Ne nur kretenoj

Etikedoj

complete esperanto, kunlaboro, lernado, Londono, projekto, spertoj

Tiu somero temis pri teamlaboro. Mi tiom sopiris finfine sperti agrablan kunlaboradon, ke mi simple ne volis kredi mian bonŝancon, kiam tri foje okazis tio dum la somero, en tri diversaj projektoj rilate al Esperanto. Pri la ĝojo labori dum REF mi jam skribis, pri la projekto rilate al instruado pri egaleco dum IJK mi verkos pli detale en la peco pri la renkontiĝo mem, do nun venu kelkaj vortoj pri la lasta projekto de la somero, kiu okazis en malsekega Londono.

10+1 aferoj, kiuj gravas – lernindaĵoj de 100 artikoloj por SĈNK

Etikedoj

blogo, historio, movado, spertoj, sĉnk, verkado

Praktike mi jam skribis libran longecon pri mia perspektivo de la movado. 100 artikolojn mi publikigis ĝis nun en SĈNK. Mi ŝatas rondajn numerojn. Ili igas min paŭzi kaj iom repensi pri la progreso kiun mi faris. Ĉefe, ke oni ne scias komence:

Gratulo de WordPress

• ke estos 100-a artikolo,
• ke eĉ post 7 jaroj mi daŭre skribos,
• ke pli ol 14mil homoj iel trovos miajn skribaĵojn.

Kiam mi komencis, mi ne celis legantojn. Mi volis trovi lokon, kien mi povas skribi pri miaj spertoj, kaj jes, kritikojn pri la Esperanto-movado. Ĝenis min, ke ĉion, kio estas Esperanto bezonis laŭdi, subteni, festi kaj nepre ne kritiki. Kvazaŭ kritikado estus la problemo. Mi bezonis tiun ejon por esprimi mian vidpunkton, pensojn kaj aperigi aferojn laŭ mia ritmo kaj volo. Tio iĝis SĈNK en la pasinteco, kun evidentaj ŝanĝoj intertempe.

Do, venu iom da rerigardado: 10 aferoj, kiujn mi lernis dum tiuj 100 artikoloj.

---

Inspiriĝo por la sekva ĉapitro

Etikedoj

dinnyés, hej, hungario, iej, ijf, internacia junulara festivalo, italio, jer, junulara renkontiĝo, kritiko, laboro, organizado, spertoj

Kompreneble mi nur ŝercis en mia antaŭa blogero. La IJF estis unu el la plej malbonaj E-renkontiĝoj de mia vivo, kaj la nomo de mia blogo supozeble neniam ŝanĝos de la ĝenerala kritikado al plenaj laŭdoj de la movado. Estas sufiĉe da retejoj kaj homoj kiuj volonte faras tion. Tamen, malgraŭ tio, ke mi jam preskaŭ komencas alkutimiĝi al vere malbone organizitaj renkontiĝoj, mi volas komenci kun la laŭdoj de la semajneto en Pesaro, Italio.

Kiam ankoraŭ la organizantoj ne estis lacaj, streĉitaj (komence de la renkontiĝo) ili atentis pri tio, ke partoprenantoj ne sidu sole kaj parigis homojn ĉe la tabloj aŭ petis homojn sidi kune kaj ŝanĝis la tablojn por povi tion fari. Tio estis eble la unuajn du tagojn, sed mi tamen ŝatis, ke almenaŭ tiam ili provis fari ion por la etoso.

Due, aspektis tiel, ke la diversaj generacioj de la italoj bone kunlaboras, aŭ almenaŭ la pli maljunaj movaduloj (ne mal)helpas al la junuloj pri la varbado por la IJF. La loka klubo de Torino (urbo for de Pesaro) ankaŭ multe helpis al la organizantoj subtenante la aranĝon ankaŭ per teĥnikaĵoj. La kontrasto kun nia semajnfino en JER estas granda, kie mi aŭdis de maljunulo en Hungario, ke en la pasintaj tri jaroj mi neniel kontribuis al la hungara movado. (Koran dankon, Szilvási, kaj nun forfikiĝu, dankon. Tio estus helpema sinteno de vi.)

Trie, IJF ne sekrete okazis en la urbo, sed estis prezentado de Esperanto al la urbanoj ĉe la urbodomo en la itala, kaj ĝenerale mi vidis sufiĉe multe da afiŝoj en la urbocentro varbante por tio, gratulojn.

Kaj nun post mia strebo trovi la pozitivajn aferojn venu nur kelkaj de fuŝoj, ĉar mi ne volas troe humiligi la organizantojn. Ĉiukaze mi ne plu partoprenos la aranĝon (ĉi foje mi estis senpage pro la ŝanĝo inter IEJ kaj HEJ – la kontrakto finiĝis per mia partopreno, mi persone dubas ĉu renovigi ĝin, sed feliĉe tio ne estos mia decido). Do mi provos koncize.

Estis vere malbona ideo fari tiom grandan paralelan trejnadon kun la programo por multe da homoj (dum la tuta semajno), ĉar poste neniel sukcesis kunigi la homojn de la trejnado kaj la averaĝajn partoprenantojn. La organizantoj elektis vesperajn programojn, kiujn ili mem ne vere ŝatas, do preskaŭ neniam partoprenis. Kaj ni ne konfuzu tion kun ili estante tre okupataj organizante ion alian intertempe. Ne tiel aspektis. Babiladis meze de la ejo kun aliaj italoj. Kio okazintus sen la preskaŭ senpaga trejnado? Ni estintus vere malmulte. (Aspektis tiel, ke la trejnado mem multe pli gravis ol la renkontiĝo. Tio vere ne funkcias. Homoj organizu aparte la trejnadojn, se ili estas tiom longdaŭraj, la du kune simple ne funkcias – ankaŭ propra sperto, vere neniam plu.)

Mallonge pri la ekskursoj: se vi havas pli ol 40 homojn vi mendu apartan buson kaj ne uzu lokajn busojn por transporti la homojn. Pro la timo, ke la homoj ne aperos por la ekiro ne diru al ili 1 kaj kvaron horon pli frue aperi. Homoj estas plenkreskuloj. Se maltrafas la buson estas ilia propra kulpo. Sufiĉas 20 minutojn pli frue renkontiĝi por fari komunan foton kaj grupiĝi. Sed tio solveblas bone kun aparta buso. Ĉu ne?

La programo estis ĝenerale katastrofo, kaj mi ne komprenas kial havi temon (migrado – ĉu iu rimarkis, ke la evento havis temon krom trejando por trejni trejnistojn?), se nur tri aferoj okazas rilate al ĝi kaj krom tio, kion ajn la partoprenantoj ofertas. La prelegejo mem estis malvarmega, homoj partoprenis malplinombre ĉar ĉio estis en malvarma ĉambro. Ĝenerale aspektis tiel, ke la organizantoj faris programon, kiun mem ne vere partoprenus, kaj ne volonte varbis por ili ĉiukaze. Laŭte babili ekstere kiam estas koncerto ene kun eble 10 partoprenantoj estis vere nekredebla sperto vidi per miaj propraj okuloj, ke tio povas okazi dum IJF. Kie estas la kreivo de la antaŭaj organizantoj? Vere ne indis reviziti post 14 jaroj Italion pro la IJF. La lando kompreneble belegas, sed mi povus viziti laŭ deziro, ne pro tiu evento.

