Ĉu mi rajtas leki vin?

Etikedoj

amorado, demandoj, tradukado

Kompreneble se vi ne volas ke mi leku vin tiam nepre diru tion aŭ iel sciigu min. Mi volas certi, ke mi plezurigas vin. Ofte mi pensas pri tio kiel utilas Esperanto en la mondo kaj kial fekmojosas paroli ĝin. Ekzemple mi povas demandi vin tiujn aferojn. Mi ne aparte ŝatas traduki, nek verki, nek legi en Esperanto. Sonas freneze, ĉar mi verkas ankaŭ nun. Sed vi devas kompreni, ke temas pri tio, ke mi simple devas verki. La vortoj ne lasas min trankvile fari miajn aliajn taskojn.

Kiam mi trovis tiun artikolon kun la listo de kiel pli bone amori (kiam mi havos la eblecon…) mi tuj pensis, ke jes, mi volas pli ĝui la sekvan fojon! Kiu ne?! Mi pensas ke nuntempe novaj konoj el la mondo ĉefe atingas min tra miaj oreloj. Mi aŭskultas multege da podkastoj ĉiu tage dum miaj promenoj, provante ne freneziĝi en tiuj tempoj. La podkasto de I Weigh estas elstara. Mi tre volonte farus iun version de ĝi en Esperantujo. GLAT-aj, feminismaj, elstaraj, malfermaj, honestaj, profundaj babiladoj bezonatas por purigi la menson, eligi la timon, honton kaj malamon en kiu ni vivas. La malhelaj anguloj de Esperantujo ankaŭ bezonus iom da polvosuĉado.

Blinda merkatiko: La defio de mezurado sen nombroj

Etikedoj

Duolingo, duolingo-generacio, informado, internacia kunlaboro, internacia projekto, kunlaboro, libroservo, maljunuloj, merkatiko, mezurado, pasporta servo, Seulo, sociaj retoj, uk

Mi ne komprenas kial ni ne seriozas pri merkatiko. Ni signifas la Esperanto-movadon. Hieraŭ mi recevis retmesaĝon, kiu tiom kolerigis min, ke mi preskaŭ respondis al ĝi ion malbelan. Sed mi prefere uzas la energion por mia blogo, ĉar la temo estas ampleksa kaj interesa.

Min neniam interesis merkatiko. Aŭ ni povas diris tiel, multe pli gravas al mi aliaj aferoj en la mondo ol provi vendi aferon. Sed fakte, se mi kreas ion kio havas valoron, mi ja volas ke la mondo sciu pri ĝi, ĉu ne? Do, tamen ne ĉiam. Mi pensas ke mia blogo havas valoron, tamen mi tute ne serioze diskonigas ĝin. Kelkfoje, se mi pensas ke blogero bone sukcesis, tiam mi eble mencias al miaj amikoj ke indas legi ĝin. Alifoje, mi ĝojas ke mi havas spacon en la reto, kie mi ne devas kaj volas fari kompromisojn. La kritikoj estas la miaj, kaj supozeble eĉ estas kelkaj homoj, kiuj silente konsentas kun mia pensmaniero pri kelkaj aferoj.

Sed. Ne estas same pri Pasporta Servo. Mi povas diri, ke mi kvazaŭ hazarde, de la flankaj riveroj enfluis la projekton, kaj tute ne konscie komencis pli kaj pli proksimiĝi al la laboro. Pasporta Servo ĉiam ekzistis ie en la malantaŭo de mia vivo. Supozeble pro tio, ĉar mi estas Esperanto-parolanto de pluraj jardekoj, kaj tiu projekto ĉiam ekzistis. Eĉ se mi mem neniam havis la libreton, ni ne aperis en ĝi, sed tamen gastigis kaj mem gastis ĉe PS-gastigantoj. Bone, ni diru tiel ĉe amikoj, kiuj fakte ankaŭ estis en la libreto. Mi ĉiam pensis pri ĝi kiel kerna parto de la movado. Vere tutmonda. Tial mi serioze ekpensis kiel helpi ke ĝi ne malaperu, kiam mi vidis la signojn kiel rapide ĝi komencis ekiri al sia morto. Post la envolviĝo de Batist, mi komence helpis (espereble) per miaj ĝeneralaj konsiloj aŭ opinioj pri lia laboro. Kaj vi konas la reston de la historio.

Ĝenerale mi preferas projektojn.

Kio okazos nun?

Etikedoj

brita kongreso, Edimburgo, esperanto, futuro, ijk, junuloj, kongreso, maljunuloj, organizado, podkasto, ref, uk

Mi havis mian belan, rondan 30-an naskiĝtagon antaŭ kelkaj semajnoj. Dum longega tempo, mi ne pensis pri tio, ke miaj junularaj jaroj oficiale povas finiĝi. Mi timis pri tio. Nun mi ne plu timas, mi nur konstatas, ke esti super tridek en la Esperanto-movado estos io tute alia ol la eblecoj ĝis nun. Mi scias, ke laŭ TEJO ni, super 30 restas junaj ankoraŭ 5 jarojn, sed tamen, ni ankaŭ scias, ke tio estas ĝenerala mensogo por oficiale havi pli da membrojn en la organizo kaj neniel rilatas al ni.

Pri kio mi parolas? Do, kiaj Esperanto-aktivecoj kaj aranĝoj estas super 30? Speciale nejunularaj renkontiĝoj, kiuj ne celas familiojn aŭ lernadon de Esperanto? Laŭ mia sperto ne multe. Mi ne diras, ke ne estas, sed supozeble ne multe, kaj certe la vigleco de la junularo mankas el ĝi. De kie mi scias tion? Mi vidas la maljunulojn, kiuj daŭre venas al junularaj renkontiĝoj, ĉar ili ne havas la sian por festi kaj amuziĝi. Ne, mi ne parolas pri tiuj, kiuj ĵus pasis la oficialan junularan limon. Homoj ĉirkaŭ 40, 50 eĉ 60 regule(!) partoprenas aranĝojn, kiuj estas speciale organizitaj por tute alia generacio. Al tiuj, kiuj finas mezlernejon, aŭ studas ĉe universitato vidi maljunuloj ne estas alloga kaj eĉ komprenata. Por mi tio estas evidenta afero kial. Mi jam skribis pri tio multe pli detale en unu el miaj plej seriozaj blogeroj.

Edz-peranto – intervjuo kun Tim Owen

Etikedoj

brita kongreso, Duolingo, EAB, Edimburgo, esperanto, intervjuo, mensogoj, novuloj, organizado, tim owen

La pasintan semajnfinon okazis la Brita-Skota Kongreso en belega Edimburgo. Mi partoprenis ĝin pro pluraj kialoj. Nun, ke Pasporta Servo aperis kiel libreto post ses jaroj, mi serĉas la eblojn prezenti ĝin al la Esperanto-komunumo. La alia afero estis, ke – kiel por multaj homoj – same por mi gravas kie la renkontiĝo de ajna organizo okazas, se mem la temo aŭ la evento ne tiom interesas min, almenaŭ ĝi estu en bela loko, ĉu ne? Parte pro tio homoj ankoraŭ partoprenas ion ajn, kio okazas en Italio, ĉar la lando mem allogas, ne pro la kvalito de eventoj tie. Se vi ankoraŭ ne vojaĝis al Edimburgo, nepre vizitu ĝin!

Trie, kaj tio estas tute persona kialo, mi havas specialan rilaton kun Skotlando, kaj pro tio tre volonte festis tie gravan datrevenon. Mi alvenis tagon pli frue por turismumi, kaj poste tre ĝoje spertis renkontiĝon, kie mi ne vere konis homojn, kiun mi tute ne kunorganizis, aŭ helpis. Tamen, Batist kaj mi prezentis tie Pasportan Servon kaj mi ankaŭ partoprenis Komedian Kvizvesperon. Do, aspektas tiel, ke mi ankoraŭ ne plene sukcesas je vere nur partopreni renkontiĝon. Mi ne dubas, iam venos la tempo. Sed pri tio mi skribos poste.

Nun, anstataŭ kritiki la renkontiĝon, mi decidis intervjui la organizanton, sen kiu nenio okazintus. Tim Owen estas kerna aktivulo en la brita movado, kaj ni babiladis post la fino de la Brita-Skota Kunkogreso. Tiom tuj post la fino, ke ni fakte estis la lastaj forlasi la ejon de „La Fandujo” – komuna oficejspaco por individuoj – kaj tuj eniris preskaŭ la unuan drinkejon por cerbumi pri la freŝaj spertoj antaŭ mia mikrofono. Tiu tre interesa kaj spertoplena intervjuo estas kvazaŭ enkonduko al miaj venontaj podkastoj pri renkontiĝoj. Do vidu, kiel aspektas kiam du tre longe aktivaj kaj spertaj organizantoj sincere pritraktas temojn kiel organizado, kritikoj, Duolingo, novuloj kaj la mensogoj de la Esperanto-movado.

Povus esti (pli) Simple…

Etikedoj

kunlaborado, kunlaboro, laboro, libreto, pasporta servo, ps, teamo, tejo, uea

Nun mi finfine devus esti ĝoja. La libreto pretas, ili estas en Roterdamo, la larĝa publiko povas ĝin ekhavi, uzi kaj revigligi la komunumon de Pasporta Servo.

Kaj ne. Mi estas tiom nesatigebla persono. Nur mi simple ne komprenas. Mi ne komprenas kial ne eblas havi iun klaran solvon por kunlaboro? Mi komprenas, ke la laboro de Pasporta Servo estas tro por unu persono. Tial ni laboras en teamo. Ankaŭ tion mi komprenas, ke se projekto sukcesas ĉiam alvenas kritikoj, komentoj kaj enviaj personoj. Ne estas mia unua projekto en Esperantujo… Kritikoj povas alveni de tiuj, kiuj antaŭe devintus finfari la libreton, sed mem ne sukcesis kunmeti la adresoliston. Tiuj, kiuj ne komprenas kiel libreto en 2017 povas servi la Esperanto-komunumon. Tiuj, kiuj ne komprenas kial Pasporta Servo entute ekzistas, se estas aliaj pli bonaj kaj grandaj retejoj kun la sama oferto. (Ne, ne estas aliaj retejoj anstataŭ PS. Mi povas al vi diri, ili ne servas la saman publikon kun la samaj kriterioj kaj promesoj.)

Ses jaroj da kritikado, kaj mi iras nenien

Etikedoj

feminismo, GLAT, naskiĝtago, organizado, pasporta servo, renkontiĝoj, virintago

Pli ol du monatoj pasis ekde mi lastfoje skribis… Jes, estintus bone pli frue fini la Pasporta Servo libreton, sed aspektas tiel, ke la internacia virina tago donacas al mi tion. Unue mi devas verki artikolon por Revuo Esperanto pri ĝi, kaj poste mi kompreneble pli detale (kaj kun iom pli da kritiko) rakontos miajn spertojn rilate al tiu ĉi projekto.

Hodiaŭ markas jam la sesan jaron, ke mi skribas mian blogon. Mi iras nenien. Ne mankas renkontiĝoj, aŭ interesaj kunlaboroj pri kiuj indas skribi. Ekzemple mi pensas, ke estas vere amuze kaj brile, ke la telegrama komunumo estas tiom aktiva. Almenaŭ la grupoj en kiuj mi partoprenas havas multe da konversacio. Se vi volas ekzerci la lingvon, tio estas la vojo por vi! Kiom interese estas tiel havi Esperantajn konversaciojn ĉiu tage! La alia afero estas, ke el la Egalecen-grupo aspketas tiel, ke ni kreos la unuan klare feminisman Esperanto-renkontiĝeton. Sed, ŝhhhh, tio estas sekreto. (Vere! Eble mi estos duonmortigita, ke mi skribas pri ĝi nun.) Temas pri semajnfino de maksimume 30 homoj, kiuj laboros pri temoj strikte rilate al feminismo kaj Esperanto. Hieraŭ mi finis la skizadon de la semajnfina programo, kaj ni vidu, ĉu ni vere sukcesos kunorganizi tiun renkontiĝeton. Momente la labornomo estas FEK’. Mi lasas al vi diveni kial…

Malgraŭ tio, ke mi ankaŭ ricevis belegan bukedon de tulipoj, mi ne forgesas, ke pri kio temas Tago de Virinoj. Persone, mi festos sabate kun la marŝado en Amsterdamo, kaj organizos ankaŭ klubon por junaj virinoj tiun tagon. Do, kion mi deziras por la Esperanto-komunumo?

• organizantojn, kiuj emas lerni pri kiel GLAT-igi siajn renkontiĝojn,
• multajn GLAT-anojn envolvi en E-renkontiĝojn, ke ankaŭ la ideoj de GLAT-anoj pli forte aperu en la renkontiĝoj,
• partoprenantojn, kiuj komprenas la profundan signifon de respektema konduto en E-renkontiĝoj (tiom da negativaj perfortaj memoroj subite inundas mian cerbon… mi ne volas tion al la nunaj 18 jaruloj…),
• prilaboritan terminologion pri feminismo, por ke ni povu pli bone diskuti pri ajnaj temoj, kaj kompreni pri kio ni parolas,
• specife feminismajn renkontiĝojn, kiu eblas gikumi rilate al niaj interesoj

Kaj kompreneble estas multe ne E-rilataj deziroj, kiujn mi havas kaj volonte realigos iom post iom.

Feliĉan virintagon al vi! Ek al la laboro!

Estas malfacile sincere gratuli…

Etikedoj

eger, esperanto renkontiĝoj, gej, germanio, ijs, jes, junulara esperanto semajno, kritiko

Mi ne povas sincere bondeziri al la organizantoj de JES. Kompreneble mi volas, ke la partoprenantoj bonfartu, estu bona festo dum la semajno, kaj bonetosa silvestro ĉi vespere. Evidente, mi – kiel la antaŭa kunordiganto – ne povas ne pensi pri tio, ke normalkaze mi nun devus esti en Germanio. Mi ne ĝojas pri tio, kaj la afero daŭre ne estas facila. Eĉ ne post jaro. Se vi rigardas la organizan teamon nur du personoj estas la samaj, du ĉeĥoj! Neniu el inter la poloj! Ĉiuj kernaj roloj estas de homoj, kiuj eĉ ne partoprenis la pasintjaran renkontiĝon en Eger. Tio montras kiom bona la kunlaboro estis de la germana flanko. Neniu dankis, ke ni donacis jaron da ripozo kaj tempo por prepari la sekvan JES. Neniu respondis al retleteroj, kie mi ofertis transdoni la spertojn, la statistikojn por la sekva jaro. Nek kontaktis min, kiam mi persone babiladis kun helpanto dum IJF. Tio estas kunlaboro laŭ GEJ. Ni ne forgesu, ke al la pasinta JES ne estis kavarano, kaj nun jam klare videblas, ke multege da homoj simple bojkotis la eventon en Eger.