kie ni rapide malkovras kial kaj kiel ni similas.

Ni ja ĉiuj iel similas. Pasintsemajne mi havis la plezuron fari eĉ du intervjuojn. Unu marde kaj unu dimanĉe. La konkludo de ambaŭ estas, ke esti denaskulo havas multege da avantaĝoj. Kiam oni ŝatas la Esperanto-mondon, oni ĝojas, ke ni iĝis parto de ĝi june, fakte kiel eble plej frue. Por mi unu el la plej karaj homoj de tiu mondo estas Bertilo.

Bertilo kaj mi en 2001

Ni ne ofte renkontiĝas. Mi devas rimarki, ke krom tiu ĉi foto, ni eĉ eble ne havas pliajn komunajn fotojn. Tiun ĉi maldekstre mi eĉ ne scias kiu faris… (eble mia panjo?) Sed mi tre bone memoras kiam kaj kie: la 1-an de januaro frumatene en 2001 en Cuxhaven, Germanio dum mia unua Internacia Seminario. Vi ja povas vidi la multajn malgrandajn ĉampano-botelojn sur la aŭtomato. Mi estis 13-jara tiam.  Kvankam tio ne tro gravas: kiam mi rigardas la foton mi pensas, ke ni ne tro ŝanĝiĝis intertempe. Niaj vivoj jes, sed la vizaĝoj, la amikeco kaj nia seriozeco tute ne. Kvazaŭ ni estus la plej mojosaj, alternativaj reklamvizaĝoj de la kolao- kaj ĉokolado-kompanioj. Plia publika konfeso de amo ne bezonatas, ja videblas de la foto ĉio.

 

Por la ekstera Esperanto-mondo: vi aŭdis unue pri Bertilo depende de tio, kiam vi naskiĝis kaj kiam vi ekestis Esperanto-parolanto. Ĉu Bertilo la muzikisto kiel la membro de Amplifiki, Persone, aŭ nuntempe kiel duono de la duopo de Bertilo kaj Birke? Aŭ mi supozas tio estas la pli ofta kazo: Bertilo la duondio, kiu kompreneble klarigas pri la gramatiko de Esperanto.

Mi scias ke li bonegas pri tio, sed mi certe ne pro tio altestimas lin. Ĉu vi scias, kio estis la plej duondia afero, kion li faris por mi? La 1-an de januaro ĉ. la 5a aŭ 6a matene, li masaĝis miajn piedojn. Tiom bone ke malgraŭ tio ke mi tiom multe dancis dum la nokto ke mi preskaŭ ne kapablis eĉ stari… Post lia masaĝo mi ankoraŭ reiris danci dum horeto al la festo. Kaj kapablis remarŝi al la amasloĝejo kiu estis 30 minutojn for. Ĉar tiutempe ni ĉiam festis ĝis la fino de la mateno la novjaron… Ho, la kapablo de Bertilo! Oraj tempoj.

Blinda merkatiko: La defio de mezurado sen nombroj

Etikedoj

Duolingo, duolingo-generacio, informado, internacia kunlaboro, internacia projekto, kunlaboro, libroservo, maljunuloj, merkatiko, mezurado, pasporta servo, Seulo, sociaj retoj, uk

Mi ne komprenas kial ni ne seriozas pri merkatiko. Ni signifas la Esperanto-movadon. Hieraŭ mi recevis retmesaĝon, kiu tiom kolerigis min, ke mi preskaŭ respondis al ĝi ion malbelan. Sed mi prefere uzas la energion por mia blogo, ĉar la temo estas ampleksa kaj interesa.

Min neniam interesis merkatiko. Aŭ ni povas diris tiel, multe pli gravas al mi aliaj aferoj en la mondo ol provi vendi aferon. Sed fakte, se mi kreas ion kio havas valoron, mi ja volas ke la mondo sciu pri ĝi, ĉu ne? Do, tamen ne ĉiam. Mi pensas ke mia blogo havas valoron, tamen mi tute ne serioze diskonigas ĝin. Kelkfoje, se mi pensas ke blogero bone sukcesis, tiam mi eble mencias al miaj amikoj ke indas legi ĝin. Alifoje, mi ĝojas ke mi havas spacon en la reto, kie mi ne devas kaj volas fari kompromisojn. La kritikoj estas la miaj, kaj supozeble eĉ estas kelkaj homoj, kiuj silente konsentas kun mia pensmaniero pri kelkaj aferoj.

Sed. Ne estas same pri Pasporta Servo. Mi povas diri, ke mi kvazaŭ hazarde, de la flankaj riveroj enfluis la projekton, kaj tute ne konscie komencis pli kaj pli proksimiĝi al la laboro. Pasporta Servo ĉiam ekzistis ie en la malantaŭo de mia vivo. Supozeble pro tio, ĉar mi estas Esperanto-parolanto de pluraj jardekoj, kaj tiu projekto ĉiam ekzistis. Eĉ se mi mem neniam havis la libreton, ni ne aperis en ĝi, sed tamen gastigis kaj mem gastis ĉe PS-gastigantoj. Bone, ni diru tiel ĉe amikoj, kiuj fakte ankaŭ estis en la libreto. Mi ĉiam pensis pri ĝi kiel kerna parto de la movado. Vere tutmonda. Tial mi serioze ekpensis kiel helpi ke ĝi ne malaperu, kiam mi vidis la signojn kiel rapide ĝi komencis ekiri al sia morto. Post la envolviĝo de Batist, mi komence helpis (espereble) per miaj ĝeneralaj konsiloj aŭ opinioj pri lia laboro. Kaj vi konas la reston de la historio.

Ĝenerale mi preferas projektojn.

Kio okazos nun?

Etikedoj

brita kongreso, Edimburgo, esperanto, futuro, ijk, junuloj, kongreso, maljunuloj, organizado, podkasto, ref, uk

Mi havis mian belan, rondan 30-an naskiĝtagon antaŭ kelkaj semajnoj. Dum longega tempo, mi ne pensis pri tio, ke miaj junularaj jaroj oficiale povas finiĝi. Mi timis pri tio. Nun mi ne plu timas, mi nur konstatas, ke esti super tridek en la Esperanto-movado estos io tute alia ol la eblecoj ĝis nun. Mi scias, ke laŭ TEJO ni, super 30 restas junaj ankoraŭ 5 jarojn, sed tamen, ni ankaŭ scias, ke tio estas ĝenerala mensogo por oficiale havi pli da membrojn en la organizo kaj neniel rilatas al ni.

Pri kio mi parolas? Do, kiaj Esperanto-aktivecoj kaj aranĝoj estas super 30? Speciale nejunularaj renkontiĝoj, kiuj ne celas familiojn aŭ lernadon de Esperanto? Laŭ mia sperto ne multe. Mi ne diras, ke ne estas, sed supozeble ne multe, kaj certe la vigleco de la junularo mankas el ĝi. De kie mi scias tion? Mi vidas la maljunulojn, kiuj daŭre venas al junularaj renkontiĝoj, ĉar ili ne havas la sian por festi kaj amuziĝi. Ne, mi ne parolas pri tiuj, kiuj ĵus pasis la oficialan junularan limon. Homoj ĉirkaŭ 40, 50 eĉ 60 regule(!) partoprenas aranĝojn, kiuj estas speciale organizitaj por tute alia generacio. Al tiuj, kiuj finas mezlernejon, aŭ studas ĉe universitato vidi maljunuloj ne estas alloga kaj eĉ komprenata. Por mi tio estas evidenta afero kial. Mi jam skribis pri tio multe pli detale en unu el miaj plej seriozaj blogeroj.

Novaĵoj de la movado

Etikedoj

agado, aktivado, argentino, bonaero, brazilo, donacado, esperanto renkontiĝoj, fremdlingva biblioteko, hej, hungario, ijk, ijk 2013, ijk 2014, ijs, israelo, jer, lernu, mono, organizado, prelego, sud-ameriko, tejo, uea, uk

Klare mi lastatempe estas tre okupata per IJS, sed ankaŭ pri miaj studoj. Tamen, nun mi deziras skribi kaj komenti pri kelkaj aferoj el la movado.

Unue iomete pri la IJK-oj. 2014 estos la jaro de Sud-Ameriko, la grandaj renkontiĝoj estos organizitaj tie. La 99-a (preskaŭ 100, belege! Ĉu la 100-a okazos en Bjalistoko? Aŭ en Bulonjo sur maro? Certe estos grandega batalo por la honoro.) Universala Kongreso de Esperanto(UK), ĉefa renkontiĝo de la Universala Esperanto Asocio (UEA) okazos en Bonaero, en la ĉefurbo de Argentino. Estis du kandidatoj laŭ la paĝo de TEJO: unu de argentina kaj unu de brazila teamoj. Kompreneble ĉiam taŭgas kaj indas proksime havi IJK-on kaj UK-on, se ili ne estas en Eŭropo. Plej multe da eŭropanoj vojaĝas tiom malproksimen, se ili povas resti pli longe ol nur unu semajno, almenaŭ du, sed kutime tri aŭ kvar. Ni vidis tion rilate al Vjetnamio, Kubo ktp. Do, kiu gajnis? Interese! Brazilo gajnis, kaj Argentino ricevis la instigon organizi bonan/riĉan junularan programon. La klarigo estas, ke la brazila teamo jam estas sperta, do indas doni la torĉon al ili. Mi iomete malkonsentas. Se sperto mankas, kial ni helpi la pli malspertan, sed tamen entuziasman argentinan teamon por povi organizi IJK-on?  Por kio ekzistas en la estraro de TEJO spertulo pri la kongresoj? Ĉu nur por elekti? Elekti povas ĉiuj. Aŭ daŭre helpi la teamon de la organizantoj (kiuj eble ne tiom spertas)? Mi pensas, ke la junuloj pensas pri la IJK, ke ĝi estas nur por maljunuloj, kiuj aĝas ie inter 70 kaj morto. Parte ili pravas. Ni diru, pravis. Mi ne scias fakte ekde kiam, sed UK-oj komencis havi bonan aŭ interesan junularan programon (klare por allogi alian kategorion de partoprenantoj) ankaŭ por la junuloj. TEJO estas parto de UEA, TEJO organizas (teorie) IJK-on, do la junuloj estas servitaj per renkontiĝo. Ĉu ne? Mi pensas, ke la unuan fojon kiam mi aŭdis pri io junulara kaj bona estis en Vilno, 2005. Antaŭ la IJK en Zakopane homoj partoprenis ĝin en Litovio. Do klare la klarigo devus esti pli: ni ricevas du aranĝojn per unu decido: argentinanoj: bonvolu distri nin ankaŭ dum la UK, brazilanoj, vi jam spertas, bonvolu daŭrigi distrigi nin por plia semajno post la UK. Ne malbona pensmaniero por la turismemaj eŭropanoj.

Sed antaŭ IJK 2014, estos IJK 2013. Ĉu ĝi fakte okazos? Mi skribis fine de novembro, ke la aliĝilo por la renkontiĝo ankoraŭ ne ekzistas. Estas post la mezo de februaro, kaj oni daŭre petas paciencon, ĉar ĝi baldaŭ aperos. Klare estas iu granda fuŝo ankaŭ ĉi jare. Nun en fb kaj en ankaŭ en Guglo+ mi vidis alvokon pri malmultekostaj flugbiletoj por partopreni IJK-on. Eĉ mi vidis en la paĝo de FESTO alvokon por malmultekosta alveno al IJK de la renkontiĝo.. Mi unue tute surpriziĝis… ĉu ne IJK ĉiam okazas meze de julio? Kaj poste mi pensis: tio mankis al mi! Tial ni ne decidis pri IJS post FESTO, sed antaŭ, ĉar ni ne volis havi ĝin dumtempe kun IJK, tio ja ne decas ĉiu kaze. Sed ne estas aliĝilo. Tamen kiel oni sciu, kiom kostos partopreno, kaj aĉetu jam flugbileton? Nia kotiztabelo de IJS estos preta morgaŭ, la aliĝilo pretas, la retpaĝo pretas, kaj ni decidis organizi nur antaŭ monato kaj duono. Jes, estas malpli granda renkontiĝo. Sed la organizado havas la samajn ŝtupojn. Oni originale devas mencii kostojn (proksimumajn) kaj lokon por la IJK jam dum la kandidatfazo de la evento. Mi vere vidas nenian kialon por ankoraŭ ne havi aliĝilon por la plej grava junulara Esperanto evento de la jaro, tiu, kiun ĉiu Esperanto-parolanto provas almenaŭ unufoje partopreni en sia vivo. Kio estas la rolo de TEJO? Kio okazas?

Samtempe TEJO provas kolekti monon por la vjetnamaj organizantoj de la pasinta IJK por ebligi ilian partoprenon en Israelo. Bela iniciato. Tamen oni ne devus peti TEJO-anojn por doni monon. TEJO mem devus certigi aŭ almenaŭ terure strebi por gajni monon tra subvencioj, aŭ helpi vjetnamanojn por peti/gajni monon tra subvencioj por si mem per la sperto de TEJO. Ĉar denove, TEJO fuŝis, kaj ricevis lastminutan savadon de la helpemaj vjetnamanoj. Do aŭ ili decidu doni monon de la jara buĝeto (kiu estas tre malgranda por la ŝanĝo de leĝoj kaj la malŝparo de mono por pagi alian TEJO-laboriston) aŭ petu de UEA, sed mi pensas, ke estas la respondeco de TEJO doni la monon. Ili fuŝis, ili devus pagi.

Interese, ke nuntempe monkolektado de afablaj Esperantistoj por pliigi la movadon estas nova tendenco. Mi skribis pri tio, ke lernu! petis helpon por plinovigi sian paĝaron, ĉar la dizajno jam estis tre malnova (10 jara), kaj pro la amaso de informoj kaj la vasta paĝo, oni bezonas pagatan/profesian helpon por propre agi. Mi ne donacis monon (mi ne havas monon ĉiu kaze), kaj mi registris unufoje (antaŭ longa tempo, eble en 2007?) por vidi la paĝon. Ĝi estas sendube tre bona por lernantoj, sed mi estas denaska, do finfine tute ne uzis ĝin. Mi scias, ĝi utilas por instruistoj ankaŭ. Eĉ kiam mi instruis, mi simple ne uzis ĝin. Ĝuste pro tio mi decidis forigi mian konton, ĉar mi prefere ne donu la impreson, ke mi uzas la paĝaron, se mi fakte tute ne faras tion. Simple ne estas juste havi lernu-konton, se mi ne povas reciproke ion doni.

Tamen dum du monatoj oni sukcesis kolekti ĉ. 12.500 USD-on. Bele granda sumo, pli ol 200 homoj malavare helpis. Gratulon al la kampanjo, kaj dankon al la donacintoj! Mi pensas, ke nun multaj homoj malpacience atendos la ŝanĝojn kaj la evoluon de la paĝaro!

Same evoluas la retpaĝo por la hungara renkontiĝo, IJS, ĝi estas tute renovigita, plena per novaj informoj pri la renkontiĝo en Tiszafüred. Kiel menciite pli supre, la kotiztabelo mankas nur. Pri tio laboras ni ĉi semajnfine, poste la paĝaro estos kompleta. Planoj estas aldoni detalojn pri la tuttaga kaj duontagaj ekskursoj kaj apartan, iomete pli detalan informojn pri niaj francaj kaj italaj partneroj. Samtempe jam pretiĝas la retpaĝo por JER, Junulara Esperanto-Renkontiĝo en Győr, estos post unu monato, semajnfina kunveno de la hungaraj junuloj, kun jarĉefkunveno. Sed antaŭ tio estos interesa programo ĵaŭde, la 21-an de februaro en la Landa Fremdlingva Biblioteko en Budapeŝto. Esperantlingva prelego de sinjoroj Endre Dudich kaj Albert Gesztesi, la titolo de la prelego estas La esploro de Luno – ĉu finita aŭ restartita? Februaro estas klare ankaŭ monato por aktivi kaj agadi!