Sed kompreneble kio pleje ŝokis min estis kiom malĝentilega estas la kunordiganto. Ni provis pagi nian kotizon kvar (!) foje kaj du foje estis klare ignoritaj. Rigardante nin kaj poste komencante pli laŭte paroli itale al iu alia homo, turnante sian dorson al ni sen diri ion ajn. Min ne tro interesis, ke ni povis vidi la organizantojn klare kverelegi, mi komprenis nenion. Unue ni pensis, ke estas iu ŝerco, sed poste kiam oni devis apartigi la du kverelantojn (plurfoje dum la semajno) tamen tio estis tro. Mi jam ankaŭ kverelis antaŭ partoprenantoj, sed tio estis antaŭ proksimume 10 jaroj. Prefere ne faru, se eblas eviti. Por tio vi havas organizantejon (tio estis centre de la ejo, do teĥnike ili ja kverelis en la organizantejo, maloportune pro la loko). Aliajn stultajn detalojn mi ne skribos sendependaj aferoj kiel aĉa manĝaĵo, bona vetero estas sufiĉe hazardaj, sed do vi povas imagi la ĝeneralan etoson. Rezume, mi vere volis, ke la semajno finiĝu kaj mi povu iri hejmen.

La semajnfino poste pasis en JER, kiu estis bonetosa kaj plenlabora por mi. La sunbrila kanuumado, multe da babilado, ludoj (kaj mia koktelejo 😉 ) rezultis tre ĉarman tempon apud la lago Velencei. La novuloj tre bonfartis, kaj tio vere gravas por mi. Sed mi simple tiom lacis, ke ĝojis, ke tio ankaŭ finfine pasis. Nun mi devos koncentriĝi al mia sekva ĉapitro de E-vivo, kio temas pri miaj spertoj en la mondo de organizado. Estos strange la somero sen IJS. Teorie mi multe organizos. Praktike mi iros nenien dum la somero por E-umi. Kiel mi vidis post tiuj du eventoj… Gvidlinioj klare bezonatas en la junulara E-movado.

La (preskaŭ) senlima idealisto

Etikedoj

analizo, esperanto aranĝo, infj, jes, junulara esperanto semajno, junulara renkontiĝo, organizado, personeco, spertoj

 

Relegante la antaŭan parton pri la JES kaj antaŭ la daŭrigo eble mi paŭzu kaj aldonu tiun parton de la organizado kial JES bonis por la HEJ.

• Io alia: organizi vintran eventon, silvestran eĉ! en Hungario estas defio.

Nenio alia venas al mia kapo. Sufiĉe bedaŭrinda afero estas tio. La tempo estas vere maloportuna de la JES, ĉiu studento scias tion. Ekzamenoj estas aŭ tuj antaŭ aŭ tuj post la nova jaro. La hungaroj nuntempe ekzameniĝas kaj finas sian unuan semestron de la universitata jaro. Mi skribis mian lastan 12-paĝan hejmtaskon la 23-an de decembro, nokte finis ĝin. Poste kristnasko, rapida ripozo (?) kaj daŭrigo de la organizado, antaŭpreparado la 26-an kaj rapide foriris al tempo.

Eble estas pli bone nur por havi la plenan bildon, se mi ankoraŭ iomete revenas al la analizado de mia personeco, por povi klarigi pliajn aferojn pri mia sinteno. Mi ne vere volonte faras tiun detalan priskribadon, sed unu foje eblas tion elteni por la sankta celo. Ke vi komprenu kiel mi pensas. Venu la pozitivaj kaj poste la negativaj partoj de la INFJ-oj (estas mia personectipo).

• Kreiva: uzas kreivon por solvi defion, ĉefe personajn, bonajn konsilojn donas.
• Klarvida: vidas malhonestecon kaj manipuladon de homoj. INFJ-oj vidas kiel homoj kaj eventoj estas konektitaj kaj uzas tion por vidi la kernon de problemoj kaj defioj.
• Inspira kaj konvinkema: povas inspire paroli al homoj kiuj havas la enan idealismon kiel ili. Povas bone publike paroli, gvidi diskutojn fiere parolante pri siaj temoj.
• Decidema: La supraj kune montras, ke INFJ-oj havas tiun forton kaj volon kiuj bezonatas gvidi projekton de komenco ĝis la fino kun siaj kompleksaj detaloj. Ne nur kiel la aferoj devus teorie esti, sed fakte faras la taskojn, vidas kiel solvi ilin.
• Determina kaj pasia: Se INFJ-oj pensas, ke io estas grava, tiam ili iras por la celo kun la plej granda energio kiel eble. Tiu kutime surprizas homojn ĉirkaŭ si, INFJ-oj estas tiuj, kiuj faros skandalon, se bezonatas, io – kion multe da homoj ne kapablas akcepti, sed tiu speca pasio por la elektita celo estas mezpunkto de sia personeco.
• Altruisma: tiuj pozitivaĵoj estas uzataj por bonaj kaŭzoj. Por la forta sento, ke tiuj celoj bonas por la societo, ne por si mem, sed por plibonigi la mondon.

Sonas vere finvenkisme, ĉu ne? Sed mi vere estas tia. Mi pensas, ke mi plurfoje skribis pri tio: organizado estas kreiva laboro, kaj tio estas la interesa parto de ĝi. Tial indas homojn inviti al la organiza teamo, havi preta la administrajn partojn de ĝi kaj interkonsenti, profunde kompreni la bazajn ideojn por povi eksalti de tie. Neniam estas sufiĉe freneza ideo, kiun iel fajnigite ne eblus fari. Sed mi supozas, ke tiun ĝojon multege da homoj ne konas, eĉ tiuj ne, kiuj jam partoprenis en pluraj teamoj aŭ eventoj, ĉar ili blokiĝas je la nivelo de bazaĵoj. Mi elkore bedaŭras ilin, kaj esperas, ke ili iam lernos ĝui la proceson organizi. La kreaivan parton de ĝi. Nun, ke mi skribas pri tio, mi tute emus ekkomenci ion novan. Fakte, mi faros ion tute novan, kion mi dediĉos al la junuloj de Esperantujo, sed specife al tiuj, kiujn ĉiu devas koni: supozeble vi jam konas ilin: Tobiasz (aŭ Tóbi) kaj Vera. Ili estas nur 17-18 jaraj kaj siaj talentoj estas vere sendubaj. Sed pri la projekto mi skribos poste, iam, kiam mi jam komencos ekfari ĝin. La strukturo jam pli malpli pretas. Venu nun la negativaĵoj de mia personectipo.

• Trosentema: se iu kritikas la INFJ-oj, la respondo estos tre forta. Malŝategas konfliktojn kaj kritikojn. Se vi volas certiĝi pri dolorigi INFJ-on tiam estu nekomprenema pri siaj motivoj kaj vi 100%-e sukcesos.
• Terure privata: prezentas sin kiel la plena ideo. Ne parolas pri sia persona vivo, nek vere al siaj amikoj.
• Perfektema: laŭ tio eblas paroli pri la INFJ-oj, kiel sintenas kaj laboras pri kaj por siaj ideoj kaj celoj. Perfektemo estas ofte bona kvalito, sed tamen ne ĉiam, kaj tio havas siajn grandajn problemojn.
• Bezonas celon: ne volas administri, okupiĝi pri strukturaĵoj, ĉar ja estas klaraj paŝoj bezonataj ĝis la celo, do tediĝas de tiaj ĉiutagaj aferoj.
• Povas rapide forbruliĝi: pasio bruligas kaj la fermeco al la mondo ne vere helpas por malstreĉiĝi, do bezonas mem trovi balancon inter laboro kaj vivo.

INFJ-oj estas tre privataj kaj pro tio ofte konsiderataj kiel enigmaj personoj: ne vere parolas pri siaj pensoj kaj sentoj sen senti komforta pri la situacio. Sed samtempe kapablas tre klare kaj rapide vidi la mensogojn kaj facadojn de aliaj personoj. Ne estante seriozaj amikoj kun tiuj, kiuj ne havas la samajn celojn kiel INFJ.

Tiu tipa profunda analizo de mia propra personeco estas tiom forta kaj akurata, ke estas malfacile fari la tradukon sen pensi pri pluraj ekzemploj por ĉiuj ecoj en mia vivo. Sed do mi vere ne volas plu paroli pri mem (mi ja faras tra mia laboro), nur komprenigi kiel eble plej bone la situacion de la tuta organizado el mia vidpunkto.

Mallonge eble mi rezumu la aferon: se mi estas la kunordiganto, mi kapablas kaj ne timas decidi. Tio ja esta kerna afero. Ne volas fari ĉiam la samon, ĉar tio estas damne enuiga. Bezonas kaj serĉas la celon de la evento. Kiun mi ĝis nun ne sukcesis trovi por la JES, krom tio, ke ĝi estas silvestre, kaj ne estu vintra IJS. (Ĝi estas german-pola, sed ne vere, aktivula kaj kunlabora, sed ne vere.) Mi amegas labori kun kreivaj homoj kun kiuj la ideoj simple flugas en la aero, kiuj volonte kunpensas kun mi, kaj kiuj volas la bonon de la evento kaj la partoprenantoj en ĝi. Se mi devas labori kun homoj, kiuj diras “fek al partoprenantoj” (bedaŭrinde tio okazis) mi simple disfalas. Estas volontula laboro, do mi ne povas forĵeti ĉiujn detruajn homojn, kaj tio mortigas min de ene. Se vi mensogas al mi, mi scias. Se vi ne scias aŭ pretendas forgesi kion ni priparolis – mi memoras kaj ne vere pardonas vin. Se mi ne mencias, ke mi scias, ke vi ne faris vian laboron, tio ne signifas, ke mi ne rememoras. Nur por la paco mi aŭ faros la laboron anstataŭ vi aŭ solvos iel aliel la problemojn kaj taskojn. Se vi perfidas min tiam vi estas morta por mi en la organiza teamo. Mi ne faros skandalon, se ne bezonatas. Se mi metas guglo-formon en la reto ĉar la promesita aliĝilo ne pretas eĉ post tri monatoj (sed ĝi estas preta de pluraj semajnoj… do kie eblas testi? kial ne funkcias? – nenia respondo), tiam mi havas celon: ke ĝi estu preta. Se vi laboras kun pasio kaj volas ion elstaran fari, mi estas la plej ĝoja, kaj dum sekundoj havos dudek ideojn por kiel fari kaj kion fari ekzemple dum la silvestra balo. Mi neniam forprenos vian entuziasmon, eĉ se vi havas komence klare malbonajn ideojn aŭ vi eraras. Jes, mi estas perfektema kaj mi volas, ke ni havu altan nivelon de kion ajn ni faras. Mi vere kredas, ke aliel ne indas labori. Havu damne stilon, volu bonkvalite labori, se la celo estas komuna. Se ne, tiam kial vi laboras kun mi? Vi supozeble devas. Mi bedaŭras vin. Mi malŝatas kritikon, sed kiu ŝatas? Se mi ricevas kritikon mi scias ĉu ĝi estas pro mi aŭ pro mia laboro. Se ĝi ne validas, mi ne akceptas ĝin. Mi rapide forbruliĝas, do, ne tiom rapide, sed post iom da tempo jes. Mi ankaŭ bezonas la pozitivajn reagojn kelkfoje, kaj vidi, ke havas sencon, kion mi faras. Tial mi forlasis la teamon en aprilo kaj pro altruismo revenis en aŭgusto.

Estu nur tiom pri mi. Estas vere tro, sed kion fari. Daŭrigos kun detaloj kaj faktoj de la organizado kaj kial la tuta afero havis tiom multe da problemoj, ke mi taksas ĝin kiel fiaska projekto malgraŭ la klare bona etoso kaj ke mi persone ŝatis la eventon.

Organizado ne estas demokratio

Etikedoj

esperanto aranĝo, esperanto renkontiĝo, esperanto renkontiĝoj, hej, jes, junulara esperanto semajno, organizado, pej, spertoj, teamo

Mi skribis antaŭ semajno post la fino de la evento, kaj mi pensas, ke mi daŭre vidas la rezulton de la JES same kiel tiam. Eble mi bezonas iom pli klarigi mian fortan analizon pri la organizado, ĉar ja estas granda kaj longa historio malantaŭ mia malĝojo pro la JES.

Ne miskomprenu min: la evento estis etosplena, amuza, la homoj bonfartis, ne okazis grandaj eraroj, malsanulejaj akcidentoj aŭ skandaloj, ĝi vere estis tre bona evento, kiun mi ŝatis. Sed, kompreneble estas sed: rilate al tio, kion ni originale priparolis, kaj kio estis la celo por helpi (!!) la JES, kaj do la polojn kaj la germanojn tio tute ne realiĝis. Eĉ ne parte. Tion mi bezonos poste ankoraŭ detaligi, ĉar nun sonas vere misterie pri kio mi parolas.

Eble mi komencu per tio, ke pluraj teamanoj diris al mi alvenante al la fino de JES: “fakte, Stela, mi eĉ ne vere komprenas/scias kiel vi laboras, kaj pri kio vi pensas”. Ne ili estis la unuaj homoj, kiuj diras tion al mi. Mi pensas, ke la plej granda diferenco inter tiuj homoj, kun kiuj mi bone kapablas kunlabori kaj tiuj, kun kiuj ne estas la stato de fido. Ĉar la afero estas kune en mia kapo. Nur tiuj homoj komprenas tion, kiuj konas min de pluraj jaroj (prefere pli ol 10). Mian idealismon estas malfacile kompreni, estas pli facile senti. Aŭ simple vidi la rezulton de mia laboro (= de mia idealismo). Do, tio signifas, ke ĝenerale malgraŭ tio, ke mi vere bone kapablas klarigi aferojn, ekzemple anglajn gramatikaĵojn al miaj lernantoj, aŭ politikan sistemon kaj ĝian reciprokan efikon sur la genraj rilatoj en Hungario, mi estas preskaŭ senhelpa kaj malebla, se mi devas klarigi detale kial mi petas ion. Fidu min, ĝi funkcios, vi vidos. Se vi ne komprenas kion vi devas fari, simple diru, mi helpos. Se vi ne fidas min, ke tio, kion mi petas estas grava kaj vi simple ne faras ĝin, ĉar vi ne taksas ĝin bezonata tiam ni ne vere povos bone kunlabori. Kiam gravas tio? Tiam, kiam mi estas la ĉefo. Ĉar organizado ne estas demokratio. Estus bonege, se ĝi estus, kaj tio signifus, ke la respondeco, gajno kaj laboro bele disdividiĝas inter la membroj de la teamo, sed se ion mi komprenas en la vivo, tio estas malegaleco kaj ĝia rekonado. En tiu ĉi JES la hungara teamo aŭ ni diru tiel HEJ estis en la plej malgajna pozicio kiel eble kaj tion mi devis rekompenci laŭ miaj kapabloj.

Kial ne bonis la afero por HEJ? Se JES fuŝas, do estas pro tio:

• ĉar estas en Hungario,
• ĉar la hungaroj kunorganizis ĝin,
• ĉar la hungaroj ŝtelis la eventon de la germanoj,
• ili jam havas IJS-on kaj JER, kompreneble ili ne kapablas trian renkontiĝon organizi en unu jaro.
• ili kapablas organizi nur someran eventon, tiu JES estos kvazaŭ vintra IJS, ne JES.

Kial bonis por GEJ?

• ĉar ili ne organizis, do ne havas respondecon,
• ĉar se la hungaroj fuŝas, do povas diri: sekvan jaron, ni faros pli bone en nia lando.
• ĉiukaze JES jam estas malbona solvo, ĉar la IS jam ne ekzistas, sed tio, ke kun la poloj estis kaj ne en Pollando, tio estis grandega perfidado de la originala kontrakto.

Kial bonis por PEJ?

• se la hungaroj fuŝas, oni povas diri, ke do ĝis nun ni organizis kun la germanoj, do estis io nova, ĝi simple ne funkciis tuj,
• estas malfacile organizi en alia lando ol Pollando (kun la germanoj jam faris, sed denove en alia lando),
• ne polo estis la ĉefo, do vi komprenas, ni farintus pli bone, estis kiel estis.

Tiuj estas kelkaj realaj ebloj kaj jam aŭditaj kialoj dum la organizado. Kompreneble, mi rigardas la pozitivan flankon de la organizado, eĉ tiam, kiam ne estas multe da. Do JES fuŝis, kaj tute ne fuŝis fakte.

Kie mi fuŝis? Mi pensas, ke ne estis la taskoj sufiĉe klaraj al tiuj, kiuj ne demandis min. Se ni rigardas la bazan staton de mia pensmaniero mi simple fidas, ke la homoj faros sian laboron, kion ni antaŭe priparolis kaj interkonsentis. Supozeble donas tre bonan bildon pri mi, kaj vi pli bone komprenos kiel mi pensas, se vi legos la personectipon de la INFJ. Ĝi estas en la angla, do eble mi rezumu kelkajn aferojn pri ĝi. Mi parolos multe pri mi mem nur nun, ankaŭ por komprenigi la postajn blogerojn, kiuj estos partoj de la ĉeno pri mia lasta organizita evento (kaj antaŭaĵoj), la JES. En 2016, – la nova jaro komenciĝis por mi nur la 4-an de januaro – mi strebos partopreni almenaŭ du E-aranĝojn kaj ne organizi ion ajn, nur helpi minimume en HEJ, se bezonatos.

Mi uzos la retejon pri la personectipoj por gvidi miajn pensojn pri kiel mi sintenas pri organizado, kio evidente estas algluite al personeco. Sekreto estas, ke tiun ĉi blogeron mi volis skribi post mi forlasis la organizan teamon de JES en aprilo, sed mi simple ne havis la energion por fari tion, se mi tiam skribintus la aferon supozeble ne estintus JES en Hungario, do mi prefere restis silenta la tutan jaron.

Do INFJ-oj, kiel mi ne estas revantoj, sed homoj, kiuj kapablas realigi celojn kaj pozitivigi la vojon. Tiu personectipo volas helpi aliajn en sia vivo, tio estas la celo de sia vivo, sed pleje gravas por si kompreni situacion kaj en ĝi tion, kial fakte homoj bezonas helpon.

/Mi enmetos komentojn rilate al JES: kiam unue LukiZ serĉis min kaj Sacin, ke ni helpu (!!) dum la JES mi tuj demandis kial, kio estus la laboro mem, kiu parto bezonatas helpon kaj poste pridiskutis, decidis pri tio, kiu povus eventuale kaj pri kio helpi. Helpado signifas, ke se tiuj homoj forfalas, tiam pli malfacilas la organizado al la organizantoj. En tiu ĉi JES, sen la hungaroj ne estintus JES, la situacio rapide kaj multege ŝanĝis, kaj multaj HEJ-anoj diris, ke ili ne volas partopreni en la afero aŭdante tion, kiom malmulte da homoj estos en la teamo krom la HEJ-anoj, plurfoje stresante, ni ne faru la JES-on, estas tempo eliri la projekton, ĉiu kaze ankoraŭ ni ne havis kontrakton kun la ejo en Eger./

Malgraŭ tio, ke la INFJ-oj parolas mallaŭte, ili havas tre fortan opinion kaj batalas por la ideo, je kiu ili kredas. Kapablas decidi, havas fortan volon, sed tion maloftege uzas por persona gajno. INFJ-oj uzas kreivon, imagon, konvinkon kaj sentemon por krei balancon, ne avantaĝon. Egaleco estas tre alloga vorto por INFJ-oj, kiuj pensas, ke kompato povus solvi la mondajn problemojn.

/Mi rigardis la organizadon de JES ne tiel, kion HEJ povas gajni de ĝi, kaj en la HEJ-teamo ni priparolis: se ni ne malgajnas, tio jam estos gajno. Ne temas pri mono ĉi tie. Mi sciis, kion ni bezonus por balanco kaj bona kunlaboro, sed tio mankis de la alia flanko. La kreivo kaj la konvinko pleje. (Mi eĉ preskaŭ ne menciu, ke homoj ne fidis miajn kapablojn, sed mem ne volis kunordigi la eventon, ĉantaĝo venis al la HEJ-teamo: aŭ financoj aŭ kunordigado. Mi elektis sciante, ke kelkajn monatojn pli frue ni parolis pri tio, ke ni strikte ne kunordigos la eventon.) Mi ne scias kiom foje mi aŭdis en la teamo, ke la renkontiĝo fiaskos aŭ ke ni faru ajnan eventon, nur ĝi jam pasu. Mi ne tiel organizas, kaj vidante kiom malĝojigis tia parolado ankaŭ la aliajn plej aktivajn organizantojn mi simple ĉagrenis dum semajnoj.

Egaleco ankaŭ signifis al mi, ke mi volas, ke ni egale havu la taskojn kaj la devojn, ke surloke ĉiu povu trankvile labori kaj partopreni la eventon. Mi bedaŭrinde ne havis tiun sperton, ĉar parto de la organizantoj simple malaperis dum la tago, plurfoje forgesis pri interkonsentoj kaj kulpigis aliajn homojn por siaj respondecoj. Nekredeble. Tio signifis, ke praktike 4 organizantoj kun 2 helpantoj okazigis tiom grandan eventon surloke. Tiuj 6 homoj ne povis festi aŭ ripozi. Kelkaj aliaj organizantoj faris la minimumon de la minimumo. Se estintus la origine priparolitaj 12 tiam ĉio irintus pli glate./

Pri INFJ-oj ofte oni pensas, ke estas kvietaj ekstravertitaj homoj, sed prefere oni rememoru, ke ili bezonas tempon sole por ripozi, alikaze subite malaperos. Ili multe okupiĝas kiel aliaj sentas, kaj volas reciproke havi ripozon.

/Mi dufoje ploris dum organizado de E-eventoj: dum la unua ĉeforganizado de IJS, kiam mi estis 19 jara [mortlaceco kaj serioza perfido], kaj dum la lasta dum JES 28 jara mi [mortlaceco kaj malserioza perfido]. Eksa organizanto diris al mi: E-aranĝo ne estas vera aranĝo, se oni almenaŭ unufoje ne ploras dum la evento. Mi malkonsentas. Kial plori? Pro ĝojo, kial ne?, sed ne pro miaj kialoj. Tio signifas, ke io ne vere bone funkcias. Tio ne nepre devas videbli ekstere al la partoprenantoj! /

Plej grave: INFJ-oj pro siaj idealoj kapablas multe pli labori ol la rompiĝpunkto, kiam jam estas vere tro stresitaj, malsanaj kaj malgajaj.

/Ekzakte kial mi decidis forlasi la organizan teamon en aprilo…/

Daŭrigota.

Staru sur la monteton!

Etikedoj

hej, hungara esperanto junularo, ijs, internacia junulara semajno, jer, jes, junulara esperanto semajno, junuloj, maljunuloj, spertoj, teamo

Revenante de JER mi tuj komencis labori. Mi ne plu estas en la estraro de HEJ, kaj ne plu kunordigas la IJS-on. Nun mi devus-povus iom ripozi. Kiam mi estis tre juna aktivulo en la IJS-teamo (15jara proksimume), mi cerbumadis kion mi sentos kaj kiajn pensojn mi havos kiam mi estos jam proksime al la 30-jara limo de junulara movado. Mi havis plenan respekton al la spertuloj en la teamo tiam.

Ne, mi ankoraŭ ne estas 30, eĉ ne 29. Nur 27, sed post kelkaj semajnoj jam 28, kaj tiuj demandoj venas pli frue laŭ mi, kiam oni jam vidas la ‘finon’. Kelkaj homoj firme decidas kiu renkontiĝo estos la lasta, kelkaj abrupte forlasas la movadon dirante nenion, kelkaj iĝas gepatroj kaj iom paŭzas, poste revenas, aŭ neniam paŭzas kaj kunportas la bebon, infanojn al la junuaraj renkontiĝoj. Kelkaj ne forlasas la junularan movadon kiam ili iĝas ĉ. 30 aŭ 40 jaraj.

Kial estas tiom malfacile scii, kiam oni finu? Laŭ mi parte tial, ĉar oni ne volas esti konsiderataj maljunaj, kiam oni fakte estas ankoraŭ junaj. 30 jara homo estas junulo. Due, kio atendas aktivulon post la junulara movado en la plej granda parto de la mondo? Nenio. Kiam oni estas 60 jaraj, jes, denove, estas tiuj kluboj, kie semajne unufoje aŭ monate vidas manplenon da aliaj maljunaj E-parolantoj. Sed se oni ne havas denaskulon, aŭ vivas en Germanio/Francio mi ne vidas vere bonajn renkontiĝojn, kiuj ne mortigus min per enuaj prelegoj.

Fakte ĉu oni entute finu? Aŭ simple restu? Ni vidas ekzemplon por ĉiu kategorio.

Do, kio okazis? Post la IJS pasintjare mi diris sufiĉe firme al la teamo, ke eble mi kunordigos unu lastan IJS-on en 2015, sed mi ne nepre farus tion, ĉar oni jam devas pripensi en la teamo, ke kiu transprenos la taskojn. Ankaŭ mi povus diri/sugesti, kiu faru tion post mi, sed tio estas volontulado, ne laborejo. Poste venis la tuta kunlabora mizero pri la JES, kaj tio vere plene fuŝis miajn planojn por la IJS. Mi ankoraŭ rapide(=malrapide) trovis ejon por la IJS, ni pretigis bazan retpaĝon kaj aliĝilon, sed mem la organizado ne okazis, ĉar niaj energioj forfluis en la direkto de la JES. Mi devas diri, ke mi tre ĝojas, ke ni komencis organizi tiom frue ambaŭ renkontiĝojn, ĉar la daŭro de la organizado estas multe-multe pli longa, ol mi originale pensis. Tutnormale, ni neniam laboris kune, ni ne konas vere bone unu la alian en la tutinternacia teamo, ni ne scias kiel la aliaj laboras kaj kiaj prioritatoj estas. Dum la JER ni tre bone sukcesis priparoli multajn aferojn kaj nun la JES jam havas teamon en mia kapo. Pri tio mi tre ĝojas.

Tamen, estas fino de epoko por mi. Kaj nun mi rezumas. Mi skribas manlibron por la HEJ-aktivuloj. Kaj pripensante, strukturante ĝin mi iĝas pli kaj pli kolera: la IJS ekzistas de 28 jaroj, la JER de eĉ pli! Kiel tio povas esti, ke la antaŭaj aktivuloj ne pensis pri tio, ke oni devus rezumi la konon pri la renkontiĝoj, propre arĥivi kaj centrigi la informojn? Ne nur parte, ne nur kelkajn temojn, sed profunde, de la bazoj pri la jarĉefkunvenoj, financoj, kotizoj, kutimoj kaj plenaj strukturoj. Kial neniu pensas pri tio, ke antaŭ foriri oni devas arigi la konon? Ni scias ekde Foucault, ke kono estas forto, potenco. Rigardante tiun tre bazan pensmanieron mi povas pensi pri kelkaj aferoj: aŭ oni volas teni tiun konon por si mem intence, ke oni dependu de tiu persono (kiu havas ĝin rilate al io ajn en la E-movado en Hungario), aŭ oni ne havas sufiĉe da kono (tio neniam estas vero, se oni nur unufoje faras gufujon dum renkontiĝo aŭ gvidas kurseton jam oni havas spertojn por komenci skribi ion), aŭ oni tute pigras transdoni, aŭ oni pensas, ke tio ne tiom gravas, ke oni jam tamen scias tiujn aferojn, estas evidentaj, ne bezonatas pli da klarigo. Pluraj homoj forlasis la movadon pro ofendiĝo, pro laciĝo, ne pro propra volo, nek tio helpas la aferon.

La nuna stato de la movado montras, ke la kono perdiĝas. Mi povas vidi arĥivojn ekde 2010 (elektronike) pli malpli, kaj provas nun ĉion kunigi kaj havi en unu loko. Feliĉe mi ne povis forveturi iom ripozi en Londono ĉi semajne, do havas aldonan 3 tagojn libere labori pri tiu grandega projekto.

La demando revenadas: kial neniu faris tion antaŭ mi? Plene de konscio, ke mi ne volas lasi tiujn vere talentajn junulojn sen ajna transdono de informoj (ili mem multegon scias, nur dise-mise), kaj volas fari kiel eble plej bonan laboron, mi konkludas, ke tio estas la bazo de la problemo. Ke ni, spertuloj, kiuj havas proksimume 15-20 jaran junularan movadan memoron en la kapo povintus jam antaŭ longe fari tion. Teĥnologio nun helpas, sed ne nepre bezonatas. Oni plendas pri la malapero de grandaj generacioj de organizantoj en Germanio, Francio, Italio (kaj Hungario) sen pensi pri tio, ke oni havas respondecon ne nur dum la organizado, sed ankaŭ poste. Mi ne diras ĉefe poste, ĉar tio ne veras. Sed damne, laŭ miaj standardoj oni ne rajtus simple foriri kaj neniam rerigardi. Se oni konas la recepton por sukceso bv. tiam transdoni tion. Iel ajn. Sed faru. Ne poste venu kaj riproĉu: en mia tempo…

Kaj nun, ke mi vere pensas pri tio, kaj rememoras homojn, kiuj gravis(?) en la junulara movado (ne nur en Hungario!), do, plej multaj volis, ke ili manku, kvankam la afero de organizado kaj etoso estas ne tiom malfacila kiom mistera oni provas igi en la imago de homoj. Jes, bezonatas homoj kun karismo, bezonatas tiuj, kiuj faras la etoson, etoso ne iĝas de si mem, mi jam skribis pri tio. Tamen, multo dependas de alio. Pli ol la duono estas la laboro antaŭe. Kaj se oni malspertas, jes, simple oni sekvu liston. Recepton, kiu funkcias. Imporvizado funkcias nur se oni havas jam la bazojn de la renkontiĝo kaj sperton(!). Oni ne povas 90%-e, aŭ eĉ 50%-e improvizi kaj plene kalkuli je karismuloj. Ĉefe, ke bezonatas nur unu, ĉar du karismuloj ne vere funkcias en unu malgranda renkontiĝo. Tiu persono povus (se bezonintus) kun ĉiu karismo de la mondo balanci plene fuŝitan sonsistemon, financon kaj bushoraron de unu renkontiĝo sole? Mi dubas.

Bone, mi iom foriris de la temo de la teamo. Kial mi nostaligas kaj malĝojas? Do, ĉar mi neniam vere estis parto de la teamo de la hungaroj. Mi ĉiam sciis tion, sed nun, ke la aferoj iom post iom finiĝas por mi, tion eble mi povas nun jam plensobre (kun glaso da vino en unu mano) deklari. Komence, mi estis tro juna en la teamo. Ĉiu estis almenaŭ 5 jarojn pli aĝa ol mi. Kaj malgraŭ tio, ke mi konas plurajn denaskulojn samâgajn (aŭ nur iomete pli junajn ol mi en Hungario), ili neniam aliĝis al la organizantoj samtempe kiel mi. Ne scias kial, sed ne. Do mi ne havis samaĝulojn. Poste mi kunordigis la IJS-on (2007), kaj tie venis la glacia duŝo. Evidentiĝis, ke tiuj, kiuj povintus helpi min kaj tiuj, kiujn mi fidis, ne kapablis bone toleri, ke mi ne plene fiaskas kiel organizanto kaj bezonas helpon nur se petas. Ne nepre volis ricevi bonintencajn ofertojn kaj helpon. Do, ili simple decidis fuŝi tutan renkontiĝon pro envio. (Ne sukcesis.) La malfortaj ne kontraŭstaris, kaj mi restis staranta kun 3 homoj fine. Ataki min kiam samjare mia patrino batalis kanceron kaj finfaris ĥemoterapion estis unu el la plej fiaj aferoj, kiu povis okazi al mi en mia vivo. Tiu traŭmo daŭre restas kun mi. Kaj mi ne vere volas pardoni tiun agadon. Mi nun jam komprenas kial okazis, ke ne estis mia kulpo, sed tio estas vera rememorigilo por la futuro. Ne surprize mi ne volis resti/ne restis en la movado poste. Mi tamen revenis helpi en la IJK en Sabatejo en 2008. Sed kial? Kiom stulta mi povis esti? La sama afero okazis al mi. Mi simple esperis, kaj la samaj homoj perfidis min. Poste mi translokiĝis al Anglio, provis rehelpi en 2010 por la IJS, sed la juna-nova teamo ankoraŭ ne batalis por mi. Tio ne estis tiom surprize, sed mi prefere ne restis. 2007 kaj 2008 ankoraŭ tro vive estis en miaj pensoj.

Post kelkjara forestado venis kaj foriris multe da homoj, kiujn mi ne ek/konis. Kaj poste kiam mi jam sentis, ke sufiĉe da tempo pasis, tiam revenis al la HEJ-teamo. Sed eĉ post 14 jaroj mi diras, ke mi ne vere estis parto de la teamo. Se mi estis tro juna, pro tio, se mi devis kunlabori kun memdeklaritaj gravuloj do, pro tio, poste paŭzo kaj foresto kaj fine, jes, en teamo, sed eksterlande kaj nun mi estis maljuna ero de la aktivuloj. Do la tuta esenco de la afero por mi forestis la tutan tempon. La teamo. Le etoso de teamo, aparteni al ĝi. Mi ŝatas labori en teamo. Esti kune, pensi kune, fari kune. Persone. Ne rete, ne skajpe, retletere, telefone, mesaĝe. Persone, babilante, ridante, kunpensante, frenezajn ideojn ĵetante en la diskutojn. Tio estas la vera bobelo de la movado por mi. Kaj tio mankis la tutan tempon dum mi aktivis. Tial mi ne vere povis ekaktiviĝi en JEB, kiam mi vivis en Anglio, nek en Nederlando. Nenio komparis al la sperto kaj entuziasmo, kreivo en Hungario. Mi ne volis komenci ion vidante, ke mi ne restos sufiĉe longe por helpi. Bedaŭrinde. Kion ni havas nun en HEJ, tio estas vere forta, kaj kiel mi jam menciis tion antaŭ kelkaj monatoj: mi ne lasos iun ajn fuŝi tiun teamspiriton.

Talentaj, junaj, entuziasmaj, saĝaj, kun eĉ pli novaj ideoj kaj vera kompreno kiel fari la aferojn, la volo lerni kaj vidi kian profundan valoron Esperanto kaj ĝia movado havas. Do ĝuste pro tio kiam mi ricevis tre ĉarman leteron kun la metaforo, ke mi staru sur la monteton kaj gvidu la teamon denove, mi prefere demandis: kial ne vi faru tion? Vi staru sur la monteton! Kaj ili faris. Finfine estas ne nur mi. Ni staras kune.

Kio ne okazas nuntempe?

Etikedoj

esperanto, hej, hungara esperanto junularo, ijs, jer, jes, kritiko, spertoj, teamo, tejo, uea

Se io ne okazas nuntempe, eble mia opinio estas, ke io ja devus okazi. Kial mi skribas tion post pluraj monatoj da silento? Aspektas tiel, ke eĉ ne videblas kio okazis pasinttempe, ĉar ne indis skribi pri io ajn. Kiel ĉiam, la vero ne estas tiom simpla. Mi skribos pri kiel okazis la UEA eksperimento dum JER en marto, kaj ankaŭ pri tio kiel la IJF forprenas mian entuziasmon okazigi IJS-on. Sed unue pri TEJO.

La retpaĝo de TEJO dum la tempo de skribado denove ne funkcias. Mi supozas, ke ĝi revenos post kelkaj horoj/tagoj, sed tamen. Finfine la serĉado de nova retpaĝisto komenciĝis (kaj finiĝis). La alvoko aperis ĉe vizaĝlibro, kion kompreneble ne ĉiuj legas, kaj ne estas atingebla al neuzantoj, sed do, almenaŭ io por renovigo de tiu honto videblas. Estis kelkaj semajnoj por sendi la proponojn, finfine ne la kutima limdato estas morgaŭ sinteno. La aktiviĝo de TEJO, se io estas/okazas, tio montriĝas ĉe vizaĝlibro, sed ne tro en la retpaĝo. Eĉ se aĉa, ĝi tute ne estas ĝisdatigita, kion mi tute bedaŭras.

Mi provis trovi la unuan parton de la Konsultado por la strategio de TEJO, ĉar mi surprize vidis, ke estis alvoko por jam la dua rondo en junio por kiel pli bonigi/funkciigi TEJO-n? Mi tre ŝatas la iniciadon de tiu agado, ĉar evidente ne multo okazis en la pasintaj jaroj, la organizo malrapide mortadis kune kun pluraj landaj sekcioj. Sed mi ne komprenas: kiel bezonatas dua konsultado? Post kiam la retpaĝo denove komencis funkcii, mi decidis rigardi, ĉu estas io rilate al tio sur tejo.org? Jes, estis. Do, mi legis la longegan kaj tre titolajn ideojn kaj pensis: ĉu TEJO komune jam sukcesis tion ĉion atingi, ke jam la dua fazo bezonatas? Ne, kompreneble ne. Kial oni ne komencas fakte realigi almenaŭ kelkajn ideojn anstataŭ kolekti pliajn?

Do, reen al la konkurso pri retpaĝisto. Laŭ mi, se la organizo havas publikan (khm, preskaŭ) alvokon al posteno, tiam kiam la limdato pasis kaj iu estis elektita kiel gajnonto… do, kiel mi diru? Ĉu oni ne devus eble anonci tiun personon, kiu espereble realportos la gloron al la organizo farante propan retpaĝon? Mi skribis retleteron al la Centra Oficejo demandinte, ĉu eblus scii, kiu gajnis. Nenia respondo. Sed ne nur tion mi demandis.

Promesite por mezo de majo, la KODEJO de TEJO ankoraŭ ne estas preta – preskaŭ meze de junio. Ĝi estas tre valora raporto kiu kolektas informojn pri la Landaj Sekcioj. Saci kaj mi nome de HEJ proksimume du horojn pasigis plenigante ĝin. Ni pensis, ke se ni povos vidi la respondojn de la aliaj asocioj ni povos lerni kaj profiti de tio. Ni ĉiuj. Videble, la retadresojn oni jam komencis uzi por kelkaj retleteroj, ĝenerala komunikado, sed la raporto ne estas preta. La limdato por plenigi ĝin estis la 15-an de februaro. Se mi bone informiĝis ĉ. 20 LS-oj sendis la respondojn. Vidante la abundon de demandoj mi povas kompreni, ke daŭras pli longe pretigi la raporton. Tamen ne komprenas kial la rezultoj ne videblas post preskaŭ kvar monatoj?

European Youth Event 2014 okazis fine de majo kun la partoprenado de pluraj Esperantistaj junuloj. Ili iris por reprezenti TEJO-n. Prenante la informojn de kelkaj vl-paĝoj mi vidis, ke tiu grupo de gejunuloj tre bone amuziĝis, rigardis la urbon, festis ktp. Sed mi demandas: kio estas la utilo por TEJO? Kaj por la aliaj E-gejunuloj ĝenerale? Tiu estis anoncite kun la kutima hasta limdato morgaŭ, kaj la hungaroj pro la tre studema majo ne povis konsideri tiom rapidege partopreni, ĉefe ne varbi por ĝi anstataŭ ni. Do, niaflanke mi tute ne havas ideon kio okazis tie. Mi povas vidi ĉe la oficiala retpaĝo, ke oni provis kunhavi multajn junulojn. Bone, tion vi sukcesis. Sed kiel plu? Mi malĝojas ne vidi ion ajn pri tio, nur kelkajn junulojn tre malmultkoste festi por semajnfino. Kial la energio pri subvencipetado iras al tiaj aferoj? Kial ne koncetriĝi pri helpi la LS-ojn, fakajn sekciojn anstataŭe? Aŭ se vere tiom indas partopreni en tiuj ekster Esperantaj internaciaj eventoj kial ne videblas kio estas la valoro de tio? Mi vidas, ke unuopuloj bonfartis, sed krom tio kion oni reprezentas, se la agado de TEJO iĝas tiom ekstera?

Ekzemple kial ne helpi la redaktoron de la TEJO-Aktuale? Pro la translokiĝo de la redaktoro la aperado de la pasinta numero malfruis. Kune kun la alvoko al nia renkontiĝo, kaj post la unua limdato. Mi tute ne kulpigas ŝin, mi simple vidas, ke neniu estas helpanta, se io simile urĝa okazas. Translokiĝo ne okazas ofte. Aspektas tiel, ke ne estas rimedoj por iel tamen aperigi TA-n bontempe. Supozeble ŝi ne ricevas iun ajn helpon, alikaze iu povintus transpreni la devojn partatempe. Domaĝe. Por la IJS, JER, HEJ-aferoj estas klare kiu respondecas pri kio, tamen, se bezonatas ni transprenas kaj transdonas taskojn por provi ne forgesi aŭ malfruigi ilin.

Same pri la efikeco de la Babiladu kun estraranoj! iniciato mi ne certas. Mi vidas, ke ili disponeblas por unu-du horoj rete, kaj eblas kontakti ilin. Bone, interese. Mi volonte legus pri la spertoj, ja pluraj tiuj okazaĵoj estis. Kiuj novaj ideoj aperis? Kiu serĉis ilin por babiladi? Ĉu estas helpa aŭ informa afero? Mi vere ne kompenas por kio ĝi estas utila, sed eble mi ekscius pri tio, se estus informado. Ne estas, do mi ne scias.

Daŭrige la linion de aferoj, kiujn mi ne komprenas: kio okazas al Pasporta Servo? Antaŭ la IJF kunsidis la estraro de TEJO (en aprilo) kaj donis la taskon por aperigi la PS-on al Roy McCoy. Scias tion mi de vizaĝlibro. Tie la papera eldono de PS 2014 estas promesite antaŭ la fino de junio. Mi atendas la rezultojn. Ankoraŭ ne estas la fino de junio. Tamen, neniaj detaloj aperas rilate al la proceso, sukcesoj, defioj, nur unu leteron ricevis HEJ al la centra retadreso serĉante drupalistojn… Roy trovis nin, ĉar la retpaĝo de nia renkontiĝo, IJS, uzas drupalon. Ni malŝategas ĝin, kaj esperas ŝanĝi la programadon al alia lingvo por la sekvaj aranĝoj. Sed tio, ke oni serĉas ankoraŭ drupalistojn fine de majo ne donas al mi esperon, ke papera versio aperos en junio… Oni ja planis kaj bezonas ĝisdatigi la datenojn unue kaj per tio ne finiĝas la taskoj por aperigi libreton. Fakte, se mi plupensas: ĉu la libreto vere tiom gravas? Denove eble bone funkcianta retpaĝo helpus solvi kaj ĝenerale modernigi PS-on. Mi ankoraŭ ne vidis ĝian iam ajn bone funkcii. Bedaŭrinde.

Kiel okazas la organizado de la IJK? Sufiĉe silentas ĉio ankaŭ pri tio flanke de TEJO. Ion mi aŭdetis pri vojaĝoj antaŭ longa tempo, sed ne multon pli. La retpaĝo mem aspektas bone, multaj informoj troviĝas tie, sed la ligiloj al pepilo, G+ kaj youtube ne funkcias, al vizaĝlibro jes, sed tio ne estas publike videbla de ĉiuj. La nombro de aliĝintoj estas momente 135. Malmulte. Kion helpas TEJO pri la procezo?

Fine, mi rigardu kiel la TEJO-trejnado okazos dum IJS en Hungario. Do, kiel jam skribite, mi petis tre frue havi trejnadon dum la IJS. Unue, mi deziras helpi TEJO-n. Mi ne petis ion ajn novan, nur ke ili faru la saman trejnadon kiel antaŭe dum la JES, do nenia nova materialo devus esti pripensita, ni bezonas nur trejniston, kiu povus veni. Donus senpage la restadon por kontribui. Unue mi planis la programon, demandante kiam estus bone havi la trejnadon, tiam ni priparolis, ke mi rajtas decidi. Poste venis la peto ŝanĝi la programon al la semajnfino nur, ne dum la semajno. Do bone, mi faris tion. Poste venis la decido, ke malgraŭ la fruega peto pri trejnado, tamen ne povos veni la trejnisto. Mi scias, ke parto de TEJO-estraranoj estos en la alia flanko de la mondo pro la aliaj du kongresoj, sed mi ankaŭ supozis, ke pro mono kaj laboro, tamen ne ĉiuj sukcesos iri tien. Ili certe atendis tro longe pri la decido kaj fine la flugbiletoj tro kostis por veni por 3 tagoj al Hungario. La IJS estos tre proksime al Budapeŝto, ne estas granda peno veni al la ejo de la flughaveno. TEJO decidis elekti iun por la tasko de la jam aliĝintoj. Praktika solvo, sed ne tio estis la interkonsento. Mi ne hazarde petis jam plurajn monatojn antaŭe trejniston. Aŭ diru ne, aŭ vi ankaŭ komencu pli frue plani. Kompreneble 2 monatojn antaŭe oni ne trovos malkostajn flugbiletojn. Sed eble 6 monatojn pli frue jes. La rezulto estas, ke ni ne povas plej efike varbi por la trejnado, ĉar ankoraŭ ne haveblas informoj pri ĝi. Ni ne povas doni detalojn pri la tipo de programeroj dum ĝi al la Esperanto-mondo. La trejnisto partoprenos la tutan semajnon, sed mi ne refaros la programon, ŝanĝi denove? Malbona ideo kaj troa laboro. Same interesus min kiel funkcias, sukcesas la rettrejnado, kiun TEJO ofertis en marto pri negocado. Taskoj kaj klarigoj rete, iu tipa trimonata aktivula trejnado. Ĝi devus nuntempe finiĝi. Kiom da aliĝintoj estis/estas? Kiel evoluas la lecionoj? Kiel fartas la eksperimenta fazo? Pri tiaj aferoj eblus vere multe lerni, se ni aŭdus pri la spertoj de la trejnistoj. Sed nek tio okazas.

Mi demandas: kial ne? Ni vere ne tre scias, kion TEJO faras krom kolektado de ideoj. Eĉ ne ĉe vizaĝlibro, nek ĉe pepejo, kiu estus tre rapida 140 karaktera mesaĝo simple ĝisdatigebla, nek sur la retpaĝo. Mi tre bedaŭras tion, ĉar mi serioze pensas, ke se ni scius-vidus pli pri la aktiveco de la oficiale tutmonda organizo, aŭ almenaŭ mi ne ekhavus la ideon, ke ĉio nur komenciĝas, sed fakte nenio donas rezultojn. Verdire TEJO ne estas la unusola, kiu donas la impreson, ke multe, multe pli da homoj parolas pri la aferoj ol faras ilin. Mi denove ricevis retleteron pri kial mi ne lasas helpi la maljunulojn helpi la organizadon? Sed kiam mi demandas fakte kiajn taskojn ili imagas, ke povus pli bone fari por junulara renkontiĝo ol la junularo mem tiam ne venas respondo. Alia retletero povas doni (tute ne helpajn) saĝajn ideojn pri kiel organizi, ekzemple per listado de homoj, kiuj kapablis bone organizi antaŭ dek jaroj. Ĉu ili helpas organizi nun? Evidente ne. La laboro devas esti farita nun, ne en 2004. Mi pensas, ke mi scias, kion mi faras, kial kaj kion mi organizas. Ankaŭ mia teamo. Nur du semajnoj restas, kaj mi estos la lasta en la vico kiu finstudas por la jaro. Nekredeble kiom rapide pasas la tempo kaj kiom da homoj daŭre provas forpreni tiun malmulte da, kion mi uzas por organizi. Kiam ili komencos labori anstataŭ paroli?