Mi neniam pensintus, ke fine podkasto estos la solvo al miaj streboj kaj ideoj. Mi eĉ ne ŝatis podkastojn ĝis antaŭ proksimume kelkaj monatoj. Mi ne aŭskultas la radion, ĝenerale tre ŝatas sidi en la silento kaj aŭdi miajn proprajn pensojn sen aŭskulti iun ajn la tutan tagon. Mi klare maljuniĝas 🙂
Pasintsomere kiam mi serioze ekpensis kiel krei sisteman katalogon pri miaj spertoj pri organizado de junularaj renkontiĝoj, mi komencis ekseriozi pri farado de videoj. Aĉetis bonkvalitan fotilon kun piedoj kaj ankaŭ sonsistemeton, ni faris provelsendojn, atentis pri la lumo ktp. Sed mi fakte ne ŝatas esti antaŭ la kamerao kaj laŭ mi la longeco de video simple ne permesas sufiĉe bone klarigi la diversajn temojn. Skribado estas parto de la laboro, kaj eĉ se mi komencos ekkrei helpajn pdf-ojn, mi pensas, ke tio denove estas afero, kiu iĝus tro longa, se mi nur priskribus kiel organizi. Tion mi jam faras de jaroj en mia blogo, ĉi tie, ĉu ne?
Do, kiel eduki, kiel relative rapide transdoni la bazajn ideojn de organizado? Podkasto estas la solvo! Mi volas havi la tempon klarigi pri kio mi parolas. Mi volas doni plurajn ekzemplojn. Ne limigi min inter 2 kaj 4 minutoj. Mi fine sentis tiel, ke mi ne volas tion fari en videoj, kie oni tamen devas esti sufiĉe koncizaj, se oni volas havi la atenton de la spektanto ĝis la fino. Kaj oni devas ŝati munti videojn. La afero ne sufiĉe interesis min. Podkastojn oni povas aŭskulti dum veturado al la universitato, laboro, purigado. Ne bezonatas rigardi. Plurfoje povas reaŭskulti partojn de ajna ludilo se vi tion preferas.
La podkastoj de La Bona Renkontiĝo estas elŝuteblaj en altkvalita versio kaj ankaŭ en iom pli malpeza varianto por tiuj kiuj havas malbonan retkonekton aŭ limigitan retaliron. La nomo venas de la simpla ideo, ke homoj volas bone farti, amuziĝi dum renkontiĝoj. Intence ne estas “perfekta”, “elstara” aŭ iu alia adjektivo. Bona sufiĉas. Kaj vi rimarkos, ke eĉ por havi ion nur bonan, vi devas multe labori depende de la longeco kaj skalo de via renkontiĝo.
Krei la logoon, la retejon, la enhavon estas tre interesa defio, kaj kompreneble mi jam antaŭĝojas aŭdi la komentojn, legi la demandojn kaj krei konversacion kiel rehavi la bonan organizan kulturon de la Esperanto-movado. Mi pensas, ke ni iomete perdis tion en la pasinta jardeko. Mi tre deziras rehavi tiun entuziasmon por organizado kion mi spertis kiam mi ekaktivis helpante dum renkontiĝoj. Ne nur deziras, sed volas aktive helpi. Mi komprenas la malfacilaĵojn, la timon, kial oni ne volas komenci, ekfari, pripensi, varbi. Sed mi ankaŭ tre bone konas la senton kiam organiza teamo lace, sed ĝoje sidas kune kaj feliĉas, ke dediĉis tempon, konon kaj energion por krei ion neforgeseblan. La plej bonaj momentoj de mia vivo ligiĝas al tiuj bonetosaj, festaj, amuzaj kunestoj dum Esperanto-renkontiĝoj. Mi deziras, ke ĉiu Esperanto-parolanto povu tion sperti almenaŭ unu foje aŭ memfarante, aŭ helpante al iu alia en la realigado.
La enkodukan, “nulan” epizodon pri la projekto vi jam povas aŭskulti ĉi tie. La unuan epizodon pri la plej baza demando de organizado ĉi tie. Bonan aŭskultadon kaj bonvenon al La Bona Renkontiĝo!
Ĉeforganizantoj, kunordigantoj… unu el la plej malfacilaj temoj kaj taskoj. Nuntempe mi multe pripensas, kaj antaŭlaboras la redaktadon de „LaBoRen! – La Bona Renkontiĝo”. Praktike mi skribas la epizodojn de la serio, kaj kompreneble la demando estas per kio komenci. Ĉar detaloj de organizado estas mil. Multaj aferoj ne vere gravas, nur en ideala kazo oni povas pripensi, plupensi ideojn kaj tiel pli profesiigi aranĝon.
Tio gravas ke per kiuj bazaj temoj mi komencu, kaj la pasinta semajno bone montris al mi kial. Ĉeforganizantoj. Malfacila tasko, kompleksa temo, kaj kerna demando de organizado. Mi nun ne listos por vi ĉion, kion oni ĝenerale devus konsideri. Nur parolos pri unu afero: la parto, kie vi iĝas la kontrolanto de la laboro de la aliaj homoj.
Momente mi observas de la flanko du renkontiĝojn kiuj ambaŭ gravas por mi. Legi plu →
Nun mi finfine devus esti ĝoja. La libreto pretas, ili estas en Roterdamo, la larĝa publiko povas ĝin ekhavi, uzi kaj revigligi la komunumon de Pasporta Servo.
Kaj ne. Mi estas tiom nesatigebla persono. Nur mi simple ne komprenas. Mi ne komprenas kial ne eblas havi iun klaran solvon por kunlaboro? Mi komprenas, ke la laboro de Pasporta Servo estas tro por unu persono. Tial ni laboras en teamo. Ankaŭ tion mi komprenas, ke se projekto sukcesas ĉiam alvenas kritikoj, komentoj kaj enviaj personoj. Ne estas mia unua projekto en Esperantujo… Kritikoj povas alveni de tiuj, kiuj antaŭe devintus finfari la libreton, sed mem ne sukcesis kunmeti la adresoliston. Tiuj, kiuj ne komprenas kiel libreto en 2017 povas servi la Esperanto-komunumon. Tiuj, kiuj ne komprenas kial Pasporta Servo entute ekzistas, se estas aliaj pli bonaj kaj grandaj retejoj kun la sama oferto. (Ne, ne estas aliaj retejoj anstataŭ PS. Mi povas al vi diri, ili ne servas la saman publikon kun la samaj kriterioj kaj promesoj.) Legi plu →
Mi skribis antaŭ semajno post la fino de la evento, kaj mi pensas, ke mi daŭre vidas la rezulton de la JES same kiel tiam. Eble mi bezonas iom pli klarigi mian fortan analizon pri la organizado, ĉar ja estas granda kaj longa historio malantaŭ mia malĝojo pro la JES.
Ne miskomprenu min: la evento estis etosplena, amuza, la homoj bonfartis, ne okazis grandaj eraroj, malsanulejaj akcidentoj aŭ skandaloj, ĝi vere estis tre bona evento, kiun mi ŝatis. Sed, kompreneble estas sed: rilate al tio, kion ni originale priparolis, kaj kio estis la celo por helpi (!!) la JES, kaj do la polojn kaj la germanojn tio tute ne realiĝis. Eĉ ne parte. Tion mi bezonos poste ankoraŭ detaligi, ĉar nun sonas vere misterie pri kio mi parolas.
Eble mi komencu per tio, ke pluraj teamanoj diris al mi alvenante al la fino de JES: “fakte, Stela, mi eĉ ne vere komprenas/scias kiel vi laboras, kaj pri kio vi pensas”. Ne ili estis la unuaj homoj, kiuj diras tion al mi. Mi pensas, ke la plej granda diferenco inter tiuj homoj, kun kiuj mi bone kapablas kunlabori kaj tiuj, kun kiuj ne estas la stato de fido. Ĉar la afero estas kune en mia kapo. Nur tiuj homoj komprenas tion, kiuj konas min de pluraj jaroj (prefere pli ol 10). Mian idealismon estas malfacile kompreni, estas pli facile senti. Aŭ simple vidi la rezulton de mia laboro (= de mia idealismo). Do, tio signifas, ke ĝenerale malgraŭ tio, ke mi vere bone kapablas klarigi aferojn, ekzemple anglajn gramatikaĵojn al miaj lernantoj, aŭ politikan sistemon kaj ĝian reciprokan efikon sur la genraj rilatoj en Hungario, mi estas preskaŭ senhelpa kaj malebla, se mi devas klarigi detale kial mi petas ion. Fidu min, ĝi funkcios, vi vidos. Se vi ne komprenas kion vi devas fari, simple diru, mi helpos. Se vi ne fidas min, ke tio, kion mi petas estas grava kaj vi simple ne faras ĝin, ĉar vi ne taksas ĝin bezonata tiam ni ne vere povos bone kunlabori. Kiam gravas tio? Tiam, kiam mi estas la ĉefo. Ĉar organizado ne estas demokratio. Estus bonege, se ĝi estus, kaj tio signifus, ke la respondeco, gajno kaj laboro bele disdividiĝas inter la membroj de la teamo, sed se ion mi komprenas en la vivo, tio estas malegaleco kaj ĝia rekonado. En tiu ĉi JES la hungara teamo aŭ ni diru tiel HEJ estis en la plej malgajna pozicio kiel eble kaj tion mi devis rekompenci laŭ miaj kapabloj.
Kial ne bonis la afero por HEJ? Se JES fuŝas, do estas pro tio:
ĉar estas en Hungario,
ĉar la hungaroj kunorganizis ĝin,
ĉar la hungaroj ŝtelis la eventon de la germanoj,
ili jam havas IJS-on kaj JER, kompreneble ili ne kapablas trian renkontiĝon organizi en unu jaro.
ili kapablas organizi nur someran eventon, tiu JES estos kvazaŭ vintra IJS, ne JES.
Kial bonis por GEJ?
ĉar ili ne organizis, do ne havas respondecon,
ĉar se la hungaroj fuŝas, do povas diri: sekvan jaron, ni faros pli bone en nia lando.
ĉiukaze JES jam estas malbona solvo, ĉar la IS jam ne ekzistas, sed tio, ke kun la poloj estis kaj ne en Pollando, tio estis grandega perfidado de la originala kontrakto.
Kial bonis por PEJ?
se la hungaroj fuŝas, oni povas diri, ke do ĝis nun ni organizis kun la germanoj, do estis io nova, ĝi simple ne funkciis tuj,
estas malfacile organizi en alia lando ol Pollando (kun la germanoj jam faris, sed denove en alia lando),
ne polo estis la ĉefo, do vi komprenas, ni farintus pli bone, estis kiel estis.
Tiuj estas kelkaj realaj ebloj kaj jam aŭditaj kialoj dum la organizado. Kompreneble, mi rigardas la pozitivan flankon de la organizado, eĉ tiam, kiam ne estas multe da. Do JES fuŝis, kaj tute ne fuŝis fakte.
Kie mi fuŝis? Mi pensas, ke ne estis la taskoj sufiĉe klaraj al tiuj, kiuj ne demandis min. Se ni rigardas la bazan staton de mia pensmaniero mi simple fidas, ke la homoj faros sian laboron, kion ni antaŭe priparolis kaj interkonsentis. Supozeble donas tre bonan bildon pri mi, kaj vi pli bone komprenos kiel mi pensas, se vi legos la personectipon de la INFJ. Ĝi estas en la angla, do eble mi rezumu kelkajn aferojn pri ĝi. Mi parolos multe pri mi mem nur nun, ankaŭ por komprenigi la postajn blogerojn, kiuj estos partoj de la ĉeno pri mia lasta organizita evento (kaj antaŭaĵoj), la JES. En 2016, – la nova jaro komenciĝis por mi nur la 4-an de januaro – mi strebos partopreni almenaŭ du E-aranĝojn kaj ne organizi ion ajn, nur helpi minimume en HEJ, se bezonatos.
Mi uzos la retejon pri la personectipoj por gvidi miajn pensojn pri kiel mi sintenas pri organizado, kio evidente estas algluite al personeco. Sekreto estas, ke tiun ĉi blogeron mi volis skribi post mi forlasis la organizan teamon de JES en aprilo, sed mi simple ne havis la energion por fari tion, se mi tiam skribintus la aferon supozeble ne estintus JES en Hungario, do mi prefere restis silenta la tutan jaron.
Do INFJ-oj, kiel mi ne estas revantoj, sed homoj, kiuj kapablas realigi celojn kaj pozitivigi la vojon. Tiu personectipo volas helpi aliajn en sia vivo, tio estas la celo de sia vivo, sed pleje gravas por si kompreni situacion kaj en ĝi tion, kial fakte homoj bezonas helpon.
/Mi enmetos komentojn rilate al JES: kiam unue LukiZ serĉis min kaj Sacin, ke ni helpu (!!) dum la JES mi tuj demandis kial, kio estus la laboro mem, kiu parto bezonatas helpon kaj poste pridiskutis, decidis pri tio, kiu povus eventuale kaj pri kio helpi. Helpado signifas, ke se tiuj homoj forfalas, tiam pli malfacilas la organizado al la organizantoj. En tiu ĉi JES, sen la hungaroj ne estintus JES, la situacio rapide kaj multege ŝanĝis, kaj multaj HEJ-anoj diris, ke ili ne volas partopreni en la afero aŭdante tion, kiom malmulte da homoj estos en la teamo krom la HEJ-anoj, plurfoje stresante, ni ne faru la JES-on, estas tempo eliri la projekton, ĉiu kaze ankoraŭ ni ne havis kontrakton kun la ejo en Eger./
Malgraŭ tio, ke la INFJ-oj parolas mallaŭte, ili havas tre fortan opinion kaj batalas por la ideo, je kiu ili kredas. Kapablas decidi, havas fortan volon, sed tion maloftege uzas por persona gajno. INFJ-oj uzas kreivon, imagon, konvinkon kaj sentemon por krei balancon, ne avantaĝon. Egaleco estas tre alloga vorto por INFJ-oj, kiuj pensas, ke kompato povus solvi la mondajn problemojn.
/Mi rigardis la organizadon de JES ne tiel, kion HEJ povas gajni de ĝi, kaj en la HEJ-teamo ni priparolis: se ni ne malgajnas, tio jam estos gajno. Ne temas pri mono ĉi tie. Mi sciis, kion ni bezonus por balanco kaj bona kunlaboro, sed tio mankis de la alia flanko. La kreivo kaj la konvinko pleje. (Mi eĉ preskaŭ ne menciu, ke homoj ne fidis miajn kapablojn, sed mem ne volis kunordigi la eventon, ĉantaĝo venis al la HEJ-teamo: aŭ financoj aŭ kunordigado. Mi elektis sciante, ke kelkajn monatojn pli frue ni parolis pri tio, ke ni strikte ne kunordigos la eventon.) Mi ne scias kiom foje mi aŭdis en la teamo, ke la renkontiĝo fiaskos aŭ ke ni faru ajnan eventon, nur ĝi jam pasu. Mi ne tiel organizas, kaj vidante kiom malĝojigis tia parolado ankaŭ la aliajn plej aktivajn organizantojn mi simple ĉagrenis dum semajnoj.
Egaleco ankaŭ signifis al mi, ke mi volas, ke ni egale havu la taskojn kaj la devojn, ke surloke ĉiu povu trankvile labori kaj partopreni la eventon. Mi bedaŭrinde ne havis tiun sperton, ĉar parto de la organizantoj simple malaperis dum la tago, plurfoje forgesis pri interkonsentoj kaj kulpigis aliajn homojn por siaj respondecoj. Nekredeble. Tio signifis, ke praktike 4 organizantoj kun 2 helpantoj okazigis tiom grandan eventon surloke. Tiuj 6 homoj ne povis festi aŭ ripozi. Kelkaj aliaj organizantoj faris la minimumon de la minimumo. Se estintus la origine priparolitaj 12 tiam ĉio irintus pli glate./
Pri INFJ-oj ofte oni pensas, ke estas kvietaj ekstravertitaj homoj, sed prefere oni rememoru, ke ili bezonas tempon sole por ripozi, alikaze subite malaperos. Ili multe okupiĝas kiel aliaj sentas, kaj volas reciproke havi ripozon.
/Mi dufoje ploris dum organizado de E-eventoj: dum la unua ĉeforganizado de IJS, kiam mi estis 19 jara [mortlaceco kaj serioza perfido], kaj dum la lasta dum JES 28 jara mi [mortlaceco kaj malserioza perfido]. Eksa organizanto diris al mi: E-aranĝo ne estas vera aranĝo, se oni almenaŭ unufoje ne ploras dum la evento. Mi malkonsentas. Kial plori? Pro ĝojo, kial ne?, sed ne pro miaj kialoj. Tio signifas, ke io ne vere bone funkcias. Tio ne nepre devas videbli ekstere al la partoprenantoj! /
Plej grave: INFJ-oj pro siaj idealoj kapablas multe pli labori ol la rompiĝpunkto, kiam jam estas vere tro stresitaj, malsanaj kaj malgajaj.
/Ekzakte kial mi decidis forlasi la organizan teamon en aprilo…/
Revenante de JER mi tuj komencis labori. Mi ne plu estas en la estraro de HEJ, kaj ne plu kunordigas la IJS-on. Nun mi devus-povus iom ripozi. Kiam mi estis tre juna aktivulo en la IJS-teamo (15jara proksimume), mi cerbumadis kion mi sentos kaj kiajn pensojn mi havos kiam mi estos jam proksime al la 30-jara limo de junulara movado. Mi havis plenan respekton al la spertuloj en la teamo tiam.
Ne, mi ankoraŭ ne estas 30, eĉ ne 29. Nur 27, sed post kelkaj semajnoj jam 28, kaj tiuj demandoj venas pli frue laŭ mi, kiam oni jam vidas la ‘finon’. Kelkaj homoj firme decidas kiu renkontiĝo estos la lasta, kelkaj abrupte forlasas la movadon dirante nenion, kelkaj iĝas gepatroj kaj iom paŭzas, poste revenas, aŭ neniam paŭzas kaj kunportas la bebon, infanojn al la junuaraj renkontiĝoj. Kelkaj ne forlasas la junularan movadon kiam ili iĝas ĉ. 30 aŭ 40 jaraj.
Kial estas tiom malfacile scii, kiam oni finu? Laŭ mi parte tial, ĉar oni ne volas esti konsiderataj maljunaj, kiam oni fakte estas ankoraŭ junaj. 30 jara homo estas junulo. Due, kio atendas aktivulon post la junulara movado en la plej granda parto de la mondo? Nenio. Kiam oni estas 60 jaraj, jes, denove, estas tiuj kluboj, kie semajne unufoje aŭ monate vidas manplenon da aliaj maljunaj E-parolantoj. Sed se oni ne havas denaskulon, aŭ vivas en Germanio/Francio mi ne vidas vere bonajn renkontiĝojn, kiuj ne mortigus min per enuaj prelegoj.
Fakte ĉu oni entute finu? Aŭ simple restu? Ni vidas ekzemplon por ĉiu kategorio.
Do, kio okazis? Post la IJS pasintjare mi diris sufiĉe firme al la teamo, ke eble mi kunordigos unu lastan IJS-on en 2015, sed mi ne nepre farus tion, ĉar oni jam devas pripensi en la teamo, ke kiu transprenos la taskojn. Ankaŭ mi povus diri/sugesti, kiu faru tion post mi, sed tio estas volontulado, ne laborejo. Poste venis la tuta kunlabora mizero pri la JES, kaj tio vere plene fuŝis miajn planojn por la IJS. Mi ankoraŭ rapide(=malrapide) trovis ejon por la IJS, ni pretigis bazan retpaĝon kaj aliĝilon, sed mem la organizado ne okazis, ĉar niaj energioj forfluis en la direkto de la JES. Mi devas diri, ke mi tre ĝojas, ke ni komencis organizi tiom frueambaŭ renkontiĝojn, ĉar la daŭro de la organizado estas multe-multe pli longa, ol mi originale pensis. Tutnormale, ni neniam laboris kune, ni ne konas vere bone unu la alian en la tutinternacia teamo, ni ne scias kiel la aliaj laboras kaj kiaj prioritatoj estas. Dum la JER ni tre bone sukcesis priparoli multajn aferojn kaj nun la JES jam havas teamon en mia kapo. Pri tio mi tre ĝojas.
Tamen, estas fino de epoko por mi. Kaj nun mi rezumas. Mi skribas manlibron por la HEJ-aktivuloj. Kaj pripensante, strukturante ĝin mi iĝas pli kaj pli kolera: la IJS ekzistas de 28 jaroj, la JER de eĉ pli! Kiel tio povas esti, ke la antaŭaj aktivuloj ne pensis pri tio, ke oni devus rezumi la konon pri la renkontiĝoj, propre arĥivi kaj centrigi la informojn? Ne nur parte, ne nur kelkajn temojn, sed profunde, de la bazoj pri la jarĉefkunvenoj, financoj, kotizoj, kutimoj kaj plenaj strukturoj. Kial neniu pensas pri tio, ke antaŭ foriri oni devas arigi la konon? Ni scias ekde Foucault, ke kono estas forto, potenco. Rigardante tiun tre bazan pensmanieron mi povas pensi pri kelkaj aferoj: aŭ oni volas teni tiun konon por si mem intence, ke oni dependu de tiu persono (kiu havas ĝin rilate al io ajn en la E-movado en Hungario), aŭ oni ne havas sufiĉe da kono (tio neniam estas vero, se oni nur unufoje faras gufujon dum renkontiĝo aŭ gvidas kurseton jam oni havas spertojn por komenci skribi ion), aŭ oni tute pigras transdoni, aŭ oni pensas, ke tio ne tiom gravas, ke oni jam tamen scias tiujn aferojn, estas evidentaj, ne bezonatas pli da klarigo. Pluraj homoj forlasis la movadon pro ofendiĝo, pro laciĝo, ne pro propra volo, nek tio helpas la aferon.
La nuna stato de la movado montras, ke la kono perdiĝas. Mi povas vidi arĥivojn ekde 2010 (elektronike) pli malpli, kaj provas nun ĉion kunigi kaj havi en unu loko. Feliĉe mi ne povis forveturi iom ripozi en Londono ĉi semajne, do havas aldonan 3 tagojn libere labori pri tiu grandega projekto.
La demando revenadas: kial neniu faris tion antaŭ mi? Plene de konscio, ke mi ne volas lasi tiujn vere talentajn junulojn sen ajna transdono de informoj (ili mem multegon scias, nur dise-mise), kaj volas fari kiel eble plej bonan laboron, mi konkludas, ke tio estas la bazo de la problemo. Ke ni, spertuloj, kiuj havas proksimume 15-20 jaran junularan movadan memoron en la kapo povintus jam antaŭ longe fari tion. Teĥnologio nun helpas, sed ne nepre bezonatas. Oni plendas pri la malapero de grandaj generacioj de organizantoj en Germanio, Francio, Italio (kaj Hungario) sen pensi pri tio, ke oni havas respondecon ne nur dum la organizado, sed ankaŭ poste. Mi ne diras ĉefe poste, ĉar tio ne veras. Sed damne, laŭ miaj standardoj oni ne rajtus simple foriri kaj neniam rerigardi. Se oni konas la recepton por sukceso bv. tiam transdoni tion. Iel ajn. Sed faru. Ne poste venu kaj riproĉu: en mia tempo…
Kaj nun, ke mi vere pensas pri tio, kaj rememoras homojn, kiuj gravis(?) en la junulara movado (ne nur en Hungario!), do, plej multaj volis, ke ili manku, kvankam la afero de organizado kaj etoso estas ne tiom malfacila kiom mistera oni provas igi en la imago de homoj. Jes, bezonatas homoj kun karismo, bezonatas tiuj, kiuj faras la etoson, etoso ne iĝas de si mem, mi jam skribis pri tio. Tamen, multo dependas de alio. Pli ol la duono estas la laboro antaŭe. Kaj se oni malspertas, jes, simple oni sekvu liston. Recepton, kiu funkcias. Imporvizado funkcias nur se oni havas jam la bazojn de la renkontiĝo kaj sperton(!). Oni ne povas 90%-e, aŭ eĉ 50%-e improvizi kaj plene kalkuli je karismuloj. Ĉefe, ke bezonatas nur unu, ĉar du karismuloj ne vere funkcias en unu malgranda renkontiĝo. Tiu persono povus (se bezonintus) kun ĉiu karismo de la mondo balanci plene fuŝitan sonsistemon, financon kaj bushoraron de unu renkontiĝo sole? Mi dubas.
Bone, mi iom foriris de la temo de la teamo. Kial mi nostaligas kaj malĝojas? Do, ĉar mi neniam vere estis parto de la teamo de la hungaroj. Mi ĉiam sciis tion, sed nun, ke la aferoj iom post iom finiĝas por mi, tion eble mi povas nun jam plensobre (kun glaso da vino en unu mano) deklari. Komence, mi estis tro juna en la teamo. Ĉiu estis almenaŭ 5 jarojn pli aĝa ol mi. Kaj malgraŭ tio, ke mi konas plurajn denaskulojn samâgajn (aŭ nur iomete pli junajn ol mi en Hungario), ili neniam aliĝis al la organizantoj samtempe kiel mi. Ne scias kial, sed ne. Do mi ne havis samaĝulojn. Poste mi kunordigis la IJS-on (2007), kaj tie venis la glacia duŝo. Evidentiĝis, ke tiuj, kiuj povintus helpi min kaj tiuj, kiujn mi fidis, ne kapablis bone toleri, ke mi ne plene fiaskas kiel organizanto kaj bezonas helpon nur se petas. Ne nepre volis ricevi bonintencajn ofertojn kaj helpon. Do, ili simple decidis fuŝi tutan renkontiĝon pro envio. (Ne sukcesis.) La malfortaj ne kontraŭstaris, kaj mi restis staranta kun 3 homoj fine. Ataki min kiam samjare mia patrino batalis kanceron kaj finfaris ĥemoterapion estis unu el la plej fiaj aferoj, kiu povis okazi al mi en mia vivo. Tiu traŭmo daŭre restas kun mi. Kaj mi ne vere volas pardoni tiun agadon. Mi nun jam komprenas kial okazis, ke ne estis mia kulpo, sed tio estas vera rememorigilo por la futuro. Ne surprize mi ne volis resti/ne restis en la movado poste. Mi tamen revenis helpi en la IJK en Sabatejo en 2008. Sed kial? Kiom stulta mi povis esti? La sama afero okazis al mi. Mi simple esperis, kaj la samaj homoj perfidis min. Poste mi translokiĝis al Anglio, provis rehelpi en 2010 por la IJS, sed la juna-nova teamo ankoraŭ ne batalis por mi. Tio ne estis tiom surprize, sed mi prefere ne restis. 2007 kaj 2008 ankoraŭ tro vive estis en miaj pensoj.
Post kelkjara forestado venis kaj foriris multe da homoj, kiujn mi ne ek/konis. Kaj poste kiam mi jam sentis, ke sufiĉe da tempo pasis, tiam revenis al la HEJ-teamo. Sed eĉ post 14 jaroj mi diras, ke mi ne vere estis parto de la teamo. Se mi estis tro juna, pro tio, se mi devis kunlabori kun memdeklaritaj gravuloj do, pro tio, poste paŭzo kaj foresto kaj fine, jes, en teamo, sed eksterlande kaj nun mi estis maljuna ero de la aktivuloj. Do la tuta esenco de la afero por mi forestis la tutan tempon. La teamo. Le etoso de teamo, aparteni al ĝi. Mi ŝatas labori en teamo. Esti kune, pensi kune, fari kune. Persone. Ne rete, ne skajpe, retletere, telefone, mesaĝe. Persone, babilante, ridante, kunpensante, frenezajn ideojn ĵetante en la diskutojn. Tio estas la vera bobelo de la movado por mi. Kaj tio mankis la tutan tempon dum mi aktivis. Tial mi ne vere povis ekaktiviĝi en JEB, kiam mi vivis en Anglio, nek en Nederlando. Nenio komparis al la sperto kaj entuziasmo, kreivo en Hungario. Mi ne volis komenci ion vidante, ke mi ne restos sufiĉe longe por helpi. Bedaŭrinde. Kion ni havas nun en HEJ, tio estas vere forta, kaj kiel mi jam menciis tion antaŭ kelkaj monatoj: mi ne lasos iun ajn fuŝi tiun teamspiriton.
Talentaj, junaj, entuziasmaj, saĝaj, kun eĉ pli novaj ideoj kaj vera kompreno kiel fari la aferojn, la volo lerni kaj vidi kian profundan valoron Esperanto kaj ĝia movado havas. Do ĝuste pro tio kiam mi ricevis tre ĉarman leteron kun la metaforo, ke mi staru sur la monteton kaj gvidu la teamon denove, mi prefere demandis: kial ne vi faru tion? Vi staru sur la monteton! Kaj ili faris. Finfine estas ne nur mi. Ni staras kune.
Ekde kiam mi reaktiviĝis en la Esperanto movado fine de januaro, 2013 granda parto de la laboro estas organizado de renkontiĝoj. Tio kompreneble signifas, ke bezonatas ankaŭ teamo, ne nur kunordiganto.
Intertempe jam estas la fino de 2014 kaj nia teamo kompare al la somero de 2013, kiam ni organizis IJS-on en Tiszafüred, do, la teamo ŝanĝiĝis. Tio estas natura afero, ke homoj venas, foriras, ni povus pensi. Tio parte estas vero, tamen ni konas teamojn, kiuj dum pluraj jaroj kune organizas sen granda ŝanĝo en ĝia kerno.
Tio ne okazis ĉe ni, kaj la kerno estas eta momente. Kial tio okazas, ke post sukcesa renkontiĝo kaj granda teamo malpli ol duono ne plu aktivas post la somero? La respondo estas tre simpla: la vivo kaj eblecoj rezultas tion. Pluraj teamanoj estas studentoj, kiuj tre seriozas pri ambaŭ la universitato kaj mezlernejaj studoj. Pluraj ĝis nun enorme lernis por esti akceptita al la universitatoj, kiujn ili volis, kaj nun, ke ili studas ekzakte kie ili volas, do, nun la universitato estas la defio por ili. Komenci, alkutimiĝi, daŭrigi la studadon alie, en nova loko, estas malfacile.
Kelkaj, kiuj ĝis la somero studis poste bezonis trovi laboron. Kaj vi ĉiuj scias, ke plej facile estas Esperantumi dum la studjaroj pro la ferioj, sed tio jam estas nur bela memoro kiam vi bezonas negoci libertempon. Ĉiam estas iu, kiu laciĝas post la organizado tiom, ke prefere ne volas daŭrigi, ĉar la organizado kaj movadumado ne ĉiam alportas nur plezuron kaj ja estas multe por fari sen fakte ĝui la renkontiĝon mem. Ĉe ni estas ankaŭ la demando aŭ dilemo de la aĝo. Unu membro de la teamo iĝis 30 jara, do post la elektado de la nova estraro ni havos je unu malpli por la organizado de la IJS. Ankaŭ pri HEJ oni pensas, ke la organizo estas kontraŭ „super 30”, sed tio ne estas vero. Ni simple ne ŝanĝis la statuton por permesi havi pli aĝajn estraranojn, ĉar tio estintus pro unu homo, ne pro la ideo, ke ni ĝenerale volas tion. Estas tre facile esti atakata pro tio, anstataŭ pripensi, kial la junuloj devas servi kiel organizantoj ĉie. Tio estas unu el la plej oftaj kritikoj, kiujn ni ricevas. Oni kompreneble povas helpi la junulojn super 30 ankaŭ, sed se vi ne akceptas, ke eble viaj proponoj ne plaĉos al la homoj kiuj estas ja parto de la celgrupo, tiam prefere ofendiĝu hejme, en la soleco de via loĝejo kaj ne lacigu la junulojn per tio.
Dum la balo de la 25-a IJS ni invitis la antaŭajn organizantojn de tiu ĉi aranĝo, kaj tio rezultis, ke ni “rehavas” malnovan organizanton, kiu volonte revenis labori kun ni. Do rezume: ni havis 4 lernantojn, 4 universitatanojn, 2 homojn jam kun laboro. Nun ni havas 1 lernanton, 3 komencajn universitatanojn (unu eksterlande), 4 laborantojn (1 tre malproksime de Budapeŝto, do pri daŭra laboro sabate, ne eblas persone organizi, unu super 30) kaj unu senlaborulon. Tiu lasta estas mi.
Mi havas multe da laboro, nur ne ricevas monon por ĝi. Tio estas mia persona problemo, kaj ĝuste pro la laboro de tiuj, kiuj ja havas propran laborejon ne plu havas tempon agi en la E-mondo, aŭ eventuale maljunas por tio. Tiel ni nun havas 4 dediĉitajn homojn por ĉiuj projektoj kaj la aliaj eble helpas, sed oni ne rajtas kulpigi ilin, se ne plu volas aŭ simple ne povas. Ni ĝoju, ke ni havas entute 4 aktivulojn, kiuj faras multe da laboro, do t.e. tri krom mi.
Kial mi matematikumas tiom? Tial, ĉar kiam estas projektoj, kaj naskiĝas ideoj pri kunlaborado ni bezonas scii kiom da homoj povos sindediĉi por ili. La afero estas tre aktuala por HEJ. Ni estis en tri projektoj kaj ni bezonis vidi kiel ni povos partopreni ilin. Unue mi skribos pri la du fiaskoj, kaj poste pri io, kion ni eble povos realigi. Unu estintus inter la 4 mez-eŭropaj landoj por fari junularan renkontiĝeton, semajnfinan, nur por komencantoj en Esperantujo. Tiu afero ne okazis malgraŭ provoj. Unue: nur reprezentatoj de du landoj aliĝis al la afero fakte farante aŭ priparolante ion, la aliaj du nur promesis helpon aŭ simple ne respondis al retleteroj, skajp-invitoj. La poloj insistis komenci la projekton jam printempe pro la limdato de la konkursoj por povi gajni monon de Viŝegrada fonduso, malgraŭ tio, ke la hungaroj diris, ke ili ne havos tempon ĝis junio. Mi persone ne povis kontroli la tekston kaj la bezonatajn aferojn por la konkurso, simple tute ne povis helpi ĉar miaj finaj ekzamenoj kaj la limdato de mia tezo estis ekzakte tiu tempe. Ni kompreneble ne gajnis, la sendita afero estis malbonkvalita, kaj estis priparolita poste dum la IJS, sed ni decidis ne plu labori pri tio, ĉar sen aktivuloj el ĉiuj landoj, sen mono, sen kono ankoraŭ ne eblas realigi tion.
Due, dum la tuta jaro mi ricevas leterojn kaj kritikojn, ke la junuloj ne volas kunlabori kun la plenkreskuloj pri la E-movado en Hungario. Tio signifas, ke ili volas, ke ni organizu aferojn por ili, aŭ ili volas helpi nian laboron per konsiloj, kiuj ne estas uzeblaj pro tio, ke ili tute ne scias kion bezonas IJS organizado, aŭ junulara renkontiĝo tutĝenerale. Mi pensis, ke estus bone organizi ion kune, do proponis la fortojn por la printempa JER transformi al Hungara Kongreso kaj havi komunan temon, diskutrondojn kiel envolvi komencantojn, junulojn al la E-projektoj, renkontiĝoj. La problemo estas, ke ni volis komenci la laboron kun HEA, kaj havis unu babiladon kune, sed ĝi konsistas nur el 2 personoj, kiuj eventuale laboras por la organizo. Ne pli. La estraro ne laboras krom tiuj 2 homoj. 1 kiu havas sperton pri la junuloj, la movado, organizado, kaj 1 alia, kiu fakte eĉ preskaŭ ne parolas Esperanton kaj ne vere komprenas la movadan parton, nur la teĥnikajn aferojn pri la mona parto de la asocio. Tre grava tasko, tamen ne sufiĉas por la organizado. Do tiu, kiu ne komprenas, kiom profunde la E-movado en Hungario bezonus E-Kongreson decidis pri ne okazigado pro monaj kialoj antaŭ provi trovi solvon kune kun HEJ pripensante alian lokon, provante aliajn lokojn. Tutdomaĝe. Do bone, ni prefere ne engaĝiĝu kaj lasu la projekton por aŭtuno 2015, eble prefere kunlaborante kun aliaj organizoj, ekzemple ILEI aŭ iu alia, mi ne scias momente. Tamen tempo kaj energio denove perdita por nenio.
Kaj nun ni alvenas al la granda fiŝpeco de mia rakonto: JES. Jes, la fama Junulara Esperanto-Semajno. Tiu renkontiĝo al kiu mi plurajn artikolojn dediĉis. Kie mi komencu? Do, eble unue per la bazoj. JES, organizita de PEJ kaj GEJ, do la polaj kaj germanaj junuloj kune alvenos al sia 7-a jaro de sia rilato en 2015. La IJK en 2015 estos en Germanio, la IJK en 2016 estos en Pollando. Kiu okazigu do ĝin? Ĉu estas sufiĉe da gejunuloj en ambaŭ landoj por fari inter tiuj du grandegaj aranĝoj la silvestran renkontiĝon de Eŭropo? La organizantoj de la antaŭaj jaroj pensis, ke ne, tio ne eblas, do petis HEJ helpi pri ĝi ankoraŭ fruprintempe ĉi jare. Poste PEJ kunsidis, kaj ni ricevis retleteron tuj antaŭ la IJS (2 tagojn antaŭ la komenco) repripensi la kunlaboron, ni diru, malĝentile, sciante, ke ni estas tutokupataj per la organizado de nia propra evento. Do, ni interkonsentis pri la komenco de oktobro. En septembro HEJ kunsidis kaj ekparolis pri tio, kiu povus partopreni en la organizado kaj kiu respondecus pri kio, kiajn kondiĉojn ni havas, kaj kion ni povas oferti. Eventuale la renkontiĝo estus en Hungario kaj pri la lokaj aferoj kaj ekskursoj ni povus helpi, sen la financoj aŭ kunordigado por ne „forpreni” la eventon, sed plene subteni la tutan teamon. Ni fervore komencis serĉi lokojn, kaj trovis du, kiuj sufiĉe bonas por la organizado, ne tro malproksime de Budapeŝto kaj atendis la skajpan kunsidon preta por la laboro.
Kio okazis? La dua frazo de la germanoj estis, ke ili ne volas JES en Hungario. Tio ne estis la interkonsento de GEJ kaj PEJ. Se ni restas ĉe la formaleco de la afero, ni povas vidi, ke ne ekzistas renovigita kontrakto jam de pluraj jaroj, do fakte tio ne gravus. Pli gravas, ke la germanoj daŭre havas la premon de ekstere por okazigi renkontiĝon, kiel IS en la pasinteco. Ĉiuj nunaj aktivuloj en GEJ estas tie de malpli ol 2 jaroj, do ili ne scias kian taskon ili devus plenumi, ĝuste pro la malsperteco kaj la fiereco pri la pasinteco. Do, ili decidis tiel pro multaj kialoj, bone. Fine ili konsentas ne organizi ion ajn paralele al eventuala hungara JES, por ne fari konkurencon, sed preskaŭ plene rifuzas helpi ajne. Intertempe evidentiĝis, ke la antaŭe tutstabila GEJ bankrotiĝis, sed tion ili forgesis mencii al ni. Do, tial tute neis fari la financojn por hungara evento kvazaŭ ili ne povus fidi la hungarojn, sed ne temis pri tio. Ke ili mem povus okazigi la renkontiĝon, se la poloj ne povas. Mi dubas tion, ili eble dankos nin poste, ke ili ne devis organizi ankoraŭ unu semajnon por E-istoj. Nek la poloj sciis pri la situacio. Unua signo de supozeble ne tro bona komunikado inter la du teamoj. La kvalito de organizado multe dependas de la komunikado kaj ĉefe se temas pri internacia teamo. Mi partoprenis du JES-ojn kaj al mi tute klaris, ke ili ne sufiĉe bone kunlaboras, la informado kaj la kvalito de organizado, aperado de aliĝilo malfruege en la pasintaj jaroj suspektigis ion similan. Nun la hungaroj povis vidi tion en viva konversacio. Tiam mi perdis entuziasmon. Vidante, ke la poloj kaj la germanoj tute ne interkonsentis pri la kondiĉoj de la hungara partopreno. Originale ni pensis, ke la afero estos preskaŭ nur formaleco kaj ni komencos la laboron, sed ne, anstataŭe ni ŝokiĝis vidante la rilatojn, kaj pridiskutis tion en paralela fenestro de skajpo nur kun la hungaroj.
Post kelkaj tagoj… letero. Ni organizu kun la poloj, ĉiu kaze estus ilia tasko okazigi ĝin en Pollando, ĉi jare JES estos en Wiesbaden. Plena cirklo, 3×2 jaroj, kial ne provi ie alie? Sed. Aŭ ni faras la financojn, aŭ ni ĉeforganizas. Granda diskuto inter la junuloj de HEJ. Originale tute ne temis pri tio! Ni sciis, ke tio okazos, ke subite ni devos multe pli fari ol la unuaj petoj kaj interkonsentoj, damne! Se mi kunordigas, kiu faros IJS-on?… Do, fine mi akceptas. Sed petas le teamon de la poloj la sekvan semajnon. Intertempe ni daŭrigas la laboron, vizitas la ejojn, daŭre pridiskutas kiel okazigi JES kun kiuj, kie. Sed ne venas propraj informoj de la pola teamo. Ni atendu ĝis ĈAR, ĝis la fino de novembro por la teamo. Do, klare ne estas sufiĉe da homoj tie, ĉar estas nur unu homo, kiu plene okupiĝas pri la afero, kiu ricevis la taskon kaj laboras pri/por ĝi, ĉiuj aliaj silentas. La IJS organizado tute haltas pro JES, ni ne havas ejon, eĉ ne okupiĝas pri la serĉado post la fiasko kun la loko en la urbo Sopron pro la malfleksemo de la restoraciestro tie. Tio simple ne funkcias. Ni bezonas alian lokon. Ne trovas. Nek vere serĉas, daŭre ni parolas nur pri JES, uzas la IJS-liston nur por JES kaj mi malrapide freneziĝas, ke estas du renkontiĝoj sen vera helpo.
Do, nun okazos ĈAR ĉi semajnfine. Mi gvidos kunsidon pri la renkontiĝo. Triope veturos la hungaroj por vidi kiel ni statas. Tio estas la lasta ŝanco de la poloj. Fine, JES ne estas nia renkontiĝo, sed per IJS ni ne evoluas pro la malfruo de PEJ. HEJ ĉion faris ĝustatempe, kunsidis, okazigis, organizis, serĉis. Aperis ĝustatempe por skajpkunsidoj, priparolis. En PEJ estis eĉ homo kiu venis saluti la homojn, kaj ĝisis ĉe la fino, sed nenion aldonis al la konversacio intertempe, ne alportis ideojn, opiniojn… Kiel eblas tiel kunlabori? Ni vidos post la semajnfino, venas tempo por LA decido. Ĉu fari JES en Hungario aŭ ne? Ni vidos…
Se io ne okazas nuntempe, eble mia opinio estas, ke io ja devus okazi. Kial mi skribas tion post pluraj monatoj da silento? Aspektas tiel, ke eĉ ne videblas kio okazis pasinttempe, ĉar ne indis skribi pri io ajn. Kiel ĉiam, la vero ne estas tiom simpla. Mi skribos pri kiel okazis la UEA eksperimento dum JER en marto, kaj ankaŭ pri tio kiel la IJF forprenas mian entuziasmon okazigi IJS-on. Sed unue pri TEJO.
La retpaĝo de TEJO dum la tempo de skribado denove ne funkcias. Mi supozas, ke ĝi revenos post kelkaj horoj/tagoj, sed tamen. Finfine la serĉado de nova retpaĝisto komenciĝis (kaj finiĝis). La alvoko aperis ĉe vizaĝlibro, kion kompreneble ne ĉiuj legas, kaj ne estas atingebla al neuzantoj, sed do, almenaŭ io por renovigo de tiu honto videblas. Estis kelkaj semajnoj por sendi la proponojn, finfine ne la kutima limdato estas morgaŭ sinteno. La aktiviĝo de TEJO, se io estas/okazas, tio montriĝas ĉe vizaĝlibro, sed ne tro en la retpaĝo. Eĉ se aĉa, ĝi tute ne estas ĝisdatigita, kion mi tute bedaŭras.
Mi provis trovi la unuan parton de la Konsultado por la strategio de TEJO, ĉar mi surprize vidis, ke estis alvoko por jam la dua rondo en junio por kiel pli bonigi/funkciigi TEJO-n? Mi tre ŝatas la iniciadon de tiu agado, ĉar evidente ne multo okazis en la pasintaj jaroj, la organizo malrapide mortadis kune kun pluraj landaj sekcioj. Sed mi ne komprenas: kiel bezonatas dua konsultado? Post kiam la retpaĝo denove komencis funkcii, mi decidis rigardi, ĉu estas io rilate al tio sur tejo.org? Jes, estis. Do, mi legis la longegan kaj tre titolajn ideojn kaj pensis: ĉu TEJO komune jam sukcesis tion ĉion atingi, ke jam la dua fazo bezonatas? Ne, kompreneble ne. Kial oni ne komencas fakte realigi almenaŭ kelkajn ideojn anstataŭ kolekti pliajn?
Do, reen al la konkurso pri retpaĝisto. Laŭ mi, se la organizo havas publikan (khm, preskaŭ) alvokon al posteno, tiam kiam la limdato pasis kaj iu estis elektita kiel gajnonto… do, kiel mi diru? Ĉu oni ne devus eble anonci tiun personon, kiu espereble realportos la gloron al la organizo farante propan retpaĝon? Mi skribis retleteron al la Centra Oficejo demandinte, ĉu eblus scii, kiu gajnis. Nenia respondo. Sed ne nur tion mi demandis.
Promesite por mezo de majo, la KODEJO de TEJO ankoraŭ ne estas preta – preskaŭ meze de junio. Ĝi estas tre valora raporto kiu kolektas informojn pri la Landaj Sekcioj. Saci kaj mi nome de HEJ proksimume du horojn pasigis plenigante ĝin. Ni pensis, ke se ni povos vidi la respondojn de la aliaj asocioj ni povos lerni kaj profiti de tio. Ni ĉiuj. Videble, la retadresojn oni jam komencis uzi por kelkaj retleteroj, ĝenerala komunikado, sed la raporto ne estas preta. La limdato por plenigi ĝin estis la 15-an de februaro. Se mi bone informiĝis ĉ. 20 LS-oj sendis la respondojn. Vidante la abundon de demandoj mi povas kompreni, ke daŭras pli longe pretigi la raporton. Tamen ne komprenas kial la rezultoj ne videblas post preskaŭ kvar monatoj?
European Youth Event 2014 okazis fine de majo kun la partoprenado de pluraj Esperantistaj junuloj. Ili iris por reprezenti TEJO-n. Prenante la informojn de kelkaj vl-paĝoj mi vidis, ke tiu grupo de gejunuloj tre bone amuziĝis, rigardis la urbon, festis ktp. Sed mi demandas: kio estas la utilo por TEJO? Kaj por la aliaj E-gejunuloj ĝenerale? Tiu estis anoncite kun la kutima hasta limdato morgaŭ, kaj la hungaroj pro la tre studema majo ne povis konsideri tiom rapidege partopreni, ĉefe ne varbi por ĝi anstataŭ ni. Do, niaflanke mi tute ne havas ideon kio okazis tie. Mi povas vidi ĉe la oficiala retpaĝo, ke oni provis kunhavi multajn junulojn. Bone, tion vi sukcesis. Sed kiel plu? Mi malĝojas ne vidi ion ajn pri tio, nur kelkajn junulojn tre malmultkoste festi por semajnfino. Kial la energio pri subvencipetado iras al tiaj aferoj? Kial ne koncetriĝi pri helpi la LS-ojn, fakajn sekciojn anstataŭe? Aŭ se vere tiom indas partopreni en tiuj ekster Esperantaj internaciaj eventoj kial ne videblas kio estas la valoro de tio? Mi vidas, ke unuopuloj bonfartis, sed krom tio kion oni reprezentas, se la agado de TEJO iĝas tiom ekstera?
Ekzemple kial ne helpi la redaktoron de la TEJO-Aktuale? Pro la translokiĝo de la redaktoro la aperado de la pasinta numero malfruis. Kune kun la alvoko al nia renkontiĝo, kaj post la unua limdato. Mi tute ne kulpigas ŝin, mi simple vidas, ke neniu estas helpanta, se io simile urĝa okazas. Translokiĝo ne okazas ofte. Aspektas tiel, ke ne estas rimedoj por iel tamen aperigi TA-n bontempe. Supozeble ŝi ne ricevas iun ajn helpon, alikaze iu povintus transpreni la devojn partatempe. Domaĝe. Por la IJS, JER, HEJ-aferoj estas klare kiu respondecas pri kio, tamen, se bezonatas ni transprenas kaj transdonas taskojn por provi ne forgesi aŭ malfruigi ilin.
Same pri la efikeco de la Babiladu kun estraranoj! iniciato mi ne certas. Mi vidas, ke ili disponeblas por unu-du horoj rete, kaj eblas kontakti ilin. Bone, interese. Mi volonte legus pri la spertoj, ja pluraj tiuj okazaĵoj estis. Kiuj novaj ideoj aperis? Kiu serĉis ilin por babiladi? Ĉu estas helpa aŭ informa afero? Mi vere ne kompenas por kio ĝi estas utila, sed eble mi ekscius pri tio, se estus informado. Ne estas, do mi ne scias.
Daŭrige la linion de aferoj, kiujn mi ne komprenas: kio okazas al Pasporta Servo? Antaŭ la IJF kunsidis la estraro de TEJO (en aprilo) kaj donis la taskon por aperigi la PS-on al Roy McCoy. Scias tion mi de vizaĝlibro. Tie la papera eldono de PS 2014 estas promesite antaŭ la fino de junio. Mi atendas la rezultojn. Ankoraŭ ne estas la fino de junio. Tamen, neniaj detaloj aperas rilate al la proceso, sukcesoj, defioj, nur unu leteron ricevis HEJ al la centra retadreso serĉante drupalistojn… Roy trovis nin, ĉar la retpaĝo de nia renkontiĝo, IJS, uzas drupalon. Ni malŝategas ĝin, kaj esperas ŝanĝi la programadon al alia lingvo por la sekvaj aranĝoj. Sed tio, ke oni serĉas ankoraŭ drupalistojn fine de majo ne donas al mi esperon, ke papera versio aperos en junio… Oni ja planis kaj bezonas ĝisdatigi la datenojn unue kaj per tio ne finiĝas la taskoj por aperigi libreton. Fakte, se mi plupensas: ĉu la libreto vere tiom gravas? Denove eble bone funkcianta retpaĝo helpus solvi kaj ĝenerale modernigi PS-on. Mi ankoraŭ ne vidis ĝian iam ajn bone funkcii. Bedaŭrinde.
Kiel okazas la organizado de la IJK? Sufiĉe silentas ĉio ankaŭ pri tio flanke de TEJO. Ion mi aŭdetis pri vojaĝoj antaŭ longa tempo, sed ne multon pli. La retpaĝo mem aspektas bone, multaj informoj troviĝas tie, sed la ligiloj al pepilo, G+ kaj youtube ne funkcias, al vizaĝlibro jes, sed tio ne estas publike videbla de ĉiuj. La nombro de aliĝintoj estas momente 135. Malmulte. Kion helpas TEJO pri la procezo?
Fine, mi rigardu kiel la TEJO-trejnado okazos dum IJS en Hungario. Do, kiel jam skribite, mi petis tre frue havi trejnadon dum la IJS. Unue, mi deziras helpi TEJO-n. Mi ne petis ion ajn novan, nur ke ili faru la saman trejnadon kiel antaŭe dum la JES, do nenia nova materialo devus esti pripensita, ni bezonas nur trejniston, kiu povus veni. Donus senpage la restadon por kontribui. Unue mi planis la programon, demandante kiam estus bone havi la trejnadon, tiam ni priparolis, ke mi rajtas decidi. Poste venis la peto ŝanĝi la programon al la semajnfino nur, ne dum la semajno. Do bone, mi faris tion. Poste venis la decido, ke malgraŭ la fruega peto pri trejnado, tamen ne povos veni la trejnisto. Mi scias, ke parto de TEJO-estraranoj estos en la alia flanko de la mondo pro la aliaj du kongresoj, sed mi ankaŭ supozis, ke pro mono kaj laboro, tamen ne ĉiuj sukcesos iri tien. Ili certe atendis tro longe pri la decido kaj fine la flugbiletoj tro kostis por veni por 3 tagoj al Hungario. La IJS estos tre proksime al Budapeŝto, ne estas granda peno veni al la ejo de la flughaveno. TEJO decidis elekti iun por la tasko de la jam aliĝintoj. Praktika solvo, sed ne tio estis la interkonsento. Mi ne hazarde petis jam plurajn monatojn antaŭe trejniston. Aŭ diru ne, aŭ vi ankaŭ komencu pli frue plani. Kompreneble 2 monatojn antaŭe oni ne trovos malkostajn flugbiletojn. Sed eble 6 monatojn pli frue jes. La rezulto estas, ke ni ne povas plej efike varbi por la trejnado, ĉar ankoraŭ ne haveblas informoj pri ĝi. Ni ne povas doni detalojn pri la tipo de programeroj dum ĝi al la Esperanto-mondo. La trejnisto partoprenos la tutan semajnon, sed mi ne refaros la programon, ŝanĝi denove? Malbona ideo kaj troa laboro. Same interesus min kiel funkcias, sukcesas la rettrejnado, kiun TEJO ofertis en marto pri negocado. Taskoj kaj klarigoj rete, iu tipa trimonata aktivula trejnado. Ĝi devus nuntempe finiĝi. Kiom da aliĝintoj estis/estas? Kiel evoluas la lecionoj? Kiel fartas la eksperimenta fazo? Pri tiaj aferoj eblus vere multe lerni, se ni aŭdus pri la spertoj de la trejnistoj. Sed nek tio okazas.
Mi demandas: kial ne? Ni vere ne tre scias, kion TEJO faras krom kolektado de ideoj. Eĉ ne ĉe vizaĝlibro, nek ĉe pepejo, kiu estus tre rapida 140 karaktera mesaĝo simple ĝisdatigebla, nek sur la retpaĝo. Mi tre bedaŭras tion, ĉar mi serioze pensas, ke se ni scius-vidus pli pri la aktiveco de la oficiale tutmonda organizo, aŭ almenaŭ mi ne ekhavus la ideon, ke ĉio nur komenciĝas, sed fakte nenio donas rezultojn. Verdire TEJO ne estas la unusola, kiu donas la impreson, ke multe, multe pli da homoj parolas pri la aferoj ol faras ilin. Mi denove ricevis retleteron pri kial mi ne lasas helpi la maljunulojn helpi la organizadon? Sed kiam mi demandas fakte kiajn taskojn ili imagas, ke povus pli bone fari por junulara renkontiĝo ol la junularo mem tiam ne venas respondo. Alia retletero povas doni (tute ne helpajn) saĝajn ideojn pri kiel organizi, ekzemple per listado de homoj, kiuj kapablis bone organizi antaŭ dek jaroj. Ĉu ili helpas organizi nun? Evidente ne. La laboro devas esti farita nun, ne en 2004. Mi pensas, ke mi scias, kion mi faras, kial kaj kion mi organizas. Ankaŭ mia teamo. Nur du semajnoj restas, kaj mi estos la lasta en la vico kiu finstudas por la jaro. Nekredeble kiom rapide pasas la tempo kaj kiom da homoj daŭre provas forpreni tiun malmulte da, kion mi uzas por organizi. Kiam ili komencos labori anstataŭ paroli?
Stela ĉiam nur kritikas